Σπύρος Γκουτζάνης

Σε ό,τι πρωτοβουλία κι αν πάρει ο Αλέξης Τσίπρας, κάπου μέσα στις ανακοινώσεις των κομμάτων που την αποδομούν και την αποδοκιμάζουν θα υπάρχει και η κατηγορία του λαϊκισμού. Το τι ακριβώς νοείται σαν λαϊκισμός και γιατί είναι αρνητικό δεν εξηγείται. Γιατί ας πούμε μία πρωτοβουλία που απευθύνεται στο λαό να είναι αρνητική; Από πότε ο λαός απέκτησε αρνητικό περιεχόμενο; Προφανώς εκείνοι που τον εκτοξεύουν σαν κατηγορία, τον συνδέουν με την πολιτική ασυνέπεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με την διάσταση λόγων και έργων και με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Φυσικά κανείς δεν υποστηρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ένας σύγχρονος λαϊκιστής ηγέτης, ένα παιχνίδι που όπως έδειξαν οι αναμετρήσεις που κέρδισε παίζει με επιτυχία. 

Ποιοί όμως τον κατηγορούν για λαϊκισμό; Το ΠΑΣΟΚ που μετά το “λεφτά υπάρχουν” οδήγησε την χώρα στο ΔΝΤ και το δικαιολόγησε με το “μαζί τα φάγαμε”; Αυτό δεν είναι λαϊκισμός; Ή μήπως αυτό το ΠΑΣΟΚ εξέλειπε μετά την αναβάπτισή του στην συγκυβέρνηση με τη ΝΔ υπό τον Αντώνη Σαμαρά; 

Δεν ήταν όμως λαϊκισμός τα Ζάππεια; Δεν ήταν ο Αντώνης Σαμαράς που με τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό του άνοιξε τον δρόμο στον οποίο πορεύτηκε μετά με επιτυχία ο Αλέξης Τσίπρας;  Ή μήπως η τοιαύτη πρακτική του πρώην πρωθυπουργού εγκαταλείφθηκε όταν ήλθε στην κυβέρνηση; Τότε τι ήταν ο ανασχηματισμός που έκανε μετά τις ευρωεκλογές. Οι ίδιοι οι φιλελεύθεροι της ΝΔ έλεγαν τότε -και το λένε και τώρα- ότι με τα πρόσωπα της λαϊκής δεξιάς που έβαλε στην κυβέρνησή του εγκαταλείποντας παράλληλα τις μεταρρυθμίσεις, διολίσθησε ξανά στον λαϊκισμό και έστειλε λάθος μηνύματα στους εταίρους. 

Μήπως δεν είναι λαϊκισμός από την πλευρά του νυν προέδρου της ΝΔ, ότι ενώ αντιπαρέρχεται τα πεπραγμένα του προκατόχου του στην ηγεσία, κατηγορεί το αντίπαλο κόμμα για τις ίδιες πάνω κάτω πρακτικές; Για παράδειγμα γιατί είναι λαϊκισμός ότι ένα αριστερό κόμμα θέλει να διατηρήσει το κράτος, που δεν μείωσε για πελατειακούς λόγους η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Πολύ περισσότερο όμως γιατί ακόμη και οι μεταρρυθμίσεις που αναγκαστικά κάνει ο Τσίπρας όπως το ασφαλιστικό -και τις οποίες δεν έκανε η προηγούμενη συγκυβέρνηση- είναι λαϊκισμός; Μπορεί να είναι εξαπάτηση του δικού του κοινού ή να τις περιβάλλει με προπαγάνδα, αλλά λαϊκισμός;  Εάν υπάρχει εδώ λαϊκισμός είναι στην πλευρά της ΝΔ και όχι του ΣΥΡΙΖΑ. 

Εν τέλει στο βάθος της συζήτησης υπονοείται πως οποιαδήποτε πολιτική δεν συνάδει με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές των μνημονίων είναι λαϊκιστική. Ακόμη πιο πέρα ότι δεν αρκεί να υλοποιεί μία κυβέρνηση το μνημόνιο λόγω των συνθηκών, αλλά πρέπει να ορκίζεται και πίστη στο νεοφιλελευθερισμό, διαφορετικά είσαι λαϊκιστική. Η στρατηγική αυτή όμως σε μία εποχή που η ΕΕ κοντεύει να διαλυθεί από τις αντιδράσεις στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, ίσως αποδειχθεί αδιέξοδη και οι λαϊκιστές που την αρνούνται να κερδίσουν κι άλλες εκλογές.