Η ιστορία της σεξουαλικότητας στον άνθρωπο

Με τις σύγχρονες έρευνες που έγιναν για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα κλείνουμε το τελευταίο μέρος της ιστορίας της, που περιμένει με υπομονή δύο βδομάδες τώρα για να μας ταξιδέψει στον τελευταίο αιώνα, όπου λαμβάνει χώρα πλέον η επιστημονική μελέτη της.

Richard von Krafft-Ebing (1840-1902): Eνας από τους πρώτους σύγχρονους ερευνητές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας εργάστηκε τη βικτωριανή περίοδο. Η τοποθέτησή του επηρεάστηκε από δύο παραμέτρους: τις υπάρχουσες στην εποχή του απόψεις για το σεξ και το ότι ήταν γιατρός στην Αστυνομία. Στα γραπτά του αναφέρεται μόνο σε άτομα με σεξουαλικές παρεκκλίσεις, ενώ επιχείρησε μια ταξινόμηση των σεξουαλικών διαταραχών. Πρότεινε μια πιο ανεκτική ιατρική ματιά απέναντι στις ερωτικές διαστροφές, καθώς και αλλαγές στους νόμους σχετικά με τα σεξουαλικά εγκλήματα. Θεωρούσε τον αυνανισμό ως το κυριότερο αμάρτημα στη σεξουαλικότητα. Δεχόταν τις προγαμιαίες σχέσεις για τον άνδρα, αλλά όχι για τη γυναίκα. Ο Krafft-Ebing θεωρείται ο ιδρυτής της μοντέρνας σεξολογίας.

Henry Havelock Ellis (1859-1939): Ο Ελις υποστήριξε ότι δεν υπάρχει ενιαίο σεξουαλικό πρότυπο για τις διάφορες ανθρώπινες κοινωνίες. Θεωρούσε ότι οι πεποιθήσεις της βικτωριανής εποχής, που καθόριζαν τις νομοτέλειες της σεξουαλικής πρακτικής ως οικουμενικές αλήθειες, αποτελούσαν λανθασμένη πληροφόρηση. Ανέδειξε τη σεξουαλική ισότητα των γυναικών, ανακάλυψε τις ερωτογενείς ζώνες και όρισε εκ νέου την ομοφυλοφιλία.

Sigmund Freud (1856-1939): Ο Φρόιντ αρχικά θεώρησε ότι ο αυνανισμός οφειλόταν σε ψυχικές ανωμαλίες, αλλά τελικά κατέληξε ότι είναι ένα είδος σεξουαλικής στέρησης που τελικά μετασχηματίζεται σε νευρωτική κατάσταση. Μέσα από την παρατήρηση ασθενών του πείστηκε ότι οι σεξουαλικές παρορμήσεις νομιμοποιούνται, αλλά απωθούνται και καταπιέζονται δημιουργώντας σοβαρές περιπλοκές και συμπτώματα κατάθλιψης. Θεωρούσε ότι η σεξουαλική καταπίεση παίρνει τη μορφή λανθάνουσας υστερίας και το άτομο εξωτερικεύει την ασυνείδητη πάλη μεταξύ σεξουαλικότητας και ηθικής. Ορισε τη σεξουαλική ορμή με τον όρο libido ως τη μία από τις δύο κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, η οποία επικεντρώνεται στις ερωτογενείς ζώνες. Η ερωτογενής ζώνη είναι η περιοχή του δέρματος όπου αγγίζοντάς την παράγονται αισθήματα ευχαρίστησης και ηδονής. Πίστευε ότι το παιδί περνά από εξελικτικά στάδια -το στοματικό, το πρωκτικό και το φαλλικό- και σε καθένα από αυτά μία διαφορετική ερωτογενής ζώνη είναι το επίκεντρο της προσπάθειάς του. Τέλος, μίλησε για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, όπου το αγόρι αγαπά τη μητέρα του και την επιθυμεί σεξουαλικά, ενώ μισεί και βλέπει ως αντίπαλο τον πατέρα.

Dorothy Bromley και Flotence H. Britten: Ηταν οι πρώτες που μελέτησαν φυσιολογικούς νέους. Εθεσαν τα θεμέλια για τον καθορισμό της σεξουαλικής συμπεριφοράς με επιστημονικό τρόπο. Η έρευνά τους αποτέλεσε το ερέθισμα για το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον επιστημονικής τεκμηρίωσης των σεξουαλικών θεμάτων.

Περίοδος 1920-1950: Οι στάσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητα έγιναν λιγότερο απαγορευτικές. Οι γυναίκες πήραν μέρος στη σεξουαλική επανάσταση, όπως η Μάργκαρετ Σάνγκερ που υπήρξε αρχηγός του κινήματος της αντισύλληψης στην Αμερική. Ωστόσο, το οικονομικό κραχ του 1929 ευνόησε την αναστολή των ριζικών αλλαγών που συνεπάγονταν τα νέα πρότυπα σεξουαλικής συμπεριφοράς που είχαν αρχίσει να γεννιούνται. Οπως αναφέρει ο Κοστέλο, οι ζωές και οι ηθικές στάσεις εκατομμυρίων ανθρώπων υπέστησαν μεγάλο συναισθηματικό τραύμα και πολλές κοινωνικές απαγορεύσεις έχασαν τη δύναμή τους.

Alfred Kinsey (1894-1956): Η έρευνα του Κίνσεϊ υπήρξε η πιο λεπτομερειακή από όλες μέχρι τώρα, καθώς μέχρι τότε δεν υπήρχε καμία σοβαρή έρευνα για τη σεξουαλικότητα. Το δείγμα ήταν περίπου 11.000 άτομα, ενώ συγκέντρωσε πληροφορίες που χρησιμεύουν ακόμα και σήμερα στους επιστήμονες. Ανακάλυψε τη σεξουαλική διαφοροποίηση στις ατομικές σεξουαλικές συμπεριφορές, χαρακτήρισε τον αυνανισμό ως μια σεξουαλική συμπεριφορά που προσφέρει σεξουαλική ικανοποίηση, ενώ τα πορίσματά του αναγνωρίζονται ως μνημειακή συμβολή στην κατανόηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Δεκαετία του 1950: Ηταν μια περίοδος που σημαδεύτηκε από σεξουαλική αναστάτωση. Το προγαμιαίο σεξ έγινε κάτι συνηθισμένο. Η μουσική, τα βιβλία και οι ταινίες άρχισαν να αποκτούν σεξουαλικό θεματολόγιο.

Δεκαετία του 1960: Εμφανίζονται τα αντισυλληπτικά χάπια, ο φεμινισμός και γίνονται ανοιχτές συζητήσεις για το σεξ - το χάπι επέτρεψε στους ανθρώπους να το θεωρούν διασκέδαση και όχι απλή αναπαραγωγική διαδικασία. Εδωσε σε πολλές γυναίκες μια αίσθηση ελευθερίας και βοήθησε στην αλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς.

William Η. Masters - Virginia Ε. Johnson: Οι δύο ερευνητές πίστευαν ότι για να κατανοηθεί η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίζουν τη σωματική ανατομία και τα ιατρικά, ψυχολογικά και κοινωνικά δεδομένα. Από το 1954 άρχισαν μία έρευνα παρατηρώντας τις φυσιολογικές λειτουργίες της ανθρώπινης σεξουαλικής διέγερσης και ανακάλυψαν ότι οι φυσιολογικές σεξουαλικές απαντήσεις αρρένων και θηλέων ήταν παρόμοιες. Εδειξαν ότι οι γυναίκες επιτυγχάνουν οργασμό με κρίσιμη διέγερση και χωρίς τη διείσδυση στον κόλπο, καταρρίπτοντας τη φροϊδική διαίρεση μεταξύ κλειτοριδικού και κολπικού οργασμού και νομιμοποιώντας τον γυναικείο αυνανισμό.

Δεκαετίες 1970 και 1980: Δημιουργείται μια φανερή ανεκτικότητα σε σχέση με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Εκδόθηκαν βιβλία για το σεξ, ενώ η τηλεόραση βοήθησε τη σεξουαλική επανάσταση. Παράλληλα δημιουργήθηκαν διάφορα ρεύματα που επηρέασαν τους τρόπους με τους οποίους οι Αμερικανοί έβλεπαν τη σεξουαλικότητα. Η μη έγγαμη συμβίωση άρχισε να έχει καθοριστική σημασία ως προγαμιαίο στάδιο. Το 1973 επιτεύχθηκε η νομιμοποίηση των εκτρώσεων. Παράλληλα, η απόφαση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας να μην ορίζει την ομοφυλοφιλία ως δυσλειτουργία πυροδότησε το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Το 1978 γεννήθηκε το πρώτο παιδί του σωλήνα. Ωστόσο, το 1980 η εμφάνιση του AIDS οδήγησε στην αλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς, φτάνοντας μέχρι και στην αγαμία. Εδώ ολοκληρώνεται αυτό το υπέροχο ταξίδι στο σεξουαλικό παρελθόν μας. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον πια, ευελπιστούμε κάποια στιγμή να αποτελέσουμε κι εμείς κομμάτι αυτής της ιστορίας.