Γιώργος Παπαδόπουλος: «Ντρέπομαι για όσους εκμεταλλεύονται την αναγνωρισιμότητά τους»

Συναντηθήκαμε στο διαμέρισμά του στη Βούλα, λίγο πριν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη για τις εμφανίσεις του με την Καίτη Γαρμπή στο Magique Club. «Πάντα θαύμαζα τη φωνή και την ιδιαίτερη χροιά της Καίτης. Θα βρεθούμε για πρώτη φορά επί σκηνής, είναι σπουδαίος και γενναιόδωρος άνθρωπος» λέει ενθουσιασμένος, ενώ κατευθυνόμαστε στο χώρο του στούντιο που έχει φτιάξει στο σπίτι του. «Εδώ περνάω τον περισσότερο χρόνο της μέρας μου. Από τη στιγμή που ξυπνάω το πρωί, κατεβαίνω στο στούντιο. Είναι ο χώρος μου. Εδώ έχω καφετιέρα, PlayStation, βιβλία, τηλεόραση, τα πάντα» λέει ο Γιώργος, καθισμένος στον άνετο κόκκινο καναπέ. Παντού μουσικά όργανα, παρτιτούρες, χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι του στους τοίχους. Στο κέντρο του κόσμου του μοιάζει να έχει κυρίαρχο ρόλο η μουσική, αλλά τι γίνεται με τις διαπροσωπικές σχέσεις; «Είμαι 29 ετών. Σαφώς και βάζω πρώτα εμένα και τα “θέλω” μου. Αλλιώς θα παντρευόμουν. Όταν αποφασίσω ότι δεν έρχεται σε πρώτη μοίρα η μουσική, τότε θα το καταλάβετε. Αν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, τότε μπορείς να εμπιστευτείς και τον άλλο και να κάνεις μια σωστή σχέση.



Όμως, έχω επιλέξει να μην εκθέτω την προσωπική μου ζωή, δεν μιλάω για τις σχέσεις μου δημόσια. Μιλάω για μένα και μόνο όταν νιώθω άνετα. Πέρασε καιρός για να συνηθίσω να δίνω συνεντεύξεις. Όταν ξεκινούσα, ήξερα μόνο να γράφω μουσική και να τραγουδάω. Έβγαζα άμυνα όταν πήγαινα για συνέντευξη, φοβόμουν μην εκτεθώ, μην πω κάτι που θα ακουστεί λάθος και θα το πάρει κάποιος στραβά. Πάντα, όμως, ήμουν ειλικρινής. Δεν έχω μιλήσει άσχημα για κανέναν χωρίς να το εννοώ».

Πριν από μερικούς μήνες, βέβαια, αποκάλυψε τις σοβαρές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ήρθε από την Κύπρο. «Αυτά τα θέματα τα συζήτησα δημοσίως πολύ πρόσφατα, όταν πια τα είχα ξεπεράσει. Όμως, άλλο μια οικονομική δυσκολία και άλλο η σχέση μου με μια γυναίκα. Φαντάσου πως υπήρξε γυναίκα που μου ζήτησε να κάνουμε παπαράτσι και να προβάλουμε ότι είμαστε μαζί, κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Έτσι τελείωσε και η σχέση μας, φυσικά». Αναρωτιέμαι αν ο Γιώργος υπήρξε ζευγάρι με μια γυναίκα επίσης αναγνωρίσιμη. «Ναι, είχα δεσμό με διάσημη, αλλά δεν μαθεύτηκε ποτέ». Μέχρι σήμερα δεν έχει δυσκολευτεί να διαχειριστεί ένα οριστικό «αντίο» σε μια σχέση, γιατί, όπως λέει, «τους χωρισμούς τούς τελειώνω εύκολα μέσα μου και δεν ξαναγυρίζω πίσω. Δεν υπάρχει λόγος».
Kourenti Papadopoulos

«Έχω μόνο ένα καλό αμάξι, το οποίο πήρα μετά από 7 χρόνια δουλειάς»
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία και ήρθε στην Ελλάδα στα 20 του, έχοντας ήδη τρεις χρυσούς δίσκους στην Κύπρο. «Ήρθα στην Αθήνα μόλις τελείωσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο, που διήρκεσε 25 μήνες. Υπηρέτησα μάλιστα κανονικότατα, παρά το γεγονός πως ήμουν γνωστός. Είμαι πάρα πολύ πατριώτης. Στην Κύπρο μεγαλώνεις μέσα από ιστορίες της οικογένειάς σου, σχεδόν όλοι είναι πρόσφυγες που έχασαν τις περιουσίες και τις ζωές τους. Θα ήταν άδικο να μην πάω κανονικά φαντάρος. Ήμουν στη σειρά των φαντάρων που άνοιξαν τα οδοφράγματα στην κατεχόμενη Κύπρο. Έκανα σκοπιά κι έβλεπα να περνούν στα Κατεχόμενα οι Τούρκοι. Ήταν τραγικό!



