Nεφέλη Κουρή: Από το «Νησί» στο iPhone7

Το διαφημιστικό σποτ που εστιάζει στην τεχνολογικά εξελιγμένη κάμερα του iPhone 7 με την οποία η εγγονή φωτογραφίζει τη γιαγιά της, κάνοντας όλο το χωριό να θέλει το πορτρέτο του, στάθηκε η αφορμή ώστε το εκφραστικό πρόσωπο της Νεφέλης Κουρή να γίνει γνωστό και πέρα από τα ελληνικά σύνορα. 

Το πρωτότυπο φιλμάκι της εταιρείας Apple, παρά το έντονο debate που έχει προκαλέσει για το αν η ύπαιθρος της Ελλάδας είναι όντως τόσο απαρχαιωμένη όσο την παρουσιάζει, θεωρείται παγκόσμια προβολή της χώρας μας. Η Νεφέλη αποφεύγει να μιλήσει για τη συγκεκριμένη διαφήμιση, η οποία γυρίστηκε στο μικρό γραφικό χωριό Γερολιμένας που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Μάνης, καθώς πολύ συχνά οι ρήτρες συνεργασίας επιβάλλουν στους συμμετέχοντες «ομερτά» σχετικά με τις λεπτομέρειες γύρω από το project. Μιλώντας για τη σχέση που έχει η ίδια με την τεχνολογία και τα social media, λέει αποκλειστικά στο «thema people»: «Ομολογώ ότι άργησα πολύ να μπω στη λογική του Διαδικτύου. Ολη αυτή η νοοτροπία του “κινούμαι δημόσια και εκθέτω τη ζωή μου” δεν μου ταιριάζει. Πού πάω, με ποιους και πότε. Ξαφνικά τοποθετείς οικειοθελώς το μάτι του Μεγάλου Αδελφού στην καθημερινότητά σου. Οι φίλοι μου διαμαρτύρονταν και τελικά ενέδωσα μόνο στο Ιnstagram γιατί μου αρέσει να βλέπω ωραίες φωτογραφίες. Facebook ακόμη και σήμερα δεν έχω». 



Ωστόσο, δεν αρνείται τον αντίλογο. «Από την άλλη, βεβαίως, είναι ωραίο να ξυπνάς το πρωί, να μπαίνεις στα social media και κατευθείαν να ενημερώνεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Να βλέπεις τις τάσεις και να μαθαίνεις τα πάντα μέσα σε λίγα λεπτά ή να εντοπίζεις παλιούς γνωστούς και να ανταλλάσσεις μαζί τους απόψεις όταν με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα υπήρχε πιθανότητα να συμβεί αυτό. Η τεχνολογία είναι θέμα χρήσης. Πρέπει να παίρνουμε τα καλά χωρίς να υπάρχει η εξάρτηση που βλέπουμε γύρω μας. Πας για φαγητό με μια παρέα και επί ώρα κανένας δεν ανταλλάσσει κουβέντα με κανέναν γιατί όλοι είναι σκυμμένοι πάνω από ένα κινητό. Είναι ένα πρόβλημα το οποίο συναντάς στη δική μου και στις νεότερες γενιές. Οταν χάνεται το μέτρο, χάνεται η επαφή. Θυμάμαι, μια φορά στην παρέα μου είπαμε όλοι μαζί: “Λοιπόν, ας αφήσουμε τώρα τα κινητά στην άκρη και ας επικοινωνήσουμε. Τόση ώρα σερφάρουμε χωρίς να μιλάμε και να δίνουμε την πρέπουσα προσοχή ο ένας στον άλλον. Τι βγήκαμε τότε;”» καταλήγει.

Υποκριτική - Ψυχολογία: 1-0 

Η 28χρονη Νεφέλη Κουρή είναι γέννημα θρέμμα των βορείων προαστίων. Μεγαλωμένη σε μια μεσοαστική πολύτεκνη οικογένεια, είναι η προτελευταία από τέσσερα παιδιά, όλα κορίτσια. Η ίδια αναφέρει ότι όταν μεγαλώνεις σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνεις από νωρίς να ζεις ως μέλος μιας κοινότητας. «Ξέρεις ότι δεν περιστρέφονται τα πάντα γύρω από εσένα. Επίσης δεν υπάρχουν εγωισμοί καθώς πρέπει να μοιραστείς τα πάντα, υλικά και άυλα. Τα μικρά ρούχα της μιας τα φορούσε η άλλη. Υπήρχαν και πρότυπα όμως. Εγώ, για παράδειγμα, ήθελα να μοιάσω στη μεγάλη μου αδελφή που με περνούσε οκτώ χρόνια. Οι αδελφές μου είναι μέχρι και σήμερα το λιμάνι μου. Είναι οι κολλητές μου φίλες, καθώς οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν έχω, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, θα το συζητήσω και θα το λύσω μαζί τους.


