Το χρονικό μιας αιματηρής επίθεσης που θα ξαναγίνει

Άναυδη η κοινωνία πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ το νέο αποτρόπαιο γεγονός στη Γερμανία με τη δολοφονία πολλών μαθητών, καθηγητών και περαστικών, που διαδραματίστηκε αρχικά σε σχολείο μιας μικρής πόλης και στη συνέχεια στους δρόμους μιας άλλης.

Το χάος που δημιουργήθηκε ήταν τέτοιο ώστε αρκετές ώρες μετά τη σφαγή τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν ότι οι νεκροί ήσαν μόνον δύο και κανείς δεν γνώριζε την έκταση του δράματος.

Ο 17χρονος  Τιμ Κρέτσμερ σκότωσε 15 ανθρώπους ξεκινώντας από το σχολείο στο οποίο είχε και ο ίδιος φοιτήσει και έδρασε  με μια συμπεριφορά που δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί και έκανε πράξεις  που δύσκολα αναλύονται.

Παιδί ευκατάστατης οικογένειας και μοναχογιός ο νεαρός Τιμ δεν υπήρξε κάποιος αξιοπρόσεκτος μαθητής και δεν διακρίθηκε ποτέ ανάμεσα στους συμμαθητές του για τις επιδόσεις του σε βαθμούς, αθλητισμό, ή σε άλλες επιτυχίες.,

Αυτοί που τον γνώριζαν τον περιέγραψαν ως «μόνιμα απογοητευμένο» χωρίς όμως να υπάρχουν εμφανείς λόγοι για τη θλίψη που διέκριναν στο πρόσωπό του.

Τι μπορεί να οδήγησε το νεαρό Γερμανό σε πράξεις που ούτε ο ίδιος  μπορεί να μην είχε φανταστεί, σε εγκλήματα που συγκλονίζουν ακόμη και την πιο ψυχρή λογική;

«Εκδίκηση και δύναμη», λέει ένας Βρετανός ψυχολόγος που ειδικεύεται στη μελέτη παιδιών και οικογενειών.

«Αυτά τα άτομα αισθάνονται αδύναμα στο σχολείο το οποίο είναι το μόνο περιβάλλον που γνωρίζουν και αποφασίζουν να κερδίσουν τη δύναμη που δεν είχαν εκεί μέσω της εκδίκησης».

Όλοι όσοι έχουν προβεί σε τέτοιες πράξεις ήσαν αγόρια και ενώ κανείς δεν ξέρει την απάντηση σ’ αυτό, θα πρέπει να ακούμε περισσότερο τα αγόρια και να τα ενθαρρύνουμε να εκφράζουν τα προβλήματά τους ώστε να διακρίνουμε τι έχουν κατά νου.

Το τέλος ενός εφηβικού ερωτικού ρομάντσου έχει οδηγήσει συχνά σε αυτοκτονίες και η άνιση αντιμετώπιση σε παρέες έχει δημιουργήσει μίσος και αδιέξοδα που προκαλούν επιθυμία για εκδίκηση.

Τα αγόρια αυτής της κατηγορίας δεν ανοίγουν εύκολα την ψυχή τους αλλά όταν το κάνουν θα πρέπει να τα ακούμε προσεκτικά, καθώς η εκδίκηση ήταν η αιτία για το 60% των περιπτώσεων βίας και εγκλημάτων σε σχολεία.

Ο έφηβος Γερμανός πήγε στο σχολείο ντυμένος με μαύρα ρούχα παραλλαγής και άρχισε να πυροβολεί σημαδεύοντας κυρίως τους «στόχους»  που είχε προαποφασίσει: Οκτώ από τα θύματα ήταν μαθήτριες 14-15 ετών όπως και ανάμεσα στους νεκρούς καθηγητές οι τρεις ήταν γυναίκες.

Η «επιλογή» συμπληρώνεται και από τους τραυματίες καθώς επτά απ’ αυτούς είναι μαθήτριες  που νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση.

Οι αρχές δεν θέλουν προς το παρόν να παραδεχθούν με απόλυτο τρόπο ότι η πρόθεση του Τιμ Κρέτσμερ ήταν να σκοτώσει γυναίκες και δηλώνουν ότι μπορεί να πρόκειται για μια απλή σύμπτωση.

Εντύπωση προκαλεί ο ψυχρός τρόπος με τον οποίο εκτέλεσε τα θύματά του πυροβολώντας τα στο κεφάλι, ενώ επέστρεψε τρεις φορές στην παλιά του αίθουσα ρωτώντας με φυσικό τρόπο: «ποιοί είναι ακόμη ζωντανοί;»

Όπλιζε τη Μπερέτα που είχε πάρει από το οπλοστάσιο του πατέρα του και πυροβολούσε χωρίς  συναίσθημα τα κορίτσια και τις καθηγήτριες, ενώ σκότωσε άνδρες μόνον όταν εμποδίστηκε ή όταν  απειλήθηκε από τους αστυνομικούς.

Έφυγε από το σχολείο σκοτώνοντας έναν κηπουρό που παρουσιάστηκε στο δρόμο του και υποχρέωσε τον οδηγό ενός αυτοκινήτου να τον απομακρύνει από την περιοχή.

Η αστυνομία τον απέκλεισε στην αυλή ενός εμπορικού κέντρου και στην ανταλλαγή πυροβολισμών ο Τιμ σκότωσε ακόμη έναν περαστικό ενώ τραυμάτισε και δύο αστυνομικούς.

Κάποιος τον τραυμάτισε στο πόδι όμως εκείνος σύρθηκε και ξαναπαίρνοντας το όπλο του άρχισε νέους πυροβολισμούς.

Δεν είναι σαφές αν έπεσε νεκρός από τα πυρά των ανδρών των ειδικών δυνάμεων ή αν αυτοκτόνησε στρέφοντας το όπλο στον εαυτό του, έτσι κι αλλοιώς αντιδρούσε πλέον σαν κυνηγημένο αγρίμι και η μοίρα του είχε προδιαγραφεί.

Οι αρχές έστρεψαν εναντίον του δυνάμεις 1.000 ανδρών που χτένιζαν την περιοχή από εδάφους και αέρος με εντολή να τον βγάλουν από τη μέση με κάθε τρόπο για να μη προκληθεί μεγαλύτερο κακό.

Στο σπίτι του υπάρχουν τα 18 όπλα της συλλογής του πατέρα του και το υπνοδωμάτιο του Τιμ χτενίζεται από τους ειδικούς για να βγουν συμπεράσματα που να εξηγούν τα ανεξήγητα.

Στη Γερμανία προσπαθούν να βρουν τρόπους αποφυγής παρόμοιων τραγικών συμβάντων και κάποιοι προτείνουν να εγκατασταθούν στα σχολεία πόρτες που να ανοίγουν με ειδικές μαθητικές κάρτες.

Άλλοι διαφωνούν με το μέτρο υποστηρίζοντας ότι έτσι θα δημιουργηθεί μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας, όμως είναι σίγουρο ότι ο κίνδυνος δεν έρχεται από έξω αλλά προέρχεται μέσα από τα ίδια τα σχολεία.

Αυτό που συνέβη στη μικρή γερμανική πόλη έγινε πάλι στο παρελθόν και θα ξαναγίνει πολλές φορές στο μέλλον όπως επαναλαμβάνεται συχνά σε σχολεία των ΗΠΑ και άλλων χωρών, αφού τα αίτια βρίσκονται σε μόνιμη καλλιέργεια και τα νοσηρά ερεθίσματα βομβαρδίζουν τα παιδιά κάθε στιγμή της ζωής τους.