Οι Κύπριοι, ως λαός, είμαστε πολύ δυνατοί και το έχουμε αποδείξει με την ανάπτυξη που είχαμε μετά από πόλεμο. Πονάω, όμως, πολύ όταν κάνω αυτή τη συζήτηση, γιατί αισθάνομαι πως η Κύπρος είναι το εύκολο θύμα. Πρώτα με τους Άγγλους, μετά με τους Τούρκους». Το Μάρτιο του 2013, ένα νέο πλήγμα, αυτή τη φορά οικονομικό, ήρθε να «χτυπήσει» την Κύπρο και τον ρωτάω αν κι εκείνος έχασε χρήματα από το κούρεμα στις τραπεζικές καταθέσεις. «Δεν είχα ποτέ χρήματα για να χάσω. Δεν έχω κάνει περιουσία. Το μόνο που μου ανήκει είναι ένα καλό αυτοκίνητο, που το αγόρασα μετά από επτά χρόνια σκληρής δουλειάς. Δεν μπορώ να διαχειριστώ καλά τα χρήματα που βγάζω, προσπαθώ να είμαι συνεπής με τους λογαριασμούς μου και τα υπόλοιπα τα σκορπάω, για να περνάω καλά με τους φίλους μου. Είμαι από φτωχή οικογένεια κι έχω μάθει και στα λίγα και στα πολλά. Όταν ήρθα στην Αθήνα, είχα 500 ευρώ για να περάσω μέχρι να βρω δουλειά. Ο συνεργάτης μου, Νικόλας Νικολάου, με ώθησε να μετακομίσω στην Αθήνα για να προσπαθήσω να κάνω καριέρα. Και τελικά δικαιώθηκε» λέει.

«Δούλευα στα μπουζούκια Από 14 ετών»
Ο Γιώργος έχει τέσσερα αδέλφια και ουσιαστικά μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο παιδιά. «Είμαστε τρία αδέλφια από τον πρώτο γάμο του πατέρα μου κι άλλα δύο από το δεύτερο. Από 14 ετών δούλευα στα μπουζούκια και το πρωί πήγαινα κανονικά στο σχολείο». Πώς άφησαν οι γονείς του ένα παιδί στην εφηβεία να εργάζεται στα μπουζούκια; «Δεν είχαν επιλογή να με σταματήσουν. Όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ, δεν σε σταματάει κανείς. Γυρνώντας από το σχολείο, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πιάσω την κιθάρα μου. Ήταν και το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ξυπνούσα! Σηκωνόμουν τη νύχτα για να παίξω κιθάρα! Έχω γράψει πολλά τραγούδια μέσα στη νύχτα, με ενέπνεε πάντα. Το “Σώμα με σώμα” είναι ένα από αυτά». Του θυμίζω ότι στην αρχή της καριέρας του όλοι μπέρδευαν τη φωνή του με του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Καθώς και οι δύο κατάγονται από την Κύπρο, η ερώτηση για εκείνον ήταν αναπόφευκτη εκείνη την περίοδο. «Δεν με πείραξε ποτέ η σύγκριση με τον Μιχάλη. Με σύγκριναν με το Νο1 καλλιτέχνη στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Πάντα συμβαίνει στην αρχή της καριέρας κάποιου να τον συγκρίνουν με κάποιον φτασμένο. Το θέμα είναι να αποδείξεις ότι ήρθες για να μείνεις».

«Δεν έγινα ξαφνικά περιζήτητος με το J2US»
Ο Γιώργος στήνει βήμα βήμα την καριέρα του. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες, ενώ πέρσι ήταν ο νικητής του Just The Two Of Us, με το «ζευγάρι» του στο παιχνίδι, Μυριέλλα Κουρεντή. «Η τηλεόραση βοήθησε στο να μάθει ο κόσμος καλύτερα ποιος είμαι και τι τραγούδια γράφω. Από εκεί και πέρα, ούτε περισσότερους δίσκους θα πουλήσω, ούτε καλύτερα τραγούδια θα γράψω. Δεν είπα “ναι” στην εκπομπή για να γίνω ξαφνικά περιζήτητος. Και δεν έγινα κιόλας. Θα μου ήταν πολύ εύκολο να κάνω τους πάντες να ασχολούνται μαζί μου μέσω του show. Με μία ατάκα ή με μία κόντρα. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου». Όσοι τον γνωρίζουν ξέρουν ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο έξω καρδιά, που κάνει συνεχώς πλάκα με τους φίλους του και το χιούμορ του είναι πάντα πηγαίο. Στον κόσμο, όμως, έχει περάσει μάλλον η εικόνα ενός πιο κλειστού χαρακτήρα. «Είμαι ντροπαλός, αλλά όχι όσο νομίζει ο κόσμος. Απλά δεν αισθάνομαι την αναγνωρισιμότητα. Δεν θα μπω σε ενα café περιμένοντας να με κοιτάνε όλοι. Δεν θα πάω στην τράπεζα με το σκεπτικό ότι θα εξυπηρετηθώ αμέσως. Ντρέπομαι για όσους το κάνουν, δεν θα μπορούσα να είμαι έτσι».

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.