Σύλβια Δεληκούρα: Η «Γυναίκα των σπηλαίων» με τις κόκκινες γόβες

«Πολλά μας τα ’πε ο Caveman! Μετά από 8 χρόνια ήρθε η ώρα ν’ ακουστεί και η γυναικεία πλευρά» είναι η πρώτη κουβέντα που είπε η Σύλβια Δεληκούρα, μπαίνοντας φουριόζα στο θέατρο του «Coronet».

Στη σκηνή του γνωστού θεάτρου στο Παγκράτι ενσαρκώνει τη γυναίκα των σπηλαίων, την Εύα, που λίγες μέρες πριν από τον γάμο της με τον Χαράλαμπο θέλει να πάρει το ρόπαλό του και με χαρά να του το φέρει στο κεφάλι!... «Η συγκατοίκηση ενός ζευγαριού είναι δύσκολη. Είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Δύο διαφορετικοί χαρακτήρες. Γίνεται πόλεμος. (γελάει) Μοιράζονται το ίδιο σπίτι, το ίδιο κρεβάτι. Το λάθος που κάνουμε εμείς οι γυναίκες είναι ότι θέλουμε να αλλάξουμε τον άνδρα.

Οι άνδρες από την άλλη δεν έχουν την ανάγκη ν’ αλλάξουν τις συντρόφους τους. Για μένα, είναι μεγάλο λάθος. Δεν μπορεί να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, να είσαι χαλαρός στην αρχή και μετά να απαιτείς ο άνθρωπος αυτός να έρθει στα μέτρα σου».

Οι άνδρες είναι καλομαθημένοι

Συνάντησε ανάλογες δυσκολίες όταν αποφάσισε να συγκατοικήσει με τον σύντροφό της και πατέρα του παιδιού της, Δημήτρη; «Δόξα τω Θεώ, κύλησαν όλα πολύ ομαλά. Εχω απεριόριστη βοήθεια. Είναι από τους άντρες που δεν ντρέπονται να κάνουν πράγματα στο σπίτι. Και το λέω γιατί είναι άλλοι που δεν έχουν μάθει να κάνουν τίποτα. Αυτό ξεκινάει από τις μαμάδες τους, να ξέρεις. Εχουν καλομάθει τους γιους τους και τους τα δίνουν όλα έτοιμα, στο χέρι!

Εύχομαι, γιατί είμαι μαμά γιου, να μη γίνω έτσι κι εγώ!» λέει γελώντας η Σύλβια Δεληκούρα, που έφερε πριν από λίγους μήνες στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Τα καθημερινά μικρά προβλήματα μπορούν να διαλύσουν μια σχέση στην οποία υπάρχει αγάπη; «Δεν υπάρχει μία απάντηση. Να σου μιλήσω για μένα. Εγώ δεν θα μπορούσα να χωρίσω τον άνθρωπο που αγαπάω επειδή δεν είναι τακτικός! Βρίσκω πολύ χαζό λόγο να διαλύσεις μία σχέση επειδή το σπίτι δεν είναι καθαρό. Πρέπει να λυθεί με συζήτηση όλο αυτό», απαντά.  Διαβάζοντας το έργο της Emma Peirson, της συγγραφέως και σκηνοθέτιδας από τη Νότια Αφρική που εμπνεύστηκε την «Cave­woman» βλέποντας την παράσταση «Defending the Caveman», η Σύλβια χαμογέλασε πολλές φορές.

«Το λάθος που κάνουμε εμείς οι γυναίκες είναι ότι θέλουμε να αλλάξουμε τον άνδρα»

Αναγνώρισε στο κείμενο πολλά κλισέ της γυναικείας συμπεριφοράς. «Αν έχουμε κάτι κοινό οι γυναίκες, αυτό είναι η γκρίνια. Οσο χαλαρή κι αν είσαι, κάποιες στιγμές η γκρίνια είναι αναπόφευκτη. Είμαστε και ανυπόμονες. Εχουμε και κάποια θέματα με την τάξη και την καθαριότητα. Ακόμα και αν είναι τσαπατσούλα μία γυναίκα, ο καλός της θέλει να είναι τακτικός! Μπορεί δηλαδή εμείς να τα κάνουμε όλα άνω κάτω, αλλά δεν θέλουμε να κάνει το ίδιο κι εκείνος», εξηγεί η ηθοποιός μιλώντας στο «thema people».

Η ζήλια είναι κοινή σε άνδρες και γυναίκες

Με τη ζήλια τι γίνεται; «Η ζήλια είναι γνώρισμα και των δύο φύλων. Απλά κάποιοι δεν μπορούν να τη διαχειριστούν σε σημείο που γίνονται κουραστικοί και έτσι έρχεται ο χωρισμός. Οι γυναίκες όμως διαφέρουν στο ότι ζηλεύουν η μία την άλλη. Ασχολούνται με το τι φοράει η άλλη, πόσο όμορφη είναι, σε τι φάση είναι η ζωή της. Προσωπικά δεν ξέρω τι σημαίνει γυναικείος ανταγωνισμός.

Δόξα τω Θεώ, από τη μητέρα μου έχω μάθει να μη ζηλεύω. Απόδειξη ότι όλες μου οι φίλες είναι κούκλες, πιο όμορφες, πιο πετυχημένες από μένα, η καθεμία στον κλάδο της - τις χαίρομαι και τις θαυμάζω», ομολογεί η Σύλβια. Η ατμόσφαιρα μπορεί να μυρίζει μπαρούτι στο θέατρο «Coronet», αλλά στο σπίτι της η Σύλβια ζει ευτυχισμένη και ήρεμη. «Εδώ και πολύ καιρό ζω μια πολύ ωραία σχέση με τον σύντροφό μου. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν εντάσεις, είμαστε ένα αληθινό ζευγάρι. Το κλειδί, όμως, για μία αρμονική συμβίωση είναι η επικοινωνία και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Παίζει σημαντικό ρόλο το να συζητάς με τον σύντροφό σου και να υποχωρείς. Αλλιώς δεν μπορείς να συνυπάρξεις με άνθρωπο αν εσύ έχεις κάτι στο κεφάλι σου και επιμένεις σε αυτό». Πόσο αλλάζει ο ερχομός ενός παιδιού τις ισορροπίες σ’ ένα ζευγάρι; «Δεν αλλάζει μόνο τις ισορροπίες. Αλλάζει τα φώτα σε ένα ζευγάρι! (γελάει) Για τη μητέρα ειδικά, πρώτα έρχεται το παιδί και μετά ο σύντροφός της. Και αν ο άνδρας δεν είναι συνειδητοποιημένος και είναι λίγο κομπλεξικός, μπορεί να αισθανθεί ότι παραγκωνίζεται κιόλας», απαντά.

«Με το παιδί άλλαξε η ζωή μου»

Μέχρι να κρατήσει τον γιο της στην αγκαλιά της, ούτε η ίδια δεν είχε καλά-καλά συνειδητοποιήσει ότι θα γινόταν μητέρα. «Μπορώ να πω ότι όσο ήμουν έγκυος δεν είχα καταλάβει ότι θα γίνω μητέρα. Νόμιζα πως παίζω έναν ρόλο. Οταν κράτησα όμως τον μπέμπη μου στην αγκαλιά μου, μέσα σε μία στιγμή άλλαξε όλη μου η ζωή. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Και να λες ότι ήσουν ευτυχισμένη πριν από το παιδί και ότι έχεις ζήσει ευτυχισμένες στιγμές, η απόλυτη ευτυχία έρχεται με το παιδί». Υπήρξαν στιγμές που αυτές οι αλλαγές στη ζωή, στο σώμα και την ψυχολογία της τής έπεσαν κάπως βαριές;

«Εννοείται. Ενα θα σου πω: οι ορμόνες παίζουν παλαμάκια και εσύ απλά χορεύεις». Σε λιγότερο από τρεις μήνες η Σύλβια κατάφερε να χάσει σχεδόν όλα τα κιλά που έβαλε στην εγκυμοσύνη γιατί, όπως παραδέχτηκε, αγχώθηκε για να επανέλθει στη σιλουέτα της μετά τη γέννηση του γιου της. «Εχω ένα άγχος για τα κιλά μου. Ευτυχώς τα έχασα τα περισσότερα. Είχα πάρει 18 κιλά! Δεν ήταν πάρα πολλά αλλά ούτε και λίγα. Εχασα τα 16. Εχω ακόμα κοιλίτσα, αλλά έχω κι ένα “αστέρι” μέσα στο καρότσι. Αμα κάτσω τώρα να ασχοληθώ με τα κιλά, θα χάσω και την ουσία», απαντά και χαμογελά πλατιά.

«Είμαι φωνακλού, αλλά μου περνάει...»

Από τα πρώτα βήματα της καριέρας της η Σύλβια λέει ότι έχει αλλάξει όπως η «μέρα με τη νύχτα». «Ημουν πολύ-πολύ παρορμητική όταν έβλεπα μία αδικία, έβγαζα πάντα το φίδι από την τρύπα, με αποτέλεσμα να βρίσκω εγώ τον μπελά μου και να μένω χωρίς δουλειά και όλοι αυτοί που με είχαν ξεσηκώσει να παραμένουν στη δουλειά. Τώρα δεν το κάνω αυτό. Και αδικία να δω, θα προστατεύσω τον εαυτό μου. Επίσης προσπαθώ να αποφεύγω τις κακοτοπιές για να μη μου βγάζουν τον κακό μου εαυτό». Πώς είναι δηλαδή ο κακός της εαυτός; «Είμαι φωνακλού. Θα φωνάξω, αλλά μετά από ένα τέταρτο θα το έχω ξεχάσει.

«Είμαι φωνακλού. Θα φωνάξω αλλά μετά από ένα τέταρτο θα το έχω ξεχάσει! Γενικά έχω μικρής διάρκειας θυμό και απογοητεύσεις»

Γενικά έχω μικρής διάρκειας θυμό και απογοητεύσεις. Με απογοητεύει, ας πούμε, όταν πιστεύω σε ανθρώπους και βλέπω ότι δεν είναι τα πράγματα όπως νόμιζα ότι είναι. Μου παίρνει πολύ καιρό για να συνέλθω από κάτι ανάλογο», απαντά. Πάντως, όταν της προτείνουν κάποια δουλειά, το πρώτο πράγμα που λέει ότι σκέφτεται είναι οι άνεργοι φίλοι και συνάδελφοί της: «Σου κάνει εντύπωση; Και στη μαμά μου κάνει εντύπωση. Πάντα σκέφτομαι τους συναδέλφους μου που δεν έχουν δουλειά.

Αν μία φίλη μου δεν έχει δουλειά κι εγώ έχω, θα μπω στη διαδικασία να της βρω κάτι». Εχει κάποια απωθημένα στην υποκριτική; «Πριν από τη γέννηση του παιδιού έλεγα ότι θέλω να κάνω κλασικό θέατρο ή να παίξω στην Επίδαυρο. Αν με ρωτήσεις τώρα, σου λέω ότι θέλω να κάνω δουλειές που με εξελίσσουν. Θέλω να κάνω δουλειές για να με θαυμάζει ο γιος μου», καταλήγει η Σύλβια