Στην χώρα μας δεν τα γνωρίζουμε -ακόμα- όμως στην Αγγλία αποτελούν εδώ και λίγο καιρό μια σκληρή πραγματικότητα. Ο λόγος για τα «Συμβόλαια Μηδενικού Χρόνου», τα οποία είναι η νέα τάση στην αγγλική αγορά εργασίας.
Στην πράξη πρόκειται για μία τυπική πρόσληψη ενός υπαλλήλου, στον οποίο δεν παρέχεται κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο εργασίας, αλλά μπορεί να μένει σπίτι του, και να δουλεύει όταν και όποτε επιθυμεί ο εργοδότης. Με άλλα λόγια, μπορεί να δουλεύει ελάχιστες ώρες την εβδομάδα, χωρίς τακτικό ωράριο, και βεβαίως να πληρώνεται με την ώρα.
Η νέα αυτή ευέλικτη μορφή εργασίας είναι πλέον μία συνήθης πρακτική στην Αγγλία, αφού ένας στους τέσσερις ενήλικες ανέργους προσλαμβάνονται με αυτά τα λεγόμενα και «Zero Hours Contracts». Τα ποσοστά αποδοχής αυτής των νέων εργασιακών ηθών ποικίλουν ανάλογα την ηλικία, με τους νέους να είναι πιο εύκολοι στο να το δεχτούν, ενώ οι πιο μεγάλοι προτιμούν να μείνουν χωρίς δουλειά παρά να υπογράψουν τέτοια συμβόλαια.
Στην αρχή της χρονιάς, η Στατιστική Υπηρεσία της Αγγλίας έβγαλε μία μελέτη σύμφωνα με την οποία υπήρχαν στην Αγγλία περίπου 697.000 «εργαζόμενοι» με αυτές τις συμβάσεις. Οι 72.000 από αυτούς απασχολούνται κυρίως στο λιανικό εμπόριο αποτελώντας ουσιαστικά το 1,8% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας σ' αυτόν τον τομέα.
Ο υποψήφιος των Εργατικών Jeremy Corbyn έχει δηλώσει ότι θα καταργήσει τα zero-hours contracts και στην θέση τους θα υιοθετήσει μια νέα πρακτική που θα επιβάλλει ένα μίνιμουμ εργασίας των 4 ωρών μέσα στην εβδομάδα.
Σύμφωνα με την έρευνα οι άνθρωποι που δέχονται να υπογράψουν τέτοιες συμβάσεις προφανώς και δεν είναι ευχαριστημένοι, όμως το κάνουν από ανάγκη και ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν να προσληφθούν κανονικά στην εταιρία τους.
Το ερώτημα όμως είναι αν και οι εργοδότες το βλέπουν με αυτόν τον τρόπο, ή μήπως αποτελεί μία εύκολη λύση για έξτρα εργατικά χέρια όταν και όποτε τα χρειάζονται, χωρίς καμία ασφαλιστική ή άλλη δέσμευση. Ερώτημα μάλλον ρητορικό, καθώς όπως φαίνεται όλες αυτές οι ευέλικτες μορφές εργασίας απλώνονται σιγά-σιγά σε όλη την Ευρώπη, δείχνοντας ένα εργασιακό μέλλον ιδιαίτερα δυσοίωνο.
