Γυναίκα που γεννήθηκε με ελλιπή άκρα λόγω Τσερνόμπιλ εντυπωσιάζει ως μπόντι-μπίλντερ

Η Τατσιάνα Κβίτσκο δεν γνωρίζει καν το νόημα της λέξης «νιετ» αφού, όπως φαίνεται, για εκείνη τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Η Κβίτσο γεννήθηκε με ελλιπή άκρα εξαιτίας της ραδιενέργειας που εκλύθηκε στην ατμόσφαιρα από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, το οποίο έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου 1986 στην Ουκρανία (τότε Σοβιετική Ένωση). 

Συγκεκριμένα, η άτυχη γυναίκα γεννήθηκε το 1990 χωρίς πόδια και με μόλις τέσσερα δάχτυλα και στα δυο της χέρια της, αναπηρίες που οι γιατροί καταλόγισαν στην τραγωδία που είχε συμβεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα, αλλά έμελλε να επηρεάσει πολλά ακόμα αγέννητα βρέφη.

Παρά την ελλιπή ανάπτυξη των άκρων της, η θαρραλέα κοπέλα κατάφερε όχι μόνο να αποκτήσει μία φυσιολογική ζωή αλλά και να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον αθλητισμό ως δρομέας, αφού τα εξαιρετικά προηγμένα προσθετικά άκρα της επιτρέπουν να κάνει ό,τι και όλα τα αρτιμελή κορίτσια της ηλικίας της.

Μάλιστα, η 24χρονη σήμερα Τατσιάνα έλαβε πρόσφατα μέρος και σε έναν διαγωνισμό μπόντι-μπίλντινγκ όπου, αν και δεν κατάφερε να προκριθεί, εντυπωσίασε τους κριτές και το κοινό με το καλογυμνασμένο της σώμα.

Καθώς οι γονείς της ήταν ιδιαίτερα φτωχοί και δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τις δυσκολίες ενός ανάπηρου παιδιού, η Κβίτσκο πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της σε ένα ορφανοτροφείο στη Λευκορωσία. Ωστόσο, σε ηλικία τεσσάρων ετών η βιολογική της οικογένεια επέστρεψε για να ξαναπάρει την μικρή Τατσιάνα κοντά της.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail για την γενναία αυτή αθλήτρια, το σημείο καμπή στη ζωή της προέκυψε στην ηλικία των 6 ετών, όταν ένα αμερικανικό πρόγραμμα τής χάρισε τα πρώτα της προσθετικά άκρα. 



Όπως αναφέρει η ίδια δεν κρατά κακία στους γονείς της που την εγκατέλειψαν όταν ήταν βρέφος, αφού πιστεύει ότι είχαν το συμφέρον της κατά νου. Η νεαρή κοπέλα θεωρεί επίσης ότι η αναπηρία της έχει και μία καλή πλευρά, αφού την έχει κάνει πιο δυνατή και παθιασμένη για τη ζωή.

«Μερικές φορές εύχομαι να είχα πόδια για να φοράω τακούνια», λέει χαριτολογώντας και συμπληρώνει: «Ωστόσο, αν είχα πόδια δεν νομίζω να ήμουν τόσο παθιασμένη όσο είμαι σήμερα. Είμαι δυνατή σωματικά, νοητικά και συναισθηματικά και νομίζω ότι αυτό το οφείλω στην αναπηρία μου».