Το έπος των Late Night Shows: Βρείτε τις διαφορές

Μανχάταν γίναμε - το λιγότερο. Φράση που έρχεται αβίαστα στην άκρη της γλώσσας, γλιστρά σαν σκιέρ των Αλπεων στα χείλη και εκφέρεται γάργαρα από κάθε ανυποψίαστο τηλεθεατή ελληνικής εκπομπής που φιλοδοξεί να καταταγεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως late night show. Ουρανομήκεις ουρανοξύστες, εντυπωσιακοί και κατάφωτοι είναι, βλέπετε, το εκ των ων ουκ άνευ σκηνικό μπρος στο οποίο τηλεπαρουσιαστής και καλεσμένοι ανοίγουν de profundis ψυχαναλυτικού τύπου κουβέντες προς τέρψιν του τηλεθεατή (και -φυσικά- των gossip στηλών που αλιεύουν διαρροϊκά δωρεάν υλικό). Στις τρεις εξομολογήσεις, δώρο ένα τάχα ξεκαρδιστικό στιγμιότυπο μεταξύ παρουσιαστή και καλεσμένου (συνοδεύεται ηχητικά από παλιό, καλό βαρουφάκειο «Ουάου!»). Μπορεί η Αθήνα να διαθέτει ένα όλο κι όλο κτίριο που θα μπορούσε -από αρχιτεκτονική σκοπιά- να τοποθετηθεί στο πάνθεον των ουρανοξυστών (βλ. Πύργος Αθηνών), ωστόσο οι ταγοί των late night shows έχουν διαφορετική αντίληψη. Να φταίει η αμερικανική τηλεοπτική παιδεία τους; Ενδεχομένως. Να πρόκειται για αμερικανικού τύπου συμπαραδήλωση (βλ. Sky is the limit); Πολύ πιθανόν. Να είναι απλώς «σύμπτωμα» του ανερυθρίαστου copy-paste από τις ομόλογες εκπομπές της αμερικανικής TV; Ούτε που να το συζητάτε...



Προσκεκλημένος στο «The 2Night Show» του Γρηγόρη Αρναύτογλου, ο Τζώνυ Καλημέρης
...Ο Ντέιβιντ Λέτερμαν πάλι πέρασε τη νύχτα με τον Μπαράκ Ομπάμα

Οπως και να το κάνουμε πάντως, ο νεοϋορκέζικος ορίζοντας τη νύχτα είναι κατά τι γοητευτικότερος από τον αθηναϊκό. Αλλωστε πόση Ακρόπολη και πόσο Λυκαβηττό να δείξεις στον μπουχτισμένο -από κάθε άποψη- ιθαγενή τηλεθεατή; Πόση 70s πολυκατοικία και πόσα απλωμένα ρούχα στην ταράτσα; Πόσο Στρέφη και πόσο Φιλοπάππου; Ενα έλεος κάπου. Κάπως έτσι θα πρέπει να σκέφτηκε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, ο οποίος αντί να δημιουργήσει ένα κακέκτυπο αμερικανικής late night εκπομπής, προτίμησε να «κλέψει» το concept, την ιδέα, το σκηνικό, τη λογική, το look ’n’ feel και φυσικά τον τίτλο της (βλ. The 2Night Show). Εντάξει, τον τελευταίο τον παράλλαξε φιλότιμα μετατρέποντας το «The Tonight Show» του Τζίμι Φάλον σε «The 2Night Show». Σχεδόν δαιμόνιο.

Είναι όμως στ’ αλήθεια το νέο τηλεοπτικό σπίτι του Γρηγόρη Αρναούτογλου εμπνευσμένο μονάχα από τον Τζίμι Φάλον; Η αλήθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν βρίσκεται κάπου εκεί έξω, όπως στα X-Files, αλλά στο αλήστου μνήμης τηλεοπτικό «Βράδυ» του Πέτρου Κωστόπουλου. Λογικό, αν υπολογίσει κανείς ότι πρώτος ο Πέτρος Κωστόπουλος προσπάθησε να μπολιάσει -επιτυχημένα, όπως μαρτυρούν οι τρεις σεζόν τηλεοπτικής επιβίωσης- το γράμμα και το πνεύμα των late night shows στην ελληνική τηλεόραση (κάπου στο βάθος αστράφτει και βροντά ο Νίκος Μαστοράκης). Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Γι’ αυτό προφανώς κι ο Γρηγόρης Αρναούτογλου δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να κρατήσει το γραφείο και τις άνετες πολυθρόνες -αλλάζοντάς τους θέση μες στο στούντιο και τοποθετώντας τις στρατηγικά όπως ακριβώς ο Τζίμι Φάλον-, να διατηρήσει τον βιομηχανικό σχεδιασμό του στούντιο -σβήνοντας από το φόντο το αθηναϊκό πανόραμα του Κωστόπουλου και υιοθετώντας το νεόκοπο αισθητικό κίνημα «Μένουμε Μανχάταν»-, να επιμείνει στη συνταγή της μπάντας (που παίζει τα πάντα) και φυσικά να διαλαλήσει τον ευφημισμό των ανατρεπτικών συνεντεύξεων από καλεσμένους που αφήνονται στα χέρια του παρουσιαστή. Αν στ’ αλήθεια είχε χιούμορ (και μετα-μετα-μοντέρνο ένστικτο), ο Γρηγόρης Αρναούτογλου θα κρατούσε και τον Πέτρο Κωστόπουλο ως σύμβουλο της εκπομπής ή έστω θα έστηνε εικονοστάσι με τις φωτογραφίες του Φάλον, του Ντέιβιντ Λέτερμαν, του Στίβεν Κόλμπερτ (που αντικατέστησε τον Λέτερμαν) σε εξέχουσα θέση, ενώ θα μπορούσε επιπλέον να εγκαθιδρύσει μια νέα τηλεοπτική θέση εργασίας, εκείνη του καντηλανάφτη.



