Ο Rothschild και η θάλασσα

Kάτω από τη λιτή πέργκολα στο pavillion που απλώνεται νωχελικά δίπλα από τη βαθυγάλανη πισίνα της έπαυλης του πολυεκατομμυριούχου λόρδου Τζέικομπ Ροθστσίλντ στην Κέρκυρα το ελληνικό καλοκαίρι κυλά σε διαφορετικούς ρυθμούς. Πέρα από το ψηφιδωτό δάπεδο με το περσικό χαλί, η άγρια φύση του νησιού συντροφεύει το μάτι μέχρι τα βράχια πάνω στα οποία σκάει το παγωμένο κύμα του Ιονίου. Στο βάθος τα βουνά της Αλβανίας ορίζουν το κέντρο του ζωντανού κάδρου που τα τελευταία 20 χρόνια μαγεύει τους εκλεκτούς προσκεκλημένους της διάσημης οικογένειας: επιδραστικούς πολιτικούς, ισχυρούς επιχειρηματίες, μακάριους γαλαζοαίματους, διάσημους ηθοποιούς, εντυπωσιακές socialite, πολυεκατομμυριούχους και λοιπούς VIPs κάθε λογής, κοπής και προέλευσης.



Αυτό το ήσυχα πολυτελές κιόσκι, αποκομμένο από τις υπόλοιπες κτιριακές εγκαταστάσεις της έπαυλης, που προστέθηκε αργότερα και αποτελεί την αγαπημένη γωνιά των ιδιοκτητών, αποτελεί από μόνο του ένα ακόμα διαμάντι που βοήθησε στην απόδοση του προσωνυμίου Kensington-on-sea σε ολόκληρη την περιοχή, η οποία βρίθει πολυτελών κατοικιών επιφανών Βρετανών και όχι μόνο. Μαζί με τα γιοτ που ρίχνουν άγκυρα στο συγκεκριμένο σημείο κάθε χρόνο, το βορειοανατολικό τμήμα της Κέρκυρας μετατρέπεται σε πολυεθνικής ταυτότητας θύλακα πλούτου και ισχύος. Ατυπη πρωτεύουσα του μικρού θερινού αυτού πριγκιπάτου είναι φυσικά το επιβλητικό επονομαζόμενο Chateau Rothschild.

Οι πευκόφυτοι κήποι της βίλας δεν ήταν πάντα έτσι. Πριν από 40 χρόνια στο ίδιο σημείο, στη μέση ενός αχανούς ελαιώνα, βρισκόταν ένα εγκαταλειμμένο ελαιοτριβείο. Η ηρεμία του παρθένου τοπίου γοήτευσε τον λόρδο Ρόθστσιλντ αλλά και τον τότε -τρίτο- σύζυγο της αγαπημένης του μητέρας Μπάρμπαρα, τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Αποφάσισαν να το αγοράσουν. Ανακαίνισαν τα υπάρχοντα κτίρια με τους δύο πυργίσκους και πρόσθεσαν μια πτέρυγα και δύο αυλές, όλα απόλυτα εναρμονισμένα με την ελληνική φύση και την τοπική αρχιτεκτονική. Το μόνο που μαρτυρά την «ευγενή» καταγωγή των ιδιοκτητών είναι η σημαία με το οικόσημο των Ροθστσίλντ που ανεμίζει στον κερκυραϊκό άνεμο μέχρι σήμερα: μια γροθιά με πέντε βέλη που συμβολίζουν τους πέντε υιούς του ιδρυτή της τραπεζιτικής δυναστείας, υπογραμμισμένη με τις λέξεις «Concordia», «Integritas», «Industria» (ομόνοια, ακεραιότητα, φιλοπονία) σε μπλε και χρυσό φόντο. Αυτό, δε, που χαρακτήριζε τον πατέρα Ροθστσίλντ, Τζέικομπ, και φαίνεται πως αποτελεί προτεραιότητα και για τον υιό Nατάνιελ είναι ο σεβασμός στη φυσική ομορφιά του ακρωτηρίου πάνω στο οποίο βρίσκεται το καλοκαιρινό τους ανάκτορο.



