Χριστόφορος Ζαραλίκος: Αντρας για γέλια, πολλά γέλια

«Νομίζω ότι κάνω το επάγγελμα που ονειρευόμουν από 3 ετών. Οταν με ρωτούσαν “τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις”, απαντούσα ότι “θα μιλάω και όλοι θα με ακούν”», λέει στα πέντε πρώτα λεπτά της κουβέντας μας. Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος έχει μια μανία, εμμονή, χάρισμα, ταλέντο. Μπορεί να κάνει ακόμη και τον πιο σοβαρό άνθρωπο να ξεσπάσει σε γέλια. Γεννήθηκε στις Κουκουβάουνες. Η οικογένειά του δεν είχε λεφτά. Οι γονείς ήταν μετανάστες στη Γερμανία που είχαν επιστρέψει και δούλευαν για το μεροκάματο. Ο Χριστόφορος θέατρο είδε για πρώτη φορά στη ζωή του μία εβδομάδα πριν από τις εξετάσεις στη δραματική σχολή. «Οικοδομή δούλευα από την Α’ Γυμνασίου. Ξεκίνησα από βοηθός χτίστη και έφυγα ως σιδεράς. Τι δουλειά είχα με το Θέατρο Τέχνης; Από έρωτα έγινα ηθοποιός. Εγώ φαντάρος πήγα και βρέθηκα να ζω έναν μεγάλο έρωτα με μια φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη που πίστευε ότι είμαι καλλιτέχνης. Εγώ -η αλήθεια να λέγεται- δεν είχα αποφασίσει τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Μου έδωσε να διαβάσω τις “Βάκχες” του Ευριπίδη και έπαθα κοκομπλόκο. Ενας φίλος από το σχολείο ήταν πρωτοετής φοιτητής στο Τέχνης. Τον πήρα τηλέφωνο, τον ρώτησα, έδωσα εξετάσεις και πήραν δέκα άτομα - κι εμένα. Οταν μου είπαν ότι πέρασα, λιποθύμησα. Οι γονείς φυσικά φρίκαραν. Πίστευαν ότι θα είμαι συνεχώς άφραγκος. Εκατσα έναν χρόνο στο Τέχνης και αποφοίτησα από τη σχολή Βεάκη». Τελικά πείνασε; «Είχα μεγάλη τύχη. Δούλεψα από το τελευταίο έτος της σχολής στην πιο εμπορική παράσταση όλων των εποχών, έπαιζαν όλοι οι “Απαράδεκτοι”, εκτός του Γιάννη Μπέζου, “Τα πάνω κάτω” ήταν ο τίτλος. Και έκανα τηλεόραση στους “Απαράδεκτους” και στις “Τρεις Χάριτες”. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη επιτυχία είναι για έναν φοιτητή σε δραματική να εμφανίζεται στα πιο πετυχημένα τηλεοπτικά σίριαλ. Μέχρι τότε δούλευα στα μπαρ. Ακόμη πάντως πιστεύω ότι είμαι πάρα πολύ καλός δραματικός ηθοποιός. Φυσικά και πείνασα. Το θέατρο δεν έχει λεφτά», επισημαίνει.

Το stand up πότε μπήκε στη ζωή του; «Τα χρόνια από το '92 μέχρι το '96 ήταν δύσκολα. Είχα κάνει high score στα ενοίκια που χρωστούσα. Οκτώ. Η τελευταία μου συνεργασία στο θέατρο ήταν τόσο τραυματική για μένα που κλειδώθηκα δύο μήνες στο σπίτι. Γκρεμίστηκε μέσα μου κάθε επιθυμία να παίξω ξανά. Επαθα άρνηση. Τέσσερα χρόνια έκανα να ξαναπαίξω. Η Σοφία Φιλιππίδου γνώριζε τι είχα τραβήξει και με πήρε τηλέφωνο να μου προτείνει δουλειά. Μου είπε να γίνω κειμενογράφος στην τηλεόραση. Ετσι βρέθηκα να γράφω τα σκετσάκια στο “Μπράβο Ρούλα", ήμουν ο Ρούλης της Κορομηλά. Αυτά το 1996-97. Αναστήθηκα οικονομικά χάρη στη Ρούλα Κορομηλά και ξεκόλλησα. Θυμάμαι ότι ο Στέφανο Σαρντίνι λύσσαγε να με κάνει παρουσιαστή, αλλά εγώ έτρεμα στην ιδέα από το Θέατρο Τέχνης να βρεθώ ξαφνικά όνομα στο “Μπράβο”. Τότε έκανα και κάτι σπικάζ στο MEGA και πραγματικά στυλώθηκα οικονομικά. Αλλά ακόμη είχα τις αμφιβολίες μου αν θέλω να ασχοληθώ αποκλειστικά με την τηλεόραση. Τότε είδα την αγγελία της Λουκίας Ρικάκη για audition, έψαχνε κόσμο για τις «Νύχτες Κωμωδίας». Μου φαινόταν εύκολο γιατί έκανα κάτι αντίστοιχο σε μπαρ φίλων χωρίς να ξέρω ότι το λένε stand up. Κι έτσι ξεκίνησα», μας διηγείται.



Το ραδιόφωνο πώς προέκυψε; «Πήγαμε να κάνουμε μια συνέντευξη για το stand up. Τα είπαμε, γελάσαμε και ρώτησα τον δημοσιογράφο πώς γίνεται να κάνω κι εγώ μια εκπομπή. Μου είπε να φτιάξω έναν πιλότο. Πήρα τον Κώστα Παπαγεωργίου, που του άρεσε το ποδόσφαιρο, και γράψαμε τον πιλότο. Βρεθήκαμε με εκπομπή στο ΕΡΑ Σπορ δοκιμαστικά, για τρεις μήνες το καλοκαίρι. Εγώ μέχρι να ξεκινήσουμε άκουγα κάθε μέρα όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς για να κάνω την καλύτερη εκπομπή. Κάναμε 15% ακροαματικότητα σε έναν σταθμό με μέσο όρο 3%. Τον επόμενο χρόνο μάς πήραν μεταγραφή στον Sport FM με τριπλάσια αμοιβή. Και τότε ήρθε και η πρόταση για εκπομπή στο MEGA. Εκανα τρεις δουλειές από το 2000 για δυο-τρία χρόνια. Ραδιόφωνο, stand up και τηλεόραση. Δεν το άντεξα. Εστριψα. Ετσι είμαι εγώ, κάνω απότομα κοψίματα και πάω γι’ αλλού. Τα λεφτά τι τα έκανα; Τα ’φαγα», απαντά.  Γιατί δεν έγινε εξώφυλλο σε lifestyle περιοδικά; «Δεν ήθελα. Δεν μου λέει και κάτι. Ξέρεις τι μου αρέσει εμένα. Κάνω κάθε χρόνο περιοδεία τον χειμώνα στην επαρχία. Πάω και παίζω από καφενεία μέχρι τεράστιους χώρους. Τα τελευταία οκτώ χρόνια κάνω stand up. Γέμιζα το “Γυάλινο”, τον “Μύλο”. Για μένα έρχονται. Με γνωρίζουν από το ραδιόφωνο και ξέρουν ότι είμαι τίμιος. Δεν θα έρθουν σε μένα για δύο ώρες και θα γελάσουν δεκαπέντε λεπτά. Μου φωνάζουν "φτάνει" και "σταμάτα". Οχι, πετυχημένη συνταγή για αστείο δεν υπάρχει. Θέλει να το ψάχνεις. Είμαι πολύ ευτυχισμένος από τη δουλειά μου. Εχει έρθει κοπέλα με καρκίνο του στήθους που περιμένει αποτελέσματα βιοψίας και μου είπε ότι την έκανα να γελάσει. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;».

Ποια είναι τα δικά του αστεία που έχουν μείνει κλασικά; «Αγαπημένο το “είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ” , το έλεγα από το 2000, τότε κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει για το ΠΑΣΟΚ. Το 2001 τους έλεγα “μη βάλετε τα λεφτά στις τράπεζες”. Δικό μου είναι το καμάκι οπαδού του Ολυμπιακού: “Πάει ο Ολυμπιακάκιας σε μια κοπέλα, “θα μου κάτσεις” τη ρωτάει, “όχι” απαντά εκείνη. “Πέναλτι”» φωνάζει εκείνος. Το αστείο με τον μπάτσο είναι πολύ διαδεδομένο. Η αδελφή μου είναι παντρεμένη με μπάτσο. Προικισμένο πολύ, αλλά το σεξ κρατάει τρία δευτερόλεπτα. Και όποτε του ζητάει τον λόγο, της απαντά “συγγνώμη, εκπυρσοκρότησε”».

Είναι το χιούμορ το όπλο του για να κερδίζει τις γυναίκες; «Πιστεύω ότι το χιούμορ το εκτιμούν λίγες γυναίκες. Βασικά, δεν είμαι έτσι ακριβώς όπως βγαίνω στη σκηνή στην προσωπική μου ζωή. Ισως η εικόνα αυτή δημιουργεί μεγαλύτερες προσδοκίες από εκείνες που θα έπρεπε να έχουν οι γυναίκες», παραδέχεται. Τι θα κάνει φέτος τον χειμώνα; «Θα είμαι με τον Σπύρο Γραμμένο στον “Σταυρό του Νότου +(plus)”. Με συγκίνησε όταν μου είπε ότι με είδε το 2002 στα Γιάννενα και τότε αποφάσισε να κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά με τη συνοδεία της κιθάρας του».