Στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου και μετά τη λήξη του αγώνα μπάσκετ του Ολυμπιακού με το Ρέθυμνο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ο Βασίλης Σπανούλης γυρίζει στο σπίτι του στα νότια προάστια νικητής και χαρούμενος. Η ομάδα του επικράτησε εκείνης του Ρεθύμνου με 105 – 64. Ο έντονος πόνος στο γόνατο, όμως, επιμένει. Την επόμενη μέρα πηγαίνει κανονικά στην προπόνηση, αλλά ο πόνος γίνεται ακόμη πιο δυνατός, δυσβάσταχτος. «Έχω μία χρόνια τενοντίτιδα, από 15 ετών. Φαίνεται πως κουράστηκα πάρα πολύ. Σκέψου πως αδυνατούσα να ανέβω ακόμα και σκαλιά. Έμεινα εκτός γηπέδων για ένα μήνα, αλλά και αφότου επέστρεψα ήμουν με φάρμακα και ενέσεις» αποκαλύπτει. Αυτή την περίοδο αισθάνεται καλύτερα, κάνει βάρη για να δυναμώσει το γόνατό του και προπονείται κανονικά. Την προηγούμενη Κυριακή ξεκίνησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ στην Ισπανία (Μουντομπάσκετ), αλλά ο Βασίλης επέλεξε να μην αγωνιστεί με τη φανέλα της Εθνικής, προκειμένου να επιστρέψει δυναμικά στην αγωνιστική σεζόν και να αποφύγει το ενδεχόμενο μιας εγχείρησης. Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε κουραστεί πολύ και ξεπέρασε τα όριά του. «Παρότι δεν ένιωθα καλά, προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα. Παράλληλα είχα αλλάξει τον τρόπο της προπόνησης και δεν έκανα βάρη. Όλο αυτό με είχε επηρεάσει σωματικά και ψυχολογικά».
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελλάδα έχει κερδίσει τη Σενεγάλη, τις Φιλιππίνες και το Πουέρτο Ρίκο. «Πιστεύω πως η Εθνική θα τα πάει πολύ καλά. Είναι μια καλά προετοιμασμένη και στημένη ομάδα, που έχει πολλή ενέργεια. Πρόκειται για ένα κράμα από νέους και έμπειρους παίκτες που θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό» λέει. Ο ίδιος θα ήθελε να βρίσκεται στην αποστολή της Εθνικής, ωστόσο θα παρακολουθήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ από το σπίτι μαζί με τους τρεις γιους του. «Για καλή μου τύχη, έχω μια Samsung κυρτή τηλεόραση που με κάνει να αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στο παρκέ. Η εξαιρετικά υψηλή ανάλυση της εικόνας και το κυρτό σχήμα της σου δίνουν την εντύπωση πως παρακολουθείς το ματς μέσα από τον αγωνιστικό χώρο. Με μια τέτοια τηλεόραση, νιώθεις ότι συμμετέχεις στο παιχνίδι και όχι ότι απλά το παρακολουθείς» σχολιάζει.
«Τα παιδιά είναι ευλογία»
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από τότε που ο Βασίλης ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά μπάσκετ. «Ήμουν από τους τυχερούς αθλητές που έζησα πολύ έντονες στιγμές, είτε με τα μετάλλια που κερδίσαμε με την Εθνική, είτε με την κατάκτηση των κυπέλλων με τις ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα». O «Kill Bill» (το παρατσούκλι του στο γήπεδο) αγωνίζεται με πάθος. Τι είναι αυτό που μπορεί να τον βγάλει εκτός εαυτού; «Οτιδήποτε μπορεί να κάνει την ομάδα μου να χάσει, αλλά και η αγένεια του αντιπάλου στο πλαίσιο ενός αγώνα. Από εκεί και πέρα, θέλω να παίζω και να νικάω». Λόγω του τραυματισμού στο γόνατο, περνάει περισσότερο χρόνο με τη γυναίκα και τα παιδιά του, ενώ μετά από πολλά χρόνια απόλαυσε πραγματικά τις διακοπές του. «Όλο το καλοκαίρι, ήμουν με την οικογένειά μου. Τα παιδιά είναι ευλογία. Περάσαμε πολύ όμορφα». Η αγαπημένη συνήθεια της οικογένειας είναι να παίζουν στο playroom που έχει φτιάξει ο Βασίλης για τα παιδιά, αλλά και η βόλτα στην παιδική χαρά. Έχει αδυναμία στους τρεις γιους του, ενώ, όταν χρειαστεί, γίνεται αυστηρός. Ο Θανάσης είναι πια 4,5 ετών, ο Βασίλης κοντεύει τα 2,5 και ο βενιαμίν της οικογένειας, ο Δημήτρης, είναι 14 μηνών. «Ευτυχώς, κάνουν πολύ καλή παρέα και δεν τσακώνονται συχνά» λέει. Η πιο πρόσφατη εικόνα οικογενειακής ευτυχίας που του έρχεται στο μυαλό είναι η στιγμή που οι τρεις μικροί Σπανούληδες ανεβαίνουν στο κρεβάτι και τον αγκαλιάζουν. «Όταν ξυπνάω και έρχονται να μου πουν “καλημέρα”, η μέρα μου πάντα ξεκινάει όμορφα» συμπληρώνει χαμογελώντας.
«Μακάρι να έχω την υγεία μου και να αγωνίζομαι»
Σε προηγούμενη συνέντευξη που είχε δώσει στο περιοδικό People και τον Βασίλη Σκουντή, τον Αύγουστο του 2013, παραδέχτηκε πως είναι ιδιαίτερα πεισματάρης. «Η αλήθεια είναι πως τόσο ο Θανάσης όσο και ο Βασίλης είναι κι αυτοί αρκετά πεισματάρηδες. Ο Δημήτρης είναι μικρός ακόμη και δεν μας έχει δώσει τέτοια δείγματα» λέει γελώντας. Όσον αφορά στο μπάσκετ, τα παιδιά του «Kill Bill» έχουν ήδη ξεκινήσει δειλά δειλά να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στο καλάθι, αλλά ο ταλαντούχος μπαμπάς τους είναι ξεκάθαρος: «Δεν θέλω να τα πιέσω. Μόνοι τους θα βρουν το δρόμο τους και θα ασχοληθούν με κάτι που πραγματικά θα αγαπήσουν». Με τη σύζυγό του, Ολυμπία Χοψονίδου, δεν κουβεντιάζουν σχεδόν καθόλου για το μπάσκετ. «Μέσα στο χρόνο, μπορεί να τύχει να παρακολουθήσουμε κάποιον αγώνα μαζί, αλλά γενικά αποφεύγω να συζητάω συνέχεια για αυτό. Κάποιες φορές παραπονιέται που η δουλειά με ακολουθεί στο σπίτι, αλλά παράλληλα έχει κατανόηση και με καταλαβαίνει».
Με την Ολυμπία γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι στη Μύκονο και από τότε είναι αχώριστοι. Διαφωνούν συνήθως για θέματα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, αφού η Ολυμπία είναι λίγο πιο ελαστική από τον Βασίλη. Παρότι έχουν κάνει ήδη τρία, επιθυμούν ακόμα ένα, ώστε να είναι πια και με το νόμο μια πολύτεκνη οικογένεια. «Βασικά, η Ολυμπία το θέλει ακόμα περισσότερο από μένα, οπότε είναι πιο εύκολο να συμβεί. Μην ξεχνάμε πως οι γυναίκες τραβάνε το μεγαλύτερο φορτίο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης». Μετά από τόσα χρόνια στα γήπεδα, έχει αποκτήσει αληθινούς φίλους, όπως τους κουμπάρους του, Γιώργο Τσιάρα, Νίκο Ζήση και Θοδωρή Παπαλουκά. «Με όλα τα παιδιά από την ομάδα είμαστε μια παρέα» λέει. Ο ίδιος δεν μπορεί να φανταστεί πως θα έκανε κάτι άλλο στη ζωή του εκτός από τον αθλητισμό, ενώ δεν σκέφτεται καθόλου το μέλλον του έπειτα από δέκα χρόνια. «Αυτή τη στιγμή αγαπάω τόσο πολύ το μπάσκετ, που το μόνο που με νοιάζει είναι να αγωνίζομαι. Μακάρι να έχω την υγεία μου και να βρίσκομαι για πολλά ακόμα χρόνια στο παρκέ».
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
