Nick Waterhouse: Ο Καλιφορνέζος πιτσιρικάς κάνει πάρτι στην Αθήνα

Η φωνή του δεν συνάδει με την ηλικία του. Αλλά ούτε και με τη φανταχτερά χορευτική μουσική του. Επίσης, όταν τον ρωτήσεις «ποιος είσαι;» θα κομπιάσει και θα σε ρωτήσει τι είδους «αφήγηση» έχεις κατά νου. Μπορεί να είναι γέννημα θρέμμα παιδί της Καλιφόρνια, αλλά περισσότερο μοιάζει με σκοτεινό χαρακτήρα από φιλμ νουάρ. Ο πατέρας του ήταν πυροσβέστης και η μητέρα του πωλήτρια. Ο πατέρας του όμως «άκουγε μουσική, ενίοτε». Και εκείνα τα ακούσματα του μπαμπά (άκουγε και Rolling Stones) οδήγησαν τον οκτάχρονο γιο στα μαθήματα κιθάρας (ξεκίνησε με την τρομπέτα βέβαια). «Κλεινόμουν με τις ώρες στο δωμάτιό μου και έπαιζα μέχρι να βρω τον ρυθμό, τον καλό ρυθμό. Στα 15 η μπάντα μου ήταν το μόνο που με ενδιέφερε. Δεν μπορούσα να αντέξω διαφορετικά την αισθητική ή την έλλειψη της αισθητικής της Καλιφόρνια».

Τον ρωτάς αν θεωρεί μόδα στη μουσική βιομηχανία τα νοσταλγικά ακούσματα άλλων δεκαετιών - όπως άλλωστε και τα δικά του τραγούδια. «Δεν μου αρέσει να μιλάω για μουσικά είδη και μόδες. Εγώ γράφω μουσική, παίζω μουσική και είμαι μουσικός παραγωγός. Οταν με κουράζει να κάνω το ένα, κάνω το άλλο. Αν και τις περισσότερες φορές νιώθω ότι όλα είναι το ίδιο. Επίσης, κάνεις τεράστιο λάθος αν πιστεύεις ότι ασχολούνται μαζί μου μουσικοκριτικοί όπως αυτοί του Pitchfork. Δεν είμαι αρκετά κουλ για τα γούστα τους. Είναι γελοίοι, αγενείς τύποι, βαθιά ανίδεοι, που πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα που συνέβη στη μουσική ήταν το “Kid A” των Radiohead. Μπορεί να μην έχουν ακούσει ποτέ Ρέι Τσαρλς. Και φυσικά, το μόνο που τους απασχολεί είναι η επόμενη τάση, η νέα μόδα. Δεν τους αφορά η μουσική».



Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στην Ελλάδα, ξέρει όμως πολλά για τον τόπο αυτό. «Μου τα έμαθε μια πολύ γλυκιά κοπέλα, η Αλεξάνδρα», λέει χωρίς περαιτέρω σχολιασμό. Του αρέσουν οι περιοδείες; «Τις βαριέμαι τρομερά. Ουσιαστικά το μόνο που δεν βαριέμαι είναι να παίζω μουσική. Σιχαίνομαι τα αεροδρόμια. Μου προξενούν το ίδιο άγχος που έχουν κάποιοι όταν περιμένουν στην αίθουσα αναμονής για το ραντεβού με τον οδοντίατρο». Εχει δουλέψει πολύ για να πετύχει. Εκανε πόρτα σε τζαζ μαγαζί στο Σαν Φρανσίσκο, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Υπήρξε πωλητής σε vintage κατάστημα. Ηταν dj. Η δουλειά όμως που του άλλαξε τη ζωή ήταν «πωλητής δίσκων. Στο all-vinyl Rooky Ricardo’s Records, o Ρίτσαρντ Βίβιαν, ο ιδιοκτήτης, έγινε σχεδόν πατρική φιγούρα για μένα. Με βοήθησε με τις διασυνδέσεις του».

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014, «Gagarin 205», Λιοσίων 205, Αθήνα. Τηλέφωνο: 211 4112500. Nick Waterhouse, opening act: His Majesty The King Of Spain. Tιμή εισιτηρίου: 20€ προπώληση, 23€ στο ταμείο. Προπώληση: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots

Κυνηγούσε την επιτυχία σχεδόν τη μισή ζωή του, ήταν έτοιμος γι’ αυτή; «Οχι, ποτέ δεν είναι κανείς έτοιμος για την επιτυχία. Αλλάζει η δουλειά σου, το μέρος όπου ζεις, η ζωή σου, και κυρίως η ψυχική σου υγεία. Σου μένει το αίσθημα ότι το πέτυχες μόνος σου. Είναι σαν τους σέρφερ, περιμένουν πάντα το μεγάλο κύμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει πίσω από αυτό». Είναι ο τελευταίος του δίσκος «Holly» μια περσόνα; «Ναι, είναι για όλη την κουλτούρα του Λος Αντζελες, τη ματαιοδοξία με το Instagram και την έλλειψη αληθινών συναισθημάτων. Χωρίς να θέλω να κριτικάρω κανέναν, δεν μου αρέσει ο μελοδραματισμός, αλλά κρύβει μια σκοτεινή πλευρά αυτή η δουλειά μου».

Οταν κυκλοφόρησε τον πρώτο του 45άρη δίσκο, εξαιτίας μιας διένεξης περί δικαιωμάτων με τον άνθρωπο που είχε το στούντιο, καταστράφηκε οικονομικά επειδή επένδυσε όλες του τις οικονομίες. Τότε θεώρησε ότι τελείωσε το όνειρό του. Τελικά η αδελφή του και οι κολλητοί του τού έδωσαν ό,τι είχαν για να κυκλοφορήσει την πρώτη του δουλειά με τίτλο «Some Place», της οποίας το αντίτυπο σήμερα αγγίζει τα 300 ευρώ. «Να γράψεις ότι τους ξεχρέωσα», σημείωσε.


Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014, «Gagarin 205», Λιοσίων 205, Αθήνα. Τηλέφωνο: 211 4112500. Nick Waterhouse, opening act: His Majesty The King Of Spain. Tιμή εισιτηρίου: 20€ προπώληση, 23€ στο ταμείο. Προπώληση: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots