«Δεν έχω κοιμηθεί από την αγωνία μου γι’ αυτή τη συνέντευξη», λέει. Τον συμπαθείς ακαριαία. «Θέλω να βγει σωστά το θέμα σου. Μη σε μαλώσουν οι αρχισυντάκτες». Τον ρωτάς πού γεννήθηκε και απαντά: «Στο Μαιευτήριο “Ελενα”». Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Χρήστου Νέζου είναι η ικανότητά του να δημιουργεί στον συνομιλητή του το αίσθημα της οικειότητας. «Στο Αργος μεγάλωσα. Στο Ναύπλιο. Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια. Σπούδασα οικονομικά στο πανεπιστήμιο. Αλλά παράλληλα πήγα και γράφτηκα στη Σχολή Βελουδάκη. Ημουν στην ίδια χρονιά με τον Δημήτρη Δημητρούλη (makeup artist σήμερα), με τον Βαγγέλη Κύρη (γνωστό φωτογράφο) και τον Νικόλα Μαυρόπουλο (ο μόνος που έγινε σχεδιαστής μόδας). Γιατί πήγα στη σχολή; Είχε η μητέρα μου βιοτεχνία ετοίμων ενδυμάτων και σκέφτηκα να συνεχίσω την οικογενειακή παράδοση. Στο “Xenia Palace” Ναυπλίου είχα το ατελιέ μου. Ηταν κρατικό ξενοδοχείο και εκείνη την περίοδο ο Ανδρέας Παπανδρέου φιλοξενούσε πολλούς αρχηγούς κρατών. Δεν μπορείς να φανταστείς τι πελατεία είχα! Ενα θα σου πω, μέχρι και η Κατρίν Ντενέβ υπήρξε πελάτισσά μου».
Και πώς βρέθηκε από το ατελιέ μόδας στα τηλεοπτικά πλατό; «Εντελώς τυχαία. Λοιπόν, έκανα μια μουσική εκπομπή στο δημοτικό ραδιόφωνο της πόλης και στο τοπικό κανάλι ART. Σκέφτηκα να κάνω μια εικαστική έκθεση με τα εξώφυλλα των δίσκων Ελλήνων καλλιτεχνών. Πήγα πόρτα-πόρτα σε όλες τις δισκογραφικές και πήρα τα εξώφυλλα. Εκανα μια έκθεση με τίτλο “Εικαστική δημιουργία στη Δισκογραφία” στο Πνευματικό Κέντρο Ναυπλίου. Την παρουσίασαν σε ολοσέλιδο η “Ελευθεροτυπία” και η “Καθημερινή”. Με πήραν τηλέφωνο λόγω του δημοσιεύματος να πάω σε μια νέα εκπομπή, τον “Πρωινό καφέ” στον ANT1. Ηταν η τέταρτη μέρα που η εκπομπή θα έβγαινε στον αέρα. Τους είπα ότι θέλω να προετοιμάσω βίντεο και να παίζει πάνω του συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι. Επίσης, ότι θα μιλήσω μόνο με τη Ρούλα Κορομηλά. Με πετυχαίνει η Ρούλα στον διάδρομο και μου λέει: “Εσύ είσαι λοιπόν αυτός που θέλει να του πάρω συνέντευξη”. Μόλις τελείωσε η κουβέντα, σηκώνομαι να φύγω. Δεν προλαβαίνω να βγω από το κτίριο και βλέπω να τρέχει ξοπίσω μου η Αννα Πρετεντέρη. Με προσέλαβε επιτόπου».
1991: το σωτήριον έτος που ο Χρήστος Νέζος ξεκινά τα πρώτα τηλεοπτικά βήματά του. Τι θυμάται; «Τις ιστορικές προσωπικότητες που είχα την τύχη να γνωρίσω. Ξέρεις ότι έχω πάρει συνέντευξη από τον Στέλιο Καζαντζίδη και τη Μελίνα Μερκούρη; Εβγαλα από το “Μακεδονία Παλλάς” την Αλίκη Βουγιουκλάκη τρεις μέρες πριν διαγνωστεί η ασθένειά της. Μου έλεγε ότι πονάει το στομάχι της. Ηταν η τελευταία συνέντευξή της. Σήμερα οι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να παίρνουν συνεντεύξεις από τηλεμαϊντανούς. Θυμάμαι ότι τηλεφώνησα στη Διδώ Σωτηρίου, χωρίς να τη γνωρίζω, και την παρακάλεσα να βγει στην εκπομπή να τη γνωρίσει ο κόσμος. Ξέρεις τι απάντησε; Αγόρι μου γλυκό, είμαι κατώτερη των περιστάσεων.
Πώς θα βγω εγώ στην τηλεόραση να μιλήσω; Σήμερα το ζητούμενο είναι να σχολιάσεις ένα ρούχο, να δημιουργηθεί μια τεχνητή ένταση. Δεν υπήρχε παλιά τόση κιτρινίλα».
Οταν δούλευε στην εκπομπή του Παπαδάκη, ο παρουσιαστής είχε δώσει εντολή: «Αφήστε τον Νέζο να φέρνει ό,τι θέματα θέλει». Εκεί είχε επί τέσσερα χρόνια τη δική του στήλη. «Εβγαινα με μια κάμερα στην ελληνική ύπαιθρο και χτυπούσα τις πόρτες των καθημερινών ανθρώπων. Αυτό ήταν ριάλιτι». Ακολούθησε η συμμετοχή του στις εκπομπές της Σεμίνας Διγενή. Διέφεραν τότε οι παρουσιαστές; «Κοίτα, παλιότερα κοιτούσαν συνεχώς τα νούμερα της AGB. Ηταν κάπως στην τσίτα. Οχι ότι τώρα έχουν ηρεμήσει».
1996: η χρονιά που παίρνει μεταγραφή από τον ANT1 στο MEGA. «Πήγα στην εκπομπή του Ανδρέα Μικρούτσικου κι έκτοτε δεν έφυγα από το κανάλι». Μα γιατί δεν έγινε ποτέ παρουσιαστής ο ίδιος; Γιατί δεν κάθισε σε ένα πάνελ; «Ειλικρινά να σου απαντήσω; Βαριέμαι. Πλήττω στο πλατό. Δεν θα έπρεπε να το λέω. Είμαι ρεπόρτερ. Θέλω να βγαίνω ζωντανά να κάνω θέματα. Αν είσαι βασικός ή συμπαρουσιαστής, πρέπει να λες την άποψή σου. Φυσικά και έχω άποψη. Αλλά δεν νομίζω ότι αφορά τον κόσμο. Δεν είμαι παρουσιαστής που μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση καλεσμένο και να κάνει κουτσομπολιό. Φυσικά μου έγινε πρόταση από κανάλι να γίνω πανελίστας. Με μισθό που δεν θα δω ποτέ στη ζωή μου. Τεράστιο ποσό. Υπέγραψα και συμβόλαιο με ποινική ρήτρα. Τριετές. Το έλυσα μέσα σε μία εβδομάδα. Δεν μπορούσα να βγω να κρίνω τους καλλιτέχνες».