Χρ. Ι. Στεφανάδης

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διαχρονική συμβολή της ΕΡΤ στην ελληνική κοινωνία είναι τεράστια. Συμβολή στην ενημέρωση, στον πολιτισμό, στην εθνική συσπείρωση. Στην εποχή πριν από την ανάπτυξη των ιδιωτικών φορέων ραδιοτηλεόρασης, στην τραγικά απομονωμένη περιφέρεια, το ραδιόφωνο αποτελούσε τον συνδετικό και συνεκτικό κρίκο με την Αθήνα. Σε ένα απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς εφημερίδες, σκυμμένα κεφάλια ήταν πάνω από το ραδιόφωνο, που λειτουργούσε με μπαταρία και επομένως με οικονομία… Οι μεγάλοι ήθελαν να ακούσουν τις ειδήσεις. Οι μικροί την περιγραφή των ποδοσφαιρικών αγώνων της Κυριακής. Ηταν η εποχή της ευπιστίας και της αθωότητας, η εποχή που η φράση «το είπε το ραδιόφωνο» αποτελούσε εγγύηση εγκυρότητας.

Μετά ήρθε η κρατική τηλεόραση. Εικόνες πρωτόγνωρες έσπασαν την ασφυκτική απομόνωση της περιφέρειας και έκαναν πιο σφικτούς τους δεσμούς των πανελλήνων. Η ανάπτυξη της κρατικής τηλεόρασης αναμφίβολα ήταν μια εποποιία. Συνεχής βελτίωση τόσο σε τεχνικό επίπεδο όσο και σε έμψυχο δυναμικό. Η τεχνολογία έφερε τη ζωντανή έγχρωμη εικόνα. Και η δορυφορική εποχή έστειλε τη φωνή της Ελλάδας στα πέρατα του πλανήτη, σε όλες τις ηπείρους και τους ωκεανούς. Οσον αφορά στο έμψυχο δυναμικό, στον οργανισμό αυτό λειτούργησαν κορυφαίοι άνθρωποι του δημοσιογραφικού και του καλλιτεχνικού χώρου που οριοθέτησαν την εγκυρότητα, το ήθος, τον πλουραλισμό των ιδεών και έφεραν την τέχνη πιο κοντά στην ψυχή του λαού μας.
Η ακμή όμως του οργανισμού αυτού και η ραγδαία γιγάντωσή του δυστυχώς συμπορεύτηκαν με την παρακμή.
Για την αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού, που ήταν απαραίτητη για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών, δεν ακολουθήθηκε πάντα η αξιοκρατία όσον αφορά στο ποιοτικό στοιχείο, και δεν ακολουθήθηκε το κριτήριο του κόστους - οφέλους όσον αφορά στην οικονομική παράμετρο. Το ρουσφέτι, η ψηφοθηρία, οι ημέτεροι και οι υμέτεροι, ο στρεβλός συνδικαλισμός και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας με τους ιδιωτικούς οργανισμούς ενημέρωσης, αποτέλεσμα του κρατισμού και του αισθήματος ασφάλειας του δημόσιου μανδύα, δημιούργησαν -με αντικειμενικά στοιχεία- οικονομικό αδιέξοδο.

Μια πραγματική ιστορία… Πριν από χρόνια ήμουν καλεσμένος στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, σε μια ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή. Την εκπομπή παρουσίαζε πολύ γνωστή και εξαιρετική δημοσιογράφος. Πηγαίνοντας προς το στούντιο, ακριβώς απέξω, στην πόρτα ενός μικρού χώρου (αποθήκη;), είδα έκπληκτος μια πρόχειρη πινακίδα γραμμένη με μαρκαδόρο. Εγραφε: «Πωλείται λάδι Μυτιλήνης»! Ηταν προφανές ότι κάποιος υπάλληλος χρησιμοποιούσε τον χώρο για να πουλά λάδι από το πανέμορφο νησί του Αιγαίου. Και προφανώς αισθανόταν τόσο ασφαλής που διαφήμιζε το προϊόν του και με γραπτό λόγο! Αλήθεια, πόσοι άλλοι άραγε θα είδαν αυτό που είδα εγώ; Εργαζόμενοι, προϊστάμενοι, επισκέπτες… Ακραία παρακμή! Μπήκα στο στούντιο. Αλλος κόσμος. Επίπεδο, συντονισμός, κουλτούρα, πολιτισμός. Δύο διαφορετικοί κόσμοι στην ίδια στέγη. Ο ένας κόσμος να δημιουργεί, να έχει ευθύνη, να αγωνίζεται για το υψηλό λειτούργημα της ενημέρωσης και της επιμόρφωσης. Ο άλλος κόσμος να ενδιαφέρεται για το μικρομάγαζο μόνο και να απαξιώνει μια λαμπρή ιστορία και πορεία.

Τώρα είναι η ιστορική ευκαιρία για νέο ξεκίνημα.

 
Με αξιοκρατία, με ανταγωνιστικότητα και με τον κόσμο της δημιουργίας, της ευθύνης και της αίσθησης του ασκούμενου λειτουργήματος, σε έναν ιστορικό οργανισμό της πατρίδας μας...
 
*Ο κ. Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
είναι καθηγητής Καρδιολογίας
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών