Σοκ στη Γαλλία: Υπουργός είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά κόρη άλλου υπουργού

Οι Γάλλοι μπορεί να είναι συνηθισμένοι στα νυχτοπερπατήματα των δημοσίων προσώπων, μπορεί να θεωρούν έως και φυσιολογικό ο Πρόεδρός τους να έχει εξώγαμο παιδί ή να «απολαμβάνουν» το γεγονός ότι ο Πρόεδρος  συναντά κρυφά την ερωμένη του πηγαίνοντας σε αυτήν με μοτοσικλέτα
Ωστόσο σε θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης μόνο ανεκτικοί δεν είναι. 

Έτσι, στη Γαλλία ξέσπασε σάλος μετά την αποκάλυψη της κόρης του Ερίκ Μπεσόν, πρώην υπουργού της κυβέρνησης Σαρκοζί, ότι ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Μιτεράν, ο Πιερ Ζοξ, την παρενόχλησε σεξουαλικά δημόσια και μάλιστα μπροστά στη γυναίκα του, την άνοιξη του 2010. 
Η κόρη του Μπεσόν, η συγγραφέας Αριάν Φορνιά, ανέβασε στο διαδίκτυο, στον προσωπικό της ιστότοπο, όχι μόνον μια απλήα καταγγελία, αλλά λεπτομερή περιγραφή για το πώς και πότε δέχτηκε την σεξουαλική επίθεση του πρώην υπουργού. 

Στην ανάρτηση αυτή, αφηγείται επίσης τις σεξουαλικές επιθέσεις που είχε δεχτεί σε ηλικία 13 και 19 ετών, αλλά κυρίως μένει σε αυτήν από τον υπουργό, αφού όπως λέει, είναι αυτή που την καταρράκωσε. 

Πώς περιγράφει το συμβάν

Η κόρη του Μπεσόν, η συγγραφέας Αριάν Φορνιά


«Για τις πρώτες δύο σεξουαλικές επιθέσεις έλεγα στον εαυτό μου ότι ίσως έφταιξα εγώ. Δεν είχα μπορέσει να πω όχι.

Αλλά αυτή την φορά κατάλαβα ότι μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ότι δεν μπορούσες να προφυλαχτείς

Ήμουν 25 ετών. Εκείνη την εποχή ο πατέρας μου ήταν υπουργός. Ήταν πολύ εκτεθειμένος επικοινωνιακά και εγώ υπέφερα πολύ από αυτό.
Η Όπερα του Παρισιού καλούσε συχνά τους υπουργούς να παραστούν στις εκδηλώσεις και ο πατέρας μου γνωρίζοντας την αγάπη που είχα στην λυρική τέχνη με καλούσε συχνά να τον συνοδεύω.
Εκείνο το βράδυ θα πηγαίναμε για να ακούσουμε Βάγκνερ στην Οπερα της Βαστίλλης αλλά ο πατέρας μου είχε μια επείγουσα δουλειά και θα ερχόταν να με συναντήσει στο διάλειμμα.

Ξαφνικά, εκεί που καθόμουν κάποιος ήρθε και κάθισε δίπλα μου, στα δεξιά μου, εκεί που θα ερχόταν αργότερα ο πατέρας μου.
Δεν ξέρω αν γνωρίζετε την Οπερα της Βαστίλλης. Σε αυτή την τεράστια και υπέροχη αίθουσα υπάρχει μια σειρά που θεωρείται VIP. Είναι η κατηγορία Optima, η πρώτη σειρά του πρώτου θεωρείου, στο μέσον της αίθουσας, όπου δεν υπάρχουν άλλοι θεατές μπροστά. Οι υπουργοί, οι σπουδαίες προσωπικότητες, οι σταρ πάντα κάθονται εκεί. Δεν πρόκειται για διακριτικό σημείο, κάπου κρυμμένο, αλλά θέσεις όπου όλοι σας βλέπουν και παρατηρούν τι κάνετε.

Ένας ηλικιωμένος κύριος, με αξιοσέβαστο στιλ, κάθισε λοιπόν στα δεξιά μου. Η σύζυγός του κάθισε στα δεξιά του. Επιμένω: η σύζυγός του ήταν παρούσα.
Στα δέκα λεπτά, ο ηλικιωμένος κύριος βάζει το χέρι του στο μπούτι μου. Σκέφτομαι μήπως είναι πολύ γέρος και τα έχει χάσει. Τον απωθώ κομψά. Ξαναρχίζει. Και πάλι, τρίτη φορά.

Αρχίζει να μου ανεβάζει τη φούστα. Γλυστράει το χέρι του από μέσα, ανεβάζει το χέρι ως το εσώρουχο. Σπρώχνω το χέρι του πιο δραστήρια και βγάζω μια βουβή κραυγή απελπισίας, με κλειστό στόμα. Ολος ο κόσμος γυρίζει και με κοιτάζει. Σταματάει.


Ο πρώην υπουργός Πιέρ Ζοξ αρνείται τα πάντα 


Δέκα λεπτά αργότερα ξαναρχίζει. Του μπήγω τα νύχια στο χέρι. Είναι μια σιωπηλή μάχη, ασύλληπτη, μέσα στην Οπερα της Βαστίλλης. Ο Βάγκνερ στη σκηνή, ο γέρος ανώμαλος εναντίον μιας νεαρής που κάνει παντομίμα μέσα στην αίθουσα.

Στο διάλειμμα φθάνει ο πατέρας μου. Τον βλέπω προβληματισμένο και δεν θέλω να τον αγχώσω. Φοβάμαι ότι θα πάει να σπάσει τα μούτρα αυτού του τύπου. Είναι ίσως χαζό, αλλά σέβομαι και την γυναίκα του που κάθεται δίπλα του.

Δεν λέω τίποτα στον πατέρα μου. Αλλά αλλάζω θέση στο διάλειμμα και ρωτάω τον αστυνομικό του πατέρα μου: «Μπορείτε να μου πείτε ποιός είναι αυτός ο κύριος;». Πέντε λεπτά αργότερα μου λέει το όνομά του, επιβεβαιώνω στην Google, αυτός είναι. Νιώθω να θέλω να ξεράσω.

Είναι ένας πρώην υπουργός του Φρανσουά Μιτεράν, μέλος πολλών κυβερνήσεων, υπουργός σε σημαντικά οικονομικά πόστα, ένα ιστορικό στέλεχος του σοσιαλιστικού κόμματος, με παράσημα γαλλικά και ευρωπαϊκά. Ενας ζωντανός θρύλος. Η όπερα ξεκινάει εκ νέου, δεν με ενοχλεί πλέον, αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε ό,τι βλέπω ή ακούω.

Με λίγα λόγια, είμαι κόρη εν ενεργεία υπουργού, στη θέση VIP ενός από τα σημαντικότερα θέατρα του Παρισιού. Ο άνθρωπος που κάθεται δίπλα μου κατείχε τις υψηλότερες δημόσιες θέσεις, είναι σεβάσμιος και συνοδεύεται από την σύζυγό του. Μου επιτέθηκε σεξουαλικά και επέμενε, παρά την αντίδρασή μου.

Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε, τα διηγούμαι όλα στον πατέρα μου και στον αστυνομικό του. Γινόμαστε έξαλλοι αλλά αποφασίζουμε να μην κάνουμε τίποτα. Εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να πω τίποτα για να μην εκθέσω τον πατέρα μου.

Αλλά έχουν περάσει οκτώ χρόνια και τα βράδια ονειρεύομαι ότι του δίνω μια γροθιά, μπροστά στη γυναίκα του, μέσα στο θέατρο, μπροστά σε όλο τον κόσμο. 

Δεν δίνω όνομα γιατί ένα υπόλοιπο φόβου με συγκρατεί, αλλά νομίζω ότι σας έδωσα πολλές ενδείξεις. Και αν αναγνωρίσει τον εαυτό του και θέλει να μου κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, να ξέρει ότι ο πατέρας μου και ο αστυνομικός του μπορούν να είναι μάρτυρες εναντίον του. Να ξέρει επίσης ότι τον περιφρονώ βαθύτατα και λυπάμαι τη γυναίκα του».

Η αποκάλυψη του ονόματος

Μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, η Αριάν αποκάλυψε στο περιοδικό L’Express ότι ο δράστης ήταν ο πρώην υπουργός Πιέρ Ζοξ.
Το είπα για να μην υποπτεύονται όλοι, όλους τους υπουργούς του Μιτεράν, διευκρίνισε. Το περιοδικό επικοινώνησε στη συνέχεια με τον πατέρα της ο οποίος και επιβεβαίωσε το συμβάν. 
Μάλιστα δήλωσε πως όταν το έμαθε ήθελε να πάει στο σπίτι του Πιέρ Ζοξ και να του σπάσω τα μούτρα. Μετά άκουσα τις ανησυχίες της κόρης μου, η πολιτική κατάσταση ήταν πολύπλοκη για εμένα και αυτό την έκανε να υποφέρει. Ετσι, αποφασίσαμε να μη μιλήσουμε, είπε.

Το L’Express ζήτησε ως όφειλε και δήλωση από τον φερόμενο ως δράστη, τον πρώην υπουργό Πιέρ Ζοξ, ο οποίος μίλησε για ένα άσχημο αστείο και αρνήθηκε τα πάντα. 

Ωστόσο, στη Γαλλία τα δημοσιεύματα έχουν φουντώσει και η ιστορία της Αριάν έχει γίνει μέγα θέμα, όχι μόνον στο διαδίκτυο ή κάποια σκαναλοθηρικά έντυπα, αλλά ακόμη και σε σοβαρές εφημερίδες. 

Είπαμε: Οι Γάλλοι συγχωρούν πολλά που έχουν σχέση με την ιδιωτική ζωή δημοσίων προσώπων, αλλά όχι όλα...