Τάσος Καραμήτσος

Μάλλον τόσο θρασύς και αδιάντροπος... για Τόμσεν μού κάνει, αλλά η ατάκα αυτή που αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ» μπορεί και να μείνει ιστορική. Κάτι σαν της Μαρίας Αντουανέτας το «αφού δεν έχουνε ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι».

Εν πάση περιπτώσει, το πράγμα με την τρόικα φαίνεται να πηγαίνει στον γκρεμό. Δεν έχουν πια την υπομονή να καταλάβουν τι γίνεται στη χώρα από τα πολλά φούμαρα και την κοροϊδία που τους ταΐσαμε τέσσερα χρόνια τώρα; Δεν θέλουν να σκεφτούν και να καταλάβουν ότι ο κόσμος είναι πλέον στα όρια της απόγνωσης επειδή μας μισούν πια έπειτα από τόση συχνή επαφή μαζί μας; Κάτι ανάμεσα στα δύο συμβαίνει και πλέον δεν χρειάζεται να το ψιθυρίζουν στις Βρυξέλλες, στην Ουάσινγκτον και στην Αθήνα, αλλά... κράζουν το ζήτημα ακόμα και οι «Financial Times» (πρωτοσέλιδο ότι η τρόικα υπονομεύει την έξοδο της Ελλάδας από την ύφεση με την εμμονή της σε οριζόντια μέτρα).

Μέσα σε αυτό τον γκρίζο και αβέβαιο ορίζοντα, θεωρητικά λίγο πριν από την έξοδο από το κατάμαυρο τούνελ της ύφεσης αν πιστέψει κανείς τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα, εξελίσσονται στην Ελλάδα και άλλες υπόγειες ιστορίες που υπονομεύουν το μέλλον της χώρας. Ελληνες τραπεζίτες καρφώνουν άλλους Ελληνες τραπεζίτες στην τρόι­κα και σε ισχυρά κέντρα αποφάσεων στο εξωτερικό με σκοπό απλώς να κάνουν το κακό στον ανταγωνιστή τους (βλέπε δημοσιεύματα «New York Times» κ.λπ.). Ελληνες επιχειρηματίες, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εκδότες -και γενικώς όλο το λεγόμενο «σύστημα εξουσίας»- αλληλοκαρφώνονται και εξοντώνονται μεταξύ τους με έπαθλο να δει ο ένας τον άλλον να σέρνεται στη χρεοκοπία και τη φυλακή.

Δήθεν αριστεροί και προοδευτικοί νεο-νταραβεριτζήδες πουλάνε «την εξουσία του αύριο» ντιλάροντας με τους γνωστούς κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, ενώ ταυτοχρόνως σπιλώνουν όποιον δεν τους κάθεται. Ετσι, αλά καρτ ή όπως το λένε... pay per view. Θέματα όπως ο ΟΠΑΠ, οι άδειες των καναλιών, η λίστα Λαγκάρντ κ.λπ. κάποια στιγμή γι’ αυτούς είναι θεματάρες και κάποια άλλη γίνονται θεματάκια.

Είναι σαφώς η ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Ισως ισχύει και το μεν πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. Απλώς, σε όλο αυτό το σκηνικό της τρέλας και του αλληλοσπαραγμού της άρχουσας τάξης (όποιοι κι αν περιλαμβάνονται σε αυτήν), ας έχουν... στα υπόψη τους ότι υπάρχουν και απλοί άνθρωποι, Ελληνες με οικογένειες και παιδιά που τους κοιτάνε.