Όταν ο Τζόρτζιο Αρμάνι μιλούσε στο «Πρώτο ΘΕΜΑ»: Η φιλοσοφία της ζωής του, το «una faccia, una razza» των Ιταλών για τους Έλληνες και πώς θα ήθελε να τον θυμούνται

Μία συνέντευξη-«ποταμό», όπου αποκάλυπτε το όραμά του για τη μόδα, είχε παραχωρήσει, τον Απρίλιο του 2020, ο κορυφαίος σχεδιαστής μόδας, Τζόρτζιο Αρμάνι, που «έφυγε» σήμερα από τη ζωή στα 91 του χρόνια.

Ήταν η εποχή που η πανδημία του κορωνοϊού άρχιζε να «σαρώνει» την ανθρωπότητα, με τη γειτονική Ιταλία να είναι από τις χώρες εκείνες, που υπέφεραν περισσότερο. Συγκλονισμένος μπροστά στο ανθρώπινο δράμα και σε μια προσπάθεια να αμβλύνει το δράμα της Ιταλίας ο Αρμάνι είχε δωρίσει τότε 1,25 εκατ. ευρώ σε τέσσερα νοσοκομεία και είχε μετατρέψει τέσσερα εργοστάσια του ομίλου του, σε μονάδες παραγωγής νοσοκομειακών στολών.

Μιλώντας στη δημοσιογράφο Μαρία Λεμονιά, ο Τζόρτζιο Αρμάνι περιέγραφε την κατάσταση που είχε διαμορφώσει η πανδημία και τη νέα πραγματικότητα, που είχε κληθεί να αντιμετωπίσει ο κόσμος. Αναφερόταν στα όνειρα και τους στόχους που κατάφερε να πραγματοποιήσει, αλλά και σε όσα ήταν τότε ανεκπλήρωτα, καθώς και στις μεγάλες προσωπικότητες που είχε γνωρίσει μέσα