Στην ελληνική βερσιόν Μανχάταν (βλέπε πολυκατοικίες αισθητικής ’70) ο Πέτρος Κωστόπουλος φιλοξενεί τη Λάουρα Νάργες
...Ο Τζίμι Φάλον πάντως χάρισε μια νύχτα με τη Σκάρλετ Γιόχανσον στους τηλεθεατές του

Παρθενογένεση

Εννοείται πως αστειευόμαστε. Κανείς δεν μπορεί να μέμφεται τον Γρηγόρη πως αντέγραψε τον Πέτρο που αντέγραψε τον Λέτερμαν, τον οποίο αντέγραψε ο Τζίμι Φάλον, που τον αντιγράφει η Ελεν Ντε Τζενέρις. Αλλωστε, όπως λέει κι εκείνο το παλιό, καλό τηλεοπτικό χαϊκού, δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τηλεόραση - πόσο μάλλον στην ελληνική εκδοχή της. Κι όχι μόνον αυτό. Είναι γνωστό τοις πάσι πως όταν οι Ελληνες σήκωναν Παρθενώνες, οι κουτόφραγκοι προσπαθούσαν εις μάτην να βγάλουν τις φλούδες από τα βελανίδια που ροκάνιζαν καθισμένοι με αμεριμνησία σε κάποιο περήφανο κλαρί. Με την ίδια συλλογιστική  όταν ο Λέτερμαν, ο Κόλμπερτ, ο Φάλον θεωρούσαν πως έκαναν εναλλακτική, προχώ, συμβατικά αντισυμβατική τηλεόραση με μια μυρωδιά αυτοσαρκασμού, ο Πέτρος (Κωστόπουλος), ο Γρηγόρης (Αρναούτογλου), ο Νίκος (Μουτσινάς), η Ναταλία (Γερμανού), ο Θοδωρής (Αθερίδης) -κι όσοι ακόμη τόλμησαν ή αποπειράθηκαν να μετρήσουν το μπόι τους με τη late night ζώνη- απλώς την εφεύρισκαν από την αρχή, σφραγίζοντάς την τελικά ως προϊόν Π.Ο.Π. (σαν τη φέτα Ελασσόνας, το ούζο Μυτιλήνης, τον κρόκο Κοζάνης,  τη μαστίχα Χίου, το φιρίκι Πηλίου κ.ο.κ.).

Ισως τελικά γι’ αυτό τα late night shows είναι τα νέα πρωινάδικα που ήταν τα νέα prime time shows που στις πλατινένιες -σε budget αλλά και σε μαλλί τηλεπαρουσιαστριών- εποχές της ελληνικής τηλεόρασης συνέπαιρναν, ψυχαγωγούσαν και διασκέδαζαν τα πλήθη. Πλέον, αν ο μαύρος κύκλος δεν φλερτάρει με την πατούσα, κανείς τηλεπαρουσιαστής δεν μπορεί να καυχηθεί για την τηλεοπτική υπεραξία του. Το late night show προσιδιάζει ώρες-ώρες για τους παρουσιαστές μ’ εκείνο που σηματοδοτεί η περιλάλητη διαβολοβδομάδα για τους ΟΥΚάδες. Κι αυτό είναι κάτι που τόσο ο Πέτρος Κωστόπουλος όσο και ο Γρηγόρης Αρναούτογλου γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν. Ισως γι’ αυτό ο τελευταίος, έπειτα από τις δύο σεζόν δειλού μπουσουλήματος στα σαλόνια της late night ζώνης μέσω της εκπομπής «Τα Καρντάσιανς», αποφάσισε φέτος να σταθεί στα δυο του πόδια ως ένας και μόνος οικοδεσπότης του «The 2Night Show». Ο μπέμπης της late night ζώνης Γρηγόρης Φάλον εξερευνά φέτος με λαιμαργία τη βραδινή ζώνη, εκείνη που κατάφερε να τιθασεύσει -στην ίδια ώρα, στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό, δύο χρόνια νωρίτερα- ο αρχετυπικά D.I.L.F. Πέτρος Λέτερμαν. Το κείμενο που μόλις διαβάσατε αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα των προσώπων, των εκπομπών και των γεγονότων με πραγματικά πρόσωπα, εκπομπές ή γεγονότα είναι απλώς συμπτωματική. Οπως ακριβώς οι ομοιότητες (ή μήπως οι διαφορές) των ελληνικών με τα αμερικανικά late night shows. Α, ρε Κολόμβε (Χριστόφορε), που δουλειά δεν είχες και πήγες κι ανακάλυψες την Αμερική!