Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια... (Σε όσα ανάψανε φωτιές... και όχι μόνο)

Τελικά, η Ελλάδα είναι η χώρα του απρόοπτου και των εκπλήξεων… Ποτέ δεν ξέρεις ποιος και τι θα πει, ποιος και τι θα κάνει… Έτσι, η… αφιέρωση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θόδωρου Δρίτσα στους πρόσφυγες του σπουδαίου τραγουδιού "Στα Λιμάνια Ανάψανε Φωτιές" (Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα - Στίχοι: Τάσος Μπουλμέτης, Α εκτέλεση: Νατάσα Θεοδωρίδου, 2003), έφερε στη μνήμη μας ένα τραγούδι πάλι με θέμα λιμάνια, που έκανε πάταγο το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '70 και ακούγεται ακόμα και σήμερα.

Πρόκειται για το τραγούδι "Τα Πλοία Πεθαίνουν στα Λιμάνια", δημιουργία του μεγάλου Γιώργου Μητσάκη, στη δεύτερη εκτέλεση από τον Πόλυ Κερμανίδη (1976).
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και το ερμήνευσε πρώτος ο Μάνος Παπαδάκης, που είχε ήδη πολλά σουξέ στο ενεργητικό του: "Θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου", "Μια δεκάρα δεν αξίζει η αγάπη σου" κ.ά. Ωστόσο, πέρασε απαρατήρητο.
Ο Πόλυς (Ναπολέων) Κερμανίδης (1946-2012) γεννήθηκε στην Ξάνθη και ξεκίνησε από μικρός την καριέρα του στο τραγούδι (1964). Σύντομα, μπήκε στη δισκογραφία με δίσκους 45 στροφών. Το 1975, κυκλοφόρησε το πρώτο του L.P. "Και το Είδες και το Βλέπεις", το οποίο δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία.



Ωστόσο, την επόμενη χρονιά, κυκλοφόρησε το L.P. "Τα Πλοία Πεθαίνουν στα Λιμάνια". Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου ήταν και το μεγάλο του ατού. Υπήρχε όμως τεράστια αλλαγή από το τραγούδι του Μ. Παπαδάκη. Επρόκειτο, ουσιαστικά, για ένα διαφορετικό τραγούδι. Ο συνθέτης και μουσικός (μπουζουξής) Χρήστος Κοτσώνης, διασκεύασε το τραγούδι του Γ. Μητσάκη, μεταμορφώνοντάς το και προσαρμόζοντάς το στη φωνή του Πόλυ Κερμανίδη, ο οποίος "εκτοξεύτηκε" κυριολεκτικά, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ακόμα και στους στίχους έγιναν κάποιες αλλαγές π.χ. "Οι αγάπες μου ξέμπαρκοι ναύτες. Τα όνειρά μου λιποτάκτες" λένε οι αρχικοί στίχοι, "Στα όνειρά τους λιποτάκτες" οι στίχοι που ερμήνευσε ο Κερμανίδης.

Ήταν η εποχή των ραδιοφωνικών σταθμών στα μεσαία κύματα, με τις αθάνατες αφιερώσεις του στιλ: "Χαρίζει ο Μήτσος από τα Σούρμενα στη Γωγώ την κομμώτρια από τις Κουκουβάουνες με ένα καράβι γαρδένιες" και "Χαρίζει η Γιώτα η μανταρίστρια από Τα Άσπρα Χώματα στον Γιώργο τον σοβατζή από τον Κόκκινο Μύλο και του λέει να της τηλεφωνήσει όταν μπορέσει" αλλά και των σταθμών που διαφήμιζαν "Οικόπεδα με δόσεις. Με φως, νερό, τηλέφωνο. Μετάβαση κάθε Κυριακή πρωί, με τα δικά μας πολυτελή πούλμαν".
Τα τραγούδια του Πόλυ Κερμανίδη ακούγονταν συνεχώς από αυτούς τους σταθμούς κυρίως επειδή τα ζητούσαν οι ακροατές τους.