 Και ακριβώς αυτή η στάση αποφυγής της υπερβολικής παρέμβασης είναι που ανέκαθεν διαφοροποιούσε τους Βρετανούς τραπεζίτες από τους υπόλοιπους βαθύπλουτους αποίκους της ακτογραμμής που βρέχεται από τα νερά των Στενών της Κέρκυρας, όπως ο πανίσχυρος Ρώσος μεγιστάνας Ρομάν Αμπράμοβιτς και οι κληρονόμοι της αυτοκρατορίας της Fiat. Ο λόρδος δεν ήθελε να εγκαταλείψει την Κέρκυρα, ούτε να φτιάξει άλλη μια βίλα. Η προέκταση της οικίας του προς τη θάλασσα του φάνηκε μια καλή ιδέα. Η υλοποίησή της ωστόσο στάθηκε μάλλον δύσκολη, καθώς υπήρχαν δυο αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για κάθε υποψήφιο αρχιτέκτονα: το νέο οίκημα να μην αλλοιώνει τη θέα από τις βεράντες του σπιτιού, αλλά και να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο. Το καλοκαίρι του 1991 το χολ της έπαυλης ήταν γεμάτο μακέτες και σχέδια πέντε διαφορετικών γνωστών αρχιτεκτονικών γραφείων. Ολα είχαν ως βασικό συστατικό την πολυτέλεια της Βόρειας Ευρώπης, τις ανέσεις ενός αστικού χώρου και όχι τη ρευστή οικιστική σχεδόν μη παρέμβαση στο ιδιαίτερο μεσογειακό τοπίο που ζητούσε ο Βρετανός λόρδος. «Βρισκόμουν κάπου στις ακτές της Μινόρκα, όπου το τοπίο μοιάζει πολύ με αυτό της Κέρκυρας, όταν είδα ένα σπίτι. Δεν υπήρχε τίποτα το υπερβολικό στη δομή του, τίποτα που να φαίνεται ξένο, αντιθέτως, έμοιαζε ένα με τη φύση που το περιέβαλλε. Ημουν σίγουρος ότι είχα βρει τον αρχιτέκτονά μου», θυμάται ο Τζέικομπ Ροθστσίλντ.



Οταν ο Χαβιέρ Μπάρμπα από τη Βαρκελώνη κλήθηκε στα γραφεία του υποψήφιου πελάτη του στο Λονδίνο, του είπαν πως δεν θα έχει παραπάνω από πέντε λεπτά με τον τραπεζίτη. «Η συνάντησή μας κράτησε σχεδόν δύο ώρες και συνοδεύτηκε από δείπνο. Παρά το γεγονός ότι τα αγγλικά μου περιορίζονται στα στοιχειώδη, μιλούσαμε την ίδια αρχιτεκτονική γλώσσα. Στο τέλος της μέρας είχα αναλάβει το έργο», λέει ο Μπάρμπα, ο οποίος χρειάστηκε περίπου δύο χρόνια για να ολοκληρώσει το project. Σύμφωνα με το «ημερολόγιο» του pavillion, όταν ο Ισπανός αρχιτέκτονας επισκέφθηκε για πρώτη φορά την τοποθεσία πέρασε μέρες εξερευνώντας. Εξέτασε τη βραχώδη μορφή του εδάφους, την τοπική χλωρίδα, την πορεία του ήλιου στον ουρανό κατά τη διάρκεια της ημέρας και τα παιχνίδια των σκιών. Ωστόσο, είχε την αίσθηση ότι κάτι του ξέφευγε. Βρήκε παλιούς τοπογραφικούς χάρτες και παράλληλα άρχισε να καθαρίζει την πλαγιά από χαμόκλαδα και θάμνους. Αυτό που αποκαλύφθηκε -ένα παλιό λατομείο μαρμάρου από την εποχή της Ενετοκρατίας- θα ήταν και το στοιχείο που θα προσδιόριζε την κατασκευή. Το αμφιθεατρικό του σχήμα χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό τείχος μέσα στο οποίο φώλιασαν η πισίνα, οι δύο καταρράκτες που χύνονται στις άκρες της, το κυρίως κτίσμα με τις αψίδες του και το ψηφιδωτό του δάπεδο και το μαρμάρινο τραπέζι. Γύρω, το πράσινο σε αφθονία στοιχειοθετεί τους κήπους του pavillion τους οποίους επιμελήθηκε προσωπικά η Μπεθ Ροθστσίλντ, η μικρότερη κόρη του τραπεζίτη.



