Αντικαθιστά τη χωροφυλακή, που μάλλον είχε εξαντλήσει τα τελευταία χρόνια όλες της τις δυνάμεις. Το κοινό την υποδέχεται με ανακούφιση κι ενθουσιασμό, εκτός φυσικά κάποιων... εξαιρέσεων, όπως αυτή που ακολουθεί.
"Ευρισκόμεθα στο θέατρον Κοτοπούλη. Η παράστασις έχει αρχίσει προ ώρας. Ένας άνθρωπος με μιας σπιθαμής φοβερούς και απειλητικούς μύστακας είνε τρυπωμένος πίσω από τα θεωρεία σε μια σκοτεινή γωνία, πλάι σ’ ένα καλοριφέρ που τον ψήνει. Κάθεται εκεί σαν κυνηγημένος λαγός και καπνίζει. Καπνίζει με χίλιες προφυλάξεις με τον τρόμο μικρού παιδιού που φοβείται τους δασκάλους του, καπνίζει με ηδονή και απόλαυση.
Έξαφνα μία σκιά ορθούται εμπρός του. Είνε ένας πολίσμαν. Το σιγάρο πέφτει από τα χέρια του καπνιστού. Ο πολίσμαν βγάζει ένα διπλότυπο και είνε έτοιμος να του κόψη απόδειξι.
-Θα πληρώσετε είκοσι πέντε δραχμάς!
-Γιατί εκάπνιζα;
-Μάλιστα. Ξέρετε πως απαγορεύεται.
-Κι αν δεν πληρώσω;
-Θα σας πάω στο πταίσμα.
-Κι αν δεν έχω πεντάρα;
-Θα κρατηθήτε!
Ο καπνιστής ρίπτει βλέμματα λαχτάρας προς το τσιγάρο του που καπνίζει κάτω στο δάπεδο και ερωτά:
-Κι αν πληρώσω μπορώ να συνεχίσω το κάπνισμά μου; Να το καπνίσω τουλάχιστον ολόκληρο;
-Όχι.
-Ώστε πρέπει να πληρώσω.
-Μάλιστα.
-Μα βρε παιδάκι μου, οι χωροφύλακες δεν έπαιρναν λεπτά.
-Εμείς παίρνουμε.
-Καλά… Θα πληρώσω… Να πάρε… Μα τι τα θέλεις;
Σαν να ήτανε καλύτερα η χωροφυλακή. Μ’ αυτή κάπνιζες, χόρευες, πηδούσες, έρριχνες πιστολιές στον αέρα. Εσείς κάνετε τον Εγγλέζο. Δεν είστε Έλληνες. Αν ήσαστε θα ξέρατε τι θα πει Έλληνας. Έλληνας θα πει παρανομία, παράβασις της αστυνομικής διατάξεως, κεραμιδαριό! Κατάλαβες; Που να καταλάβης;"
("Ελεύθερος Λόγος", Ιανουάριος 1925, "Φαραώ")
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com