"Τα Πλοία Πεθαίνουν στα Λιμάνια" δεν ήταν το μοναδικό σουξέ του δίσκου. Υπήρχαν εξαιρετικά τραγούδια όπως: "Φίλε μου Εσύ Φταις", του Χ. Κοτσώνη, "Σε κάποιο σπίτι κτισμένο με δάκρυ", του Μπάμπη Μαρκάκη (Μάρκου Μπαλτόπουλου), "Φτωχή καρδιά μου, κάνε υπομονή", διασκευή ουσιαστικά του Χ. Κοτσώνη σε αραβικό τραγούδι, το οποίο κυκλοφόρησε και ο μεγάλος Μανώλης Αγγελόπουλος με τον τίτλο "Τα μαύρα μάτια σου" (1977). Είναι χαρακτηριστικό ότι και στο τραγούδι του Αγγελόπουλου, αναφέρεται ως συνθέτης ο ίδιος και στιχουργός η Μάρω Μπιζάνη, όπως και στο τραγούδι του Κερμανίδη, συνθέτης και στιχουργός ο Χρήστος Κατσώνης. Ο πραγματικός δημιουργός του τραγουδιού (Αιγύπτιος κατά πάσα πιθανότητα), έμεινε… στο σκοτάδι της ιστορίας! 

Της ελληνικής τουλάχιστον!
Τη μουσική του τραγουδιού,έχει γράψει ο Mohamed Hamza και τους στίχους ο Mohamed Abb El Wahad.Tο ερμήνευσε πρώτος,ο μεγάλος Αιγύπτιος τραγουδιστής Abdel Halim Hafez(1929-1977) και ο τίτλος του στα αραβικά,είναι "Νebtady Meneim El Hekaya",σε ελεύθερη μετάφραση,"Πού ξεκινάει η ιστορία μας;"

Το 1977, ο Πόλυς Κερμανίδης κυκλοφόρησε το L.P. "Δίνω τα Ρέστα μου", σε τραγούδια του Χρήστου Κοτσώνη (μουσική-στίχοι). Από το άλμπουμ αυτό, ξεχωρίζουν: "Η Λογική του Μέλλοντος" ("Η Τρέλα"), "Τις Καρδιές όλου του κόσμου", "Πίνω Πίνω Ξαναπίνω" και το σπουδαίο "Ήρθες αυτό το καλοκαίρι", που πιστεύουμε ότι είναι ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια της δεκαετίας του '70 και όχι μόνο…



Οι Κερμανίδης - Κοτσώνης συνεργάστηκαν και στο άλμπουμ "Ανθρώπινες Αδυναμίες" (1979), απ' όπου ξεχωρίζουν το ομότιτλο, το "Είσαι το είναι μου", το "Στηρίξου Επάνω που", το "Την Αγάπη την κατάντησαν εμπόριο", το "Θα πέσω κάτω απ' τη μαγκιά" κ.ά.

Αλησμόνητες θα μείνουν και οι αφιερώσεις - ατάκες του Πόλυ Κερμανίδη που "πέρασαν" στις ηχογραφήσεις των δίσκων: "Γεια σου Χρήστο Κοτσώνη με τη μπουζούκα σου" στο τραγούδι "Η Τρέλα" και "Άλα ρε Κοτσώνη, βάλε φωτιά στο έπιπλο. Εκεί είσαι!" στο "Είσαι το Είναι μου". Τι είδους έπιπλο ήταν αυτό, σκρίνιο, κομοδίνο, καναπές ή κάτι άλλο, δεν ξέρουμε.

Η επιτυχία ωστόσο του "Τα Πλοία Πεθαίνουν στα Λιμάνια", που έγινε σλόγκαν και έχει θέση ακόμα και σήμερα στο πρόγραμμα λαϊκών νυχτερινών κέντρων, δεν ξεπεράστηκε ποτέ.
Περιμένουμε και η επόμενη αφιέρωση από μέλος της κυβέρνησης να είναι ανάλογη μ' αυτή του κύριου Δρίτσα και να μας παραπέμπει σε αξέχαστα τραγούδια, λαϊκά και όχι μόνο...