Η θέα ενός τέτοιου κτήματος διά θαλάσσης αποκτά άλλο νόημα όταν οι περισσότεροι εκ των καλεσμένων φτάνουν εκεί με το σκάφος τους, όπως ο Ρώσος ολιγάρχης Ολεγκ Ντεριπάσκα, ο οποίος συχνά εμφανίζεται στα χωρικά ύδατα της Κέρκυρας μέσα στο 72 μέτρων και αξίας 94 εκατ. ευρώ γιοτ του, «Queen K». Πριν από μερικά χρόνια το «Queen K» μάλιστα είχε χρησιμοποιηθεί ως extra room για να στεγάσει επισκέπτες του Νατ Ροθστσίλντ, γιο του λόρδου Τζέικομπ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί κατά κόρον τα οικογενειακά θερινά ανάκτορα για τα επαγγελματικά του καλέσματα και το σφράγισμα των συμφωνιών του. Τακτικός στη θερινή παρέα της Κέρκυρας είναι και ο μεγαλοεκδότης Ρούπερτ Μέρντοχ, ο οποίος καταφτάνει επίσης με το 56 μέτρων ιστιοπλοϊκό του, το γνωστό «Rosehearty». Οι στενοί δεσμοί φιλίας που δένουν άλλωστε τον Mέρντοχ με τον λόρδο αποδεικνύονται και στην πράξη, όταν ο οικοδεσπότης ετοίμασε μια σειρά από πάρτι με εκλεκτούς προσκεκλημένους για τα 40στά γενέθλια της κόρης του καλού του φίλου Ρούπερτ Ελίζαμπεθ πριν από πέντε χρόνια. Στην έπαυλη επίσης λέγεται ότι η Καμίλα είπε το μεγάλο «ναι» στην πρόταση γάμου του διαδόχου της Βρετανίας Καρόλου. Το απογευματινό τους τσάι κάτω από την πυκνή βλάστηση του pavillion έχουν κατά καιρούς πιει και πολλοί επιφανείς πολιτικοί της Μεγάλης Βρετανίας, όπως ο Τζορτζ Οσμπορν, με τον οποίο ο Nατ όχι μόνο υπήρξε συμφοιτητής στην Οξφόρδη αλλά ήταν και οι δυο μέλη του διαβόητου Bullingdon Club, για εξαιρετικά εύπορους γόνους με κύριο σκοπό τα ασύδοτα γλέντια, τα οποία καταλήγουν σε μερική -ή ολική- καταστροφή του εστιατορίου που τα φιλοξενεί. Φυσικά, όπου συγκεντρώνονται μεγάλα κεφάλαια, εξουσία, Ρώσοι ολιγάρχες και ταπεινοί «υπηρέτες» της πολιτικής, τα σκάνδαλα αποτελούν φυσικό επακόλουθο.



Ετσι, έπειτα από μια εβδομάδα που περιλάμβανε πολλά πηγαινέλα για ποτά, τσάι και συμπάθεια από το κότερο του Ρώσου Ντεριπάσκα στα μπαλκόνια της έπαυλης του Nατ και από κει στα τραπέζια τοπικής ταβέρνας και πάλι στα decks των γιοτ στα ανοιχτά της έπαυλης, ο Nατ και ο Τζορτζ Oσμπορν με τη συνδρομή του επίσης γνωστού στα πολιτικά πράγματα της Βρετανίας -και λόρδου- Μάντελσον διέκοψαν κάθε σχέση. Τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το καλοκαίρι το 2008 ανάμεσα στα πάρτι και τα πλούσια δείπνα έδωσαν τροφή στον βρετανικό Τύπο για αρκετούς μήνες. Κυρίως όμως του έδωσαν κάτι πολύ πιο «πουληστερό»: δεκάδες φωτογραφίες με αστραφτερά κότερα, μεσογειακές παραλίες, επιβλητικές επαύλεις, λαχταριστές πισίνες, γραφικά ταβερνάκια σε δαντελωτά ακρογιάλια. Κι ενώ μπορεί κανείς πια να μη θυμάται γιατί μάλωσαν ο Νατ και ο Τζορτζ, πολλοί σίγουρα θυμούνται πόσα ακριβώς μέτρα είναι το γιοτ του Ρώσου με το περίεργο όνομα και τι περιλάμβανε το μενού στο πάρτι που έδωσε ο λόρδος για τα γενέθλια της κόρης του Mέρντοχ.