Η οικογένεια είναι η σταθερά μου», εξομολογείται. Αναφορικά με τις αρχικές επαγγελματικές επιλογές της, θεωρεί ότι την επηρέασε περισσότερο το επάγγελμα της μητέρας της, η οποία είναι παιδοψυχολόγος, παρά του πατέρα της, ο οποίος είναι καθηγητής Χημείας σε σχολείο. «Μας μιλούσε συχνά για τη δουλειά της και αυτό μάλλον μπήκε στο υποσυνείδητό μου και με επηρέασε. Τελειώνοντας το σχολείο μπήκα στη Σχολή Ψυχολογίας, αλλά στη συνέχεια μάλλον αποδείχτηκε δύσκολο το να αγνοήσω την τέχνη που έμελλε να μπει απρόσμενα στη ζωή μου. Δεν ήθελα πάντα να γίνω ηθοποιός, ούτε προέρχομαι από καλλιτεχνική οικογένεια. Ο,τι έχω πετύχει το έχω καταφέρει μόνη μου. Η επιθυμία να μπω σε δραματική σχολή μού γεννήθηκε όταν γνωρίστηκα με κάποια παιδιά που αγαπούσαν το θέατρο και έστηναν θεατρικά παιχνίδια. Ηταν κάτι που δοκίμασα κι εγώ. Μου άρεσε. Εδωσα εξετάσεις σε πολλές σχολές, προτίμησα όμως αυτή του Ωδείου Αθηνών», αποκαλύπτει. Οι γονείς της αρχικά δεν γνώριζαν πολλά για το πάθος της, το οποίο φρόντισε να κρατήσει κρυφό.

Σκηνή από τη διαφήμιση


Τον δρόμο για την τηλεόραση της τον άνοιξε η γνωριμία της με τον Κώστα Κουτσομύτη, όταν ακόμη ήταν στο πρώτο έτος της σχολής, με έναν μικρό ρόλο στη σειρά «Ματωμένα χώματα». Στη μία και μοναδική σκηνή όπου έπαιζε την έλουζε η Αννα Συνοδινού. «Εκεί αντιλήφθηκα τι σημαίνει να είσαι προσωπικότητα και να σε σέβεται ένας ολόκληρος χώρος. Ολο το team τής φερόταν με απόλυτο σεβασμό. Θεωρώ μεγάλη τύχη το ότι γνώρισα αυτή τη γυναίκα, η οποία μου έδωσε τις συμβουλές της». Η συνέχεια αποδείχτηκε για τη Νεφέλη το ίδιο ευνοϊκή, καθώς στην καριέρα της άρχισαν να προστίθενται αξιόλογες δουλειές που ακόμη και παλαιότεροι στον χώρο συνάδελφοί της δεν τολμούσαν να ονειρευτούν. Ο ίδιος ο Κώστας Κουτσομύτης την έστειλε στην οντισιόν για τη δημοφιλή σειρά «Το Νησί». «Οταν μου έγινε η πρόταση να παίξω δεν ήξερα ούτε τη δύναμη του σεναρίου της σειράς, ούτε την απήχηση που θα είχε, αφού δεν είχε ακόμη αρχίσει να προβάλλεται στην τηλεόραση. Επαιξα την κόρη της Αννας που πρωταγωνιστούσε στο τελευταίο επεισόδιο. Στα γυρίσματα βρέθηκα με ανθρώπους που εκτιμώ καλλιτεχνικά, όπως ο Στέλιος Μάινας και η Κατερίνα Λέχου. Εμεινα στην Κρήτη για κάποιες ημέρες και λάτρεψα το μέρος, την αύρα του τόπου και τη ζεστασιά των ανθρώπων. Το να μαζευόμαστε κάθε βράδυ στο ταβερνάκι, να πίνουμε τις ρακές μας και να χορεύουμε με την ψυχή μας. Είχα άγχος -τόσο άγχος που δεν κοιμόμουν τα βράδια- γιατί ήμουν πρωτοεμφανιζόμενη, αλλά πέρασα καλά. Η Σπιναλόγκα είναι ένα μοναδικό μέρος», αναφέρει. 


Ακολούθησαν κι άλλες σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτές με τον μέντορά της Σταμάτη Φασουλή, χάρη στον οποίο κατάφερε να εμφανιστεί και στην Επίδαυρο. «Είναι μαγικός ο τόπος αυτός. Οσο νέος κι αν είσαι στον χώρο, νιώθεις τη μαγεία. Το αεράκι που σε χαϊδεύει αλλά και το χειροκρότημα είναι διαφορετικά. Αισθάνεσαι μέχρι και στο τελευταίο σου κύτταρο μια διαφορετική ενέργεια», δηλώνει σχετικά. Η συνεργασία της με τον Στάθη Λιβαθινό, μετέπειτα καλλιτεχνικό διευθυντη του Εθνικού Θεάτρου, ήταν αυτή που της χάρισε την αναγνώριση ανάμεσα και στους συναδέλφους της, καθώς με τον ρόλο της Αρετούσας στον «Ερωτόκριτο» απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού «Κάρολος Κουν». Την ώρα που το παραλάμβανε δήλωσε ότι αισθάνεται πολύ τυχερή που τιμάται με ένα τέτοιο βραβείο τόσο νέα, τη στιγμή που υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα του σήμερα οι οποίοι σαμποτάρονται στα πάντα και αναγκάζονται να αναζητήσουν διέ­ξοδο στο εξωτερικό.

