«Κακό παιδί» ή μήπως παρεξηγημένος χαρακτήρας; Δεν είναι λίγα τα περιστατικά σε φυλακές, όπου ένας κρατούμενος (ακόμα κι αν έχει διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα) γίνεται «αντικείμενο του πόθου» των γυναικών και, όπως φαίνεται, η εμφάνιση δεν παίζει κανέναν ρόλο στη γοητεία που τους ασκεί.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, το φαινόμενο της έλξης των γυναικών από κρατουμένους φυλακών ή γενικά από άτομα με παραβατική συμπεριφορά είναι πιο διαδεδομένο απ' ό,τι θα περίμενε κανείς.
Η υβριστοφιλία, όπως ονομάζεται επίσημα η ερωτική επιθυμία για άτομα με παραβατική συμπεριφορά, αποτελεί το αντικείμενο της έρευνας του Δρ. Philippe Bensimon από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Η παράξενη αυτή συμπεριφορά έχει παρατηρηθεί ιδιαίτερα σε περιπτώσεις διάσημων μανιακών δολοφόνων, όπως ο Τσαρλς Μάνσον και ο Τεντ Μπάντι, που είχαν λάβει χιλιάδες επιστολές από θαυμάστριες στη φυλακή, τόσο την εποχή της σύλληψής τους αλλά και αργότερα.
Όπως έχουν διαπιστώσει παλαιότερες έρευνες, το συγκεκριμένο ψυχολογικό φαινόμενο επηρεάζει περίπου το 4% των εργαζομένων που εργάζονται σε αμερικάνικες φυλακές, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο σωφρονιστικών υπαλλήλων αλλά και ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, καθηγητών και άλλων επαγγελματιών.
Οι εργαζόμενοι που επιδιώκουν να υλοποιήσουν τις ερωτικές φαντασιώσεις τους με έναν κρατούμενο ή μια κρατούμενη τιμωρούνται από την αμερικανική νομοθεσία.
«Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί ταμπού. Όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα ανεξαιρέτως επηρεάζονται από αυτό το φαινόμενο αλλά οι διευθυντές τους προσπαθούν να αγνοήσουν την ύπαρξή του. Έτσι, δεν μιλούν καν γι' αυτό κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης του προσωπικού», εξηγεί ο Δρ. Bensimon.
Στην έρευνα του, η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Deliquance, justice et autres questions de societe, ο ερευνητής εστίασε σε 300 περιστατικά σωφρονιστικών υπαλλήλων που αποπέμφθηκαν από την εργασία τους λόγω της σύναψης απρεπούς δεσμού με έναν κρατούμενο, σε φυλακές των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης.
Με βάση με τα αποτελέσματα της έρευνας, οι γυναίκες είναι πολύ πιο επιρρεπείς στην υβριστοφιλία απ' ότι οι άνδρες συναδέλφοι τους, αφού το 70% των περιστατικών υπό εξέταση αφορούσε σε σωφρονιστικές υπαλλήλους που ερωτεύτηκαν κρατούμενους. Το ποσοστό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι οι γυναίκες εργαζόμενες σε φυλακές είναι πολύ λιγότερες από τους άνδρες.
Σύμφωνα με τον Δρ. Bensimon, η μεγάλη διαφορά στα ποσοστά των ανδρών και των γυναικών που εμπλέκονταν στα εν λόγω περιστατικά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους ρόλους που καλούνται να εκπληρώσουν οι γυναίκες εργαζόμενες στις φυλακές, οι οποίοι ευνοούν την ανάπτυξη συναισθηματικού δεσμού με τους κρατουμένους.
«Ένας από τους παράγοντες που δημιουργούν μια τόσο μεγάλη διαφορά, πέρα από την ιδιοσυγκρασία των δύο φύλων, είναι οι θέσεις στις οποίες εργάζονται συνήθως οι γυναίκες στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Για παράδειγμα, σε πολλές από τις ανδρικές φυλακές του Καναδά βρίσκουμε γυναίκες ψυχολόγους, νοσηλεύτριες και εγκληματολόγους», τονίζει ο καθηγητής.
Ένα ακόμη συμπέρασμα που προκύπτει από την καινούργια έρευνα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δεσμών που συνάπτονται σε φυλακές, ανάμεσα σε κρατούμενους και σωφρονιστικούς υπαλλήλους, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία και συχνά καταστρέφουν τη ζωή των εμπλεκομένων. Όπως τονίζει ο Δρ. Bensimon, η ανισότητα των ρόλων διαβρώνει γρήγορα τη σχέση, ενώ οι επαγγελματικές συνέπειες για τον εργαζόμενο και οι ψυχολογικές για τον κρατούμενο μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρές.
