Θεοδωράκης για νόμο Παρασκευόπουλου: «Ήταν ένα προσχεδιασμένο έγκλημα»

Με μια φωτογραφία από τα γυρίσματα των Πρωταγωνιστών στις Φυλακές Ανηλίκων Αυλώνα, τον Μάιο του 2011 συνόδευσε σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης την παρέμβαση που έκανε μέσω Facebook για το νόμο Παρασσκευόπουλου .

Στην παρέμβαση αυτή ο Σταύρος Θεοδωράκης καλεί την κυβέρνηση να «ανακτήσει την επαφή με την πραγματικότητα» καθώς όπως σημειώνει ο νόμος Παρασκευόπουλου έχει ολέθρια αποτελέσματα. «Η πολιτεία οφείλει να κοιτάει τη βαρύτητα του εγκλήματος, τη διαγωγή στη φυλακή, την επικινδυνότητα του κάθε φυλακισμένου» επισημαίνει μεταξύ άλλων ο επικεφαλής του Ποταμιού σημειώνοντας ότι ένας που χρωστάει στο Δημόσιο δεν μπορεί να έχει την ίδια αντιμετώπιση με ένα βίαιο ληστή...  

Στην ανάρτηση του ο Σταύρος Θεοδωράκης επισημαίνει χαρακτηριστικά:  
  

"Τους είχαμε προειδοποιήσει από τον Απρίλιο του ‘15. Τότε που ο υπουργός κ. Παρασκευόπουλος κατήργησε τις φυλακές ασφαλείας και άνοιξε τα καταστήματα για να βγει κόσμος και κοσμάκης – αδιακρίτως αδικήματος. Τόσο βιαζόντουσαν που ήταν ο 3ος νόμος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Ναι, ο 3ος νόμος! Τους είχαμε προειδοποιήσει ότι παίζουν με τη φωτιά. Τους είχαμε πει ότι οι φτωχοί θα την πληρώσουν (και οι λαϊκές συνοικίες). Οι πλούσιοι έχουν τον τρόπο τους να αγοράζουν ασφάλεια (και πολλές φορές και ασυλία).
 
Βέβαια, η έγνοια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν αλλού. Να εξυπηρετήσουν αυτούς που τους είχαν υποσχεθεί την κατάργηση των φυλακών ασφαλείας. Και στην βιτρίνα ήθελαν να γράφει «αποσυμφόρηση φυλακών». Ήταν ένα προσχεδιασμένο έγκλημα και δεν το λέω τώρα που όλοι το βλέπουν μπροστά τους, το είπα από τότε στη Βουλή.

Όλοι οι κρατούμενοι δεν είναι το ίδιο. Και ο χρόνος της ποινής δεν μπορεί να είναι το μόνο κριτήριο. Πρέπει η πολιτεία να κοιτάει τη βαρύτητα του εγκλήματος, τη διαγωγή στη φυλακή, την επικινδυνότητα του κάθε φυλακισμένου. Ένας που χρωστάει στο Δημόσιο δεν μπορεί να έχει την ίδια αντιμετώπιση με ένα βίαιο ληστή. Και ένας κλέφτης που άρπαξε και έφυγε διαφέρει από έναν που έδειρε, χτύπησε και έκλεψε. Και άλλο ο πραγματικά ανάπηρος κατάδικος και άλλο ο «δικτυωμένος» που μόλις μπει στο κελί ανακαλύπτει σπάνια αναπηρία.

Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για αυτούς που ούτε με φυλακισμένους έχουν μιλήσει ποτέ, ούτε το φόβο του απλού πολίτη καταλαβαίνουν. Η πολιτική, σύντροφοι, δεν είναι μόνο συνθήματα, κομματικές μπροσούρες, συμφωνίες και δημόσιες σχέσεις. Θέλει και λίγο επαφή με την πραγματικότητα. Ή μάλλον: απαιτεί σεβασμό στην πραγματικότητα και στο δάκρυ των πολλών.