Γρ. Νικολόπουλος

Δυστυχώς, αυτά δεν έχουν γίνει και, αν αποσύρουν τον έλεγχο οι Ευρωπαίοι, το πολιτικό μας σύστημα και οι ημέτεροι θα διαλύσουν τη χώρα μέσα σε λίγους μήνες.  Σε αυτό κολλάει το ζήτημα της ελληνικής γραμμής για πολιτική διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Αυτό που λέει τελικά η ελληνική πλευρά στους Ευρωπαίους είναι να μας αφήσουν ήσυχους να ακολουθήσουμε τη δική μας πολιτική.

Η ελληνική οικονομία αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να αυτοσυντηρηθεί διότι δεν παράγει και δεν εξάγει επαρκώς. Εχει τεράστιες δημόσιες δαπάνες που πρέπει να καλύπτει κάθε χρόνο για να μην ξαναγυρίσει στα ελλείμματα και δεν έχει καταφέρει να αναδιαρθρώσει τις δομές της ώστε να φύγουν από τη μέση οι γενεσιουργές αιτίες των ελλειμμάτων. Δεν έχει, για παράδειγμα, πατάξει τη φοροδιαφυγή, δεν έχει αναδιαρθρώσει ούτε το φορολογικό σύστημα, ούτε τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, δεν έχει περιορίσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, δεν έχει αντιμετωπίσει τη διαπλοκή, δεν έχει ξεφύγει από τη λογική του πελατειακού κράτους, του ρουσφετιού και των ημετέρων. Ουσιαστικά το μόνο που έκανε η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, είναι να βάζει διαρκώς νέους φόρους σε όσους ήδη πλήρωναν και να αφήνει τους φοροφυγάδες να κλέβουν. Ολοι οι προϋπολογισμοί μας στηρίζονται σε έκτακτους φόρους και χαράτσια. Υποτίθεται ότι τα έκτακτα πρέπει να σταματήσουν.

Κι όμως, δεν σταματούν και ούτε πρόκειται να σταματήσουν αν δεν καταφέρει το κράτος να περιορίσει τις δαπάνες του και να μαζέψει τα έσοδα από μόνιμους, νόμιμους, λογικούς και αποδεκτούς από την κοινωνία φόρους.

Οσον αφορά στις δαπάνες, έχει περικόψει σε βαθμό κοινωνικά άδικο και ανθρωπιστικά ανήθικο τα εισοδήματα, έχει διακόψει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και έχει παγώσει τις πληρωμές προς όλους πλην των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Μη πληρώνοντας λοιπόν τις υποχρεώσεις της, μη επενδύοντας και κλέβοντας τους έντιμους φορολογουμένους, η κυβέρνηση έχει πετύχει ένα πλασματικό πλεόνασμα για το οποίο πανηγυρίζουμε και το οποίο χρησιμοποιούμε ως βάση διαπραγμάτευσης για να διώξουμε την τρόικα και τον έλεγχο των Ευρωπαίων. Πες λοιπόν ότι το πετύχαμε (που αποκλείεται). Τι θα πετύχουμε τελικά; Ο Σαμαράς έχει πει ότι όσα χρήματα περισσεύουν θα δοθούν στην κατανάλωση. Ο Τσίπρας, που ενδεχομένως θα τον ακολουθήσει στην ηγεσία της χώρας, λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Οτι θα τους ξαναπροσλάβει όλους, ότι θα δώσει αυξήσεις, ότι… ότι… ό,τι του κατέβει προκειμένου να εκλεγεί.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι βέβαιο ότι χωρίς τον έλεγχο της τρόικας το σύστημα θα τείνει ξανά προς τη δημιουργία ενός υπερκράτους-πατερούλη που θα ταΐζει τους ημετέρους και θα δαπανά ανεξέλεγκτα. Αυτό είναι, εξάλλου, που θέλει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του ελλείψει οράματος, ιδεολογίας και ικανοτήτων.
Ας πούμε λοιπόν (για αστείο φυσικά) ότι θέλουμε να ξαναγυρίσουμε σε αυτό το μοντέλο. Με τι λεφτά θα το συντηρήσουμε; Με τα ελάχιστα έσοδα που έρχονται από τον τουρισμό κάθε καλοκαίρι; Με τι λεφτά θα κάνουμε επενδύσεις σε υποδομές; Με τι λεφτά θα πληρώνουμε τα χρέη και τα ελλείμματά μας;

Με δανεικά από τις αγορές, θα πουν ορισμένοι. Οι αγορές, λοιπόν, θα μας δανείζουν με πολλαπλάσια επιτόκια από αυτά που δανειζόμαστε σήμερα - αν μας δανείζουν, που δεν πρόκειται, εφόσον δεν θα υπάρχει η εγγύηση της τρόικας για να ξέρουν την πραγματική κατάσταση της οικονομίας.
Το θέλουμε αυτό; Ισως κάποιοι να το θέλουν και να το επιδιώκουν. Αν όμως συμβεί αυτό, η χώρα θα ξανακυλήσει σε διάστημα λίγων μηνών στην παλιότερη τραγική κατάσταση και μετά θα ακολουθήσει η απόλυτη φτώχεια και καταστροφή.

Δυστυχώς, δεν είναι λύσεις αυτές που προτείνουμε στους Ευρωπαίους. Η διαπραγμάτευση που θα είχε νόημα είναι να δεσμευτούμε και να προχωρήσουμε άμεσα στις διαρθρωτικές αλλαγές και να ζητήσουμε από τους Ευρωπαίους περισσότερα από όσα μας δίνουν. Οχι δηλαδή να αποφύγουμε τις υποχρεώσεις μας, αλλά να αυξήσουμε τις απαιτήσεις μας. Να ζητήσουμε περισσότερα κεφάλαια για ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, να ζητήσουμε χαμηλότερα επιτόκια και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών μας, να ζητήσουμε έμπρακτη προτροπή από τους Ευρωπαίους ηγέτες προς τους διεθνείς επενδυτές για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να απορρίψουμε τις παρεμβάσεις της τρόικας σε ειδικά θέματα όπου υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα του εξωτερικού (διότι, δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες).
Η Ελλάδα μπορεί να γίνει Ελντοράντο για τους ξένους και τους Ελληνες επενδυτές και να συντηρήσει το σύνολο του πληθυσμού της σε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, αρκεί να φτιάξει το κατάλληλο υπόβαθρο για τις επενδύσεις και να αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της - και αυτό συνδέεται άρρηκτα με τις διαρθρωτικές αλλαγές. Χωρίς αυτές όλα όσα κάναμε είναι μια τρύπα στο νερό.