Σκηνή από τη σειρά του ALPHA «Η λέξη που δε λες»

«Το φως στο τούνελ μού φαίνεται πολύ μακριά»

Παρά το νεαρό της ηλικίας της η Νεφέλη Κουρή έχει σαφή άποψη για το τι συμβαίνει στον τόπο μας. «Με πικραίνει που όλοι μου οι φίλοι έχουν φύγει στο εξωτερικό για να καταφέρουν να ασχοληθούν με αυτό που σπούδασαν. Η νεολαία στην Ελλάδα έχει χάσει την αξιοπρέπειά της. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, αλλά το φως στο τούνελ που διασχίζουμε μου φαίνεται πολύ μακριά. Η μεγάλη αλλαγή θα έρθει από την πρόοδο που θα επιτύχει ο καθένας στον τομέα του. Αν ο καθένας μας γίνεται καλύτερος σ’ αυτό που κάνει, δημιουργεί τις συνθήκες ώστε η επόμενη μέρα να είναι καλύτερη. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που θέλει να αλλάξει αυτό που συμβαίνει», υπογραμμίζει. Η Νεφέλη πιστεύει ότι πρέπει να αγωνιστούμε για τη ριζική αλλαγή αντί να βουλιάζουμε στην απελπισία. «Αλλιώς θα είμαστε για να κρεμάσουμε μια πέτρα στον λαιμό μας και να φουντάρουμε», λέει, και τονίζει ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη προτύπων. «Τι πρότυπα να έχουμε όταν η νεολαία σπουδάζει και δεν ξέρει αν αύριο θα έχει δουλειά;». Πιστεύει ότι οι πολιτικοί έχουν μεγάλη ευθύνη για την περιρρέουσα μίζερη ατμόσφαιρα και την ηθική κατάπτωση που παρατηρείται στην κοινωνία. «Ο πόλεμος και ο πόνος της μετανάστευσης με συγκλονίζει», δηλώνει συγκινημένη και προσθέτει: «Δεν έχω λόγια. Δεν υπάρχει μέτρο για τη στενοχώρια που προκαλεί αυτή η κατάσταση. Είναι μια κατάσταση που μας μουδιάζει, να γίνεται πόλεμος τόσο κοντά μας! Τα διεθνή γεγονότα μάς ξεπερνάνε. Τρομοκρατία, πόλεμος και άνθρωποι που αναζητούν μια νέα πατρίδα. Χιλιάδες απελπισμένοι, νηστικά παιδιά... Λες και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία. Τρομάζω με αυτό που συμβαίνει».


Αυτή την εποχή βρίσκεται σε πρόβες για το έργο «Οι τρεις ψηλές γυναίκες» με την Μπέτυ Αρβανίτη που θα ανέβει στο Θέατρο οδού Κεφαλληνίας, ενώ πρωταγωνιστεί και στην επιτυχημένη σειρά του ALPHA «Η λέξη που δε λες», η οποία καταπιάνεται με την ιστορία ενός αυτιστικού παιδιού. «Κακά τα ψέματα, μέχρι πρότινος η ελληνική κοινωνία ήταν ρατσιστική. Αν κάποιο παιδί είχε πρόβλημα οι γονείς του το έκρυβαν. Χαίρομαι που η σειρά καταπιάνεται με το συγκεκριμένο θέμα και συντελεί στο να αλλάξει η νοοτροπία και να πάει ένα βήμα παρακάτω», σημειώνει.  Χαλαρώνει διαβάζοντας βιβλία και κάνοντας ποδήλατο στο Χαλάνδρι όπου μένει, ενώ στην ερώτηση αν αισθάνεται επιτυχημένη, απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Κάνω απλώς μια δουλειά και τίποτα παραπάνω. Ολους τους ρόλους τούς κέρδισα με ακροάσεις και πολύ κόπο. Ποτέ δεν αισθάνθηκα καλή ηθοποιός, αλλά ένα κορίτσι που προσπαθεί πολύ και διεκδικεί αυτό που αγαπά σε μια Ελλάδα που κάνει το μέλλον μας να φαίνεται αβέβαιο. Βάζω ψυχή και θέληση σ’ αυτό που κάνω. Αυτή είναι η selfie της ζωής μου...».