Δημήτρης Ουγγαρέζος: Πρώην σπασίκλας, νυν γόης, αλλά πάντα «καληνυχτάκιας»

Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που συναντάς έναν άνθρωπο για πρώτη φορά, αλλά νιώθεις προκαταβολικά οικειότητα μαζί του. Μετρημένες στα δάχτυλα. Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος ανήκει στην κατηγορία εκείνη που -μέσα στα πέντε πρώτα λεπτά γνωριμίας- καταρρίπτει όλους τους μύθους για τα πρόσωπα της τηλεόρασης που έχουν τουπέ, ψώνιο, είναι απόμακρα και θεωρούν εαυτούς ξεχωριστούς. «Αναγνωρίσιμος; Οχι, δεν θεωρώ δεδομένο ότι ξέρουν όλοι ποιος είμαι. Ακου μια ιστορία. Στα πρώτα χρόνια του MAD ψαχνόμουν στον δρόμο, αναρωτιόμουν αν με κοιτούν και με αναγνωρίζουν. Είμαι λοιπόν στο Φάληρο, στο “Ρακάδικο”, και βλέπω κάτι πιτσιρίκες, 16, 17 το πολύ, να με παρατηρούν. Είναι και το τηλεοπτικό κοινό του MAD αυτές οι ηλικίες. Οπότε τους γνέφω “ναι, εγώ είμαι” και ενώ ετοιμάζομαι να πω “ευχαριστώ πολύ” περιμένοντας να ακούσω κάτι για την τηλεοπτική μου παρουσία, η κοπέλα μού δίνει παραγγελία. Θεώρησε πως ήμουν ο σερβιτόρος».

Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος είναι 33 ετών. Μέχρι πέρυσι έπρεπε να ξυπνά στις 5.30 τα ξημερώματα. Μόλις οι δείκτες του ρολογιού του έδειχναν το σήμα της νίκης (γύρω στις δέκα το βράδυ), έκλειναν τα μάτια του. «Εχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου από τη δουλειά». Το παραπάνω είναι η απαντήση που δίνει όταν του λες ότι είναι τυχερός. «Πάντοτε έκανα δοκιμαστικά για να πάρω δουλειές. Δεν ήξερα κανέναν απολύτως στο MEGA. Δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ. Εχω ανάγκη να δουλέψω, να προσφέρω. Δεν κουράζομαι. Να το θέσω διαφορετικά, είναι γλυκιά κούραση. Κυρίως, τα τελευταία δύο χρόνια δεν τολμώ να πω ότι κουράστηκα. Δεν είμαι αλαζόνας. Θα ήταν ύβρις».

«Φυτό, χοντρός, με αφάνα»

Μοναχογιός ναυτικού, αναμενόμενη είναι η παθολογική αδυναμία της μητέρας του. «Ημουν φυτό, χοντρός, με αφάνα, καθόμουν στο πρώτο θρανίο, σήκωνα μονίμως το χέρι να απαντήσω. Δεν έκανα ποτέ κοπάνες. Πήγαινα κατηχητικό. Διάβαζα τα μαθήματα της Δευτέρας από το βράδυ της Παρασκευής για να έχω ελεύθερο το Σαββατοκύριακο. Σηκωνόμουν έξι το πρωί για να κάνω επανάληψη. Κατάλαβα ότι μάλλον κάτι κάνω λάθος στα 11, όταν στις μαθητικές εκλογές 32 συμμαθητές μου ψήφισαν τον Οικονόμου και εμένα κανείς. Το πήρα τόσο κατάκαρδα που επιτέλους κοινωνικοποιήθηκα».

«Στο Λύκειο ψωνίστηκα!»

Το σενάριο αλλάζει μετά τη Γ΄ Λυκείου. Πώς; Το θέτει μονολεκτικά ο ίδιος. «Μέτραγα», λέει εννοώντας το γκελ που είχε στα κορίτσια. Το πρωί πηγαίνει στη σχολή του, το βράδυ δουλεύει μπάρμαν στο «Mamacas». «Τότε ήταν ίσως η μοναδική φορά που ψωνίστηκα. Φαινόταν από το βάδισμα. Φορούσα κάτι Rayban και το έπαιζα Μπράντον από το “Μπέβερλι Χιλς”». Τότε γνώρισε και την πρώτη κοπέλα που του ράγισε την καρδιά. «Μεταξύ μας, ήμουν ρομαντικός και αγαπούλης. Μπροστά στους φίλους μου το έπαιζα ιστορία. Με χώρισε στην περίοδο της εξεταστικής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να παλεύω τέσσερις ώρες πάνω από την ίδια σελίδα. Νόμιζα πως θα πεθάνω από σφίξιμο στην καρδιά μου. Τότε ήταν που οι κολλητοί μου μού έδωσαν μια κασέτα του Βασίλη Καρρά».

