Η χρήση φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σημαίνει ότι το έμβρυο αναπόφευκτα θα πάρει κάποια μικρή ποσότητα από αυτά, ενώ η επίδρασή τους στην ανάπτυξή του είναι άγνωστη. Και γενικότερα όμως, οι ιατρικές παρεμβάσεις, αν και έχουν μεγάλη αξία, πρέπει να γίνονται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητες, στην περίπτωση της εγκυμοσύνης και του τοκετού που είναι φυσιολογικές λειτουργίες.
Ο γιατροί, μας επισημαίνει ο μαιευτήρας χειρουργός-γυναικολόγος κ. Ευάγγελος Γκικόντες, επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου “Διαγνωστική Έρευνα”, θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη μικρότερη δυνατή ποσότητα φαρμάκων και αυτό όταν είναι απαραίτητο.
Στην αρχή του 1870, αναφέρει χαρακτηριστικά, η γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει έπαιρνε συστηματικά κινίνο πριν από τον τοκετό για να προληφθεί η πιθανότητα πυρετού.
Επίσης, πριν γεννήσει, της έδιναν ένα ισχυρό καθαρτικό για να “καθαρίσει το σώμα της”. Μετά, όταν ερχόταν η ώρα να γεννήσει, της έδιναν εργοταμίνη για να προκληθεί τοκετός και μορφίνη για να μειωθεί ο πόνος. Η χρήση αυτών των ισχυρών φαρμάκων αύξησε τη βρεφική και μητρική θνησιμότητα κατά τον τοκετό.
Ο φόβος των μικροβίων στις αρχές του αιώνα, έκανε τα νοσοκομεία να προσέχουν πάρα πολύ τη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, μήπως πάθει κάποια λοίμωξη. Έτσι, οι νοσοκόμες έπλεναν τα κεφάλια των γυναικών με αιθέρα και αμμωνία. Τους ξύριζαν το εφηβαίο, επειδή πίστευαν ότι μπορεί να φωλιάζουν σε αυτό μικρόβια.
Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com
