Η Αν-Μαρί Σλότερ «τα βάζει» με τις φεμινίστριες

Η Αν-Μαρί Σλότερ καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ήταν το δεξί χέρι της Χίλαρι Κλίντον την περίοδο που διατελούσε επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, μέχρι που παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με τα δύο παιδιά της. Η παραίτησή της ωστόσο, συνοδεύθηκε από ποικίλες αντιδράσεις, όχι γιατί αποτελούσε ένα από τα πιο δυναμικά κι εργατικά στελέχη του υπουργείου, αλλά γιατί δεν ήταν λίγοι εκείνοι που την κατέκριναν επειδή βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα «παιδιά ή καριέρα».

«Είναι κρίμα που τα παράτησες», «δε χρειάστηκε να κάνω ποτέ συμβιβασμούς στη δουλειά μου. Κι όμως τα παιδιά μου μεγάλωσαν μια χαρά», ήταν μερικά μόνο από τα λόγια που άκουσε όταν ανακοίνωσε την απόφασή της η Σλότερ. Θύμωσε και απάντησε σε όλους όσους την έκριναν αρνητικά με ένα οργισμένο κείμενο στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου του «The Atlantic», με τίτλο «Γιατί οι γυναίκες δε μπορούν να τα έχουν όλα», προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.

Στο κείμενό της εξέφραζε μια οπτική που δεν αντιστοιχεί με αυτή πολλών γυναικών που εργάζονται και παράλληλα μεγαλώνουν τα παιδιά τους, λέγοντας πως «μητέρα δε γεννιέσαι, αλλά είναι επιλογή». Πέρα από αυτό όμως επιτέθηκε ανοιχτά στις φεμινίστριες οι οποίες όπως υποστηρίζει «είπαν ψέματα σε γενεές γυναικών ότι μπορούν να τα καταφέρουν όλα». Για εκείνη, όπως και για άλλες γυναίκες η ζωή της ξεκινούσε καθημερινά στις 04.20 το πρωί για να προλάβει το τρένο των 05.30 που θα την πήγαινε από το Τρέντον ως την Ουάσινγκτον. Δύο χρόνια δεν είχε αφήσει το γραφείο της πριν τις εννιά το βράδυ και όπως γράφει «τα πάντα, από το καθαριστήριο, ως το κομμωτήριο, τα είχα μεταθέσει για το σαββατοκύριακο ανάμεσα σε αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών, μαθήματα μουσικής, οικογενειακά γεύματα και επαγγελματικά τηλεφωνήματα […] Ευτυχώς μπορούσα να στηριχθώ στον σύζυγό μου που αφιερώθηκε στα μαθήματα των παιδιών, αποστήθισε τα κείμενα για τα θεατρικά του σχολείου..».

Η αρνητική κριτική που δέχθηκε το κείμενό της πραγματοποιήθηκε με καταιγιστικούς ρυθμούς, ενώ χάρη στο διαδίκτυο πάνω από ένα εκατομμύριο αναγνώστες το είχαν διαβάσει και σχολιάσει, για να ακολουθήσουν περαιτέρω σχόλια σε διαδικτυακούς τόπους και να ανοίξουν καυτές συζητήσεις σε γνωστά blogs.

Η Αν-Μαρί Σλότερ παρόλα αυτά δεν φάνηκε να πτοείται. Αντιθέτως το ξέσπασμα αυτό της έδωσε τη δυνατότητα να γράψει για μία ακόμη φορά τη γνώμη της κάνοντας λόγο αυτή τη φορά για τον ρατσισμό που δέχονται οι γυναίκες σε πολλές χώρες του κόσμου, για τη θέση της γυναίκας στο Πακιστάν, τη βιαιότητα της οποίας γίνονται θύματα οι γυναίκες στην Αίγυπτο και τη Συρία… Όπως τόνισε μάλιστα «τα δικαιώματα των γυναικών αποτελούν παγκόσμιο πρόβλημα εξαιρετικής σημασίας και είναι απαραίτητο να επικεντρωθούμε πάνω στις πιο σοβαρές παραβιάσεις. Άρθρο του National Journal με τίτλο “Οι γυναίκες στην Ουάσιγκτον” παρουσιάζει το πώς οι γυναίκες της πρωτεύουσας των ΗΠΑ “μπορεί να έχουν χαράξει σημαντική πορεία όμως πρέπει να αντιμετωπίσουν εμπόδια στην καριέρα τους και συχνά ένα από αυτά είναι η οικογένεια”. Αν λοιπόν το να κάνεις οικογένεια αποτελεί εμπόδιο στη καριέρα των γυναικών, αλλά όχι σε εκείνη των ανδρών τότε κι αυτό είναι θέμα των δικαιωμάτων της γυναίκας (κι επομένως ανθρώπινων δικαιωμάτων). Καμία κοινωνία δεν έχει απελευθερωθεί σχετικά με τα θέματα της εργασίας, οικογένειας και υπόσχεσης για ισότητα».