LSE και μπουζούκια

Δώδεκα χρόνια πίσω, το 2001, ετοιμάζει βαλίτσες για μεταπτυχιακές σπουδές σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το LSE. Σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες. Μαθαίνει τα πάντα γύρω από το Image Making. «Κάνω και διδακτορικό τώρα, σχετικό με την προπαγάνδα», λέει και προφανώς σοκάρομαι. Τα βράδια αναζητούσε κάτι που να τον συνδέει με την Ελλάδα. «Το Λονδίνο δεν μου άρεσε. Φρίκαρα με τον καιρό. Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Ιουλίου και εγώ φορούσα ζιβάγκο. Επιανα το μικρόφωνο στο “Arizona” όμως (σ.σ.: μπουζουξίδικο στο Λονδίνο) και αυτό λειτουργούσε αγχολυτικά», λέει. Φίλοι που τον έχουν δει σε δράση μού έχουν μεταφέρει ότι όταν χορεύει ζεϊμπέκικο το νιώθει. Στα 23 του επιστρέφει: «Για να πάω φαντάρος. Είχα κάνει ολόκληρο lifeplan. Σύμφωνα με αυτό, στα 30 θα έπρεπε να είχα παντρευτεί». Το 2004 δουλεύει στους Ολυμπιακούς. Και αργότερα μπαίνει στον επαγγελματικό στίβο σε μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Εχει την ίδια αίσθηση με όλα τα 25χρονα παιδιά που γεμάτα όνειρα ξεκινούν την πρώτη δουλειά και ιδίοις όμμασι ανακαλύπτουν την πραγματικότητα. «Πέρασα άθλια. Τη δουλειά την έμαθα, εννοείται. Αλλά κλειδωνόμουν στην τουαλέτα και έκλαιγα» παραδέχεται.

Mad stories

Ακολουθεί ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Μία εβδομάδα στην Εντατική. Και μια απόφαση ζωής. Δίνει το βιογραφικό του στο κανάλι MAD. Δουλεύει μαζί με την Ελένη Τώρου ως υπεύθυνος Τύπου. Και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Δεν έχει δημόσια εικόνα ακόμη, αλλά το επόμενο βήμα τον βρίσκει να κάνει τις δημόσιες σχέσεις του Σάκη Ρουβά. Τι μαθήματα ζωής πήρε; «Να μη γίνεσαι φίλος με αυτόν που δουλεύεις. Ποτέ να μην τον αφήσεις να νομίζει ότι τον εκμεταλλεύεσαι». Κάποια στιγμή τού πρότειναν να αντικαταστήσει τη Λυδία Παπαϊωάννου για λίγους μήνες στο «Funked» του MAD. Το κάνει και ύστερα ακολουθεί το «Mad and the city». «Ακόμη δεν ξέρω αν πήρα τη σωστή απόφαση, να παραιτηθώ από τη δουλειά που είχα και να γίνω παρουσιαστής. Πάντοτε το ήθελα, αλλά συγκρατούσα τον εαυτό μου. Είχα κάνει οντισιόν για το “Fame Story”, το “Dream Show”. Πάντα όμως έκανα ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Φοβόμουν».



Ο Δημήτρης δεν είναι εύκολος άνθρωπος. Αυτά πιστεύει κάνοντας αυτοκριτική: «Και αντιπάθειες έχω κάνει στον χώρο. Ισως γίνομαι κουραστικός κάποιες φορές. Είμαι πληθωρικός. Δεν είμαι ανταγωνιστικός. Μελαγχολικός. Κυκλοθυμικός. Ακούω συνεχώς να μου λένε “δεν σε πήγαινα πριν σε γνωρίσω”, “μιλάς και σοβαρά”. Με νοιάζει τι λέγεται για μένα. Διαβάζω τα πάντα που γράφονται. Με πειράζει να με θεωρούν κωλόπαιδο». Δεν θέλει να μιλάει για την προσωπική του ζωή. «Οταν βγήκα πρώτη φορά στο πρωινό του MEGA, πριν τη Φαίη και τον Γιώργο, πουλούσε ο τίτλος “Ο πρώην της Νάντιας κάνει δοκιμαστικό για τη θέση της”. Εχω φρικάρει με φωτογραφίες ή πλάνα μου με κοπέλα που μόλις είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε. Δεν θέλω να εκθέτω ανθρώπους. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι οι κολλητοί μου με φωνάζουν “καληνυχτάκια”: ανεβοκατεβαίνω το γήπεδο με άνεση και στην τελική προσπάθεια το πουλάω το γκολ. Και όχι, οι γκόμενες δεν ψαρώνουν αν είσαι ο Ουγγαρέζος».

Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος έχει κάνει δύο φιλίες μέσα από τον χώρο. Η μία είναι με τη Μαίρη Συνατσάκη. Θεωρεί πλέον φίλο του τον Γιώργο Λιάγκα. Του βγαίνει αβίαστα να παίζει με τον γιο του Λιάγκα κι αυτό τον κάνει να πιστεύει ότι θα γίνει καλός μπαμπάς. Γουστάρει -το ρήμα το τονίζει εμφατικά- που η κρίση ξεφούσκωσε την τηλεόραση. Τι έμαθε φέτος από τη δουλειά του; «Αφού λεφτά δεν βγάζουμε, ας κάνουμε τηλεόραση για τον τηλεθεατή. Οχι για το εγώ το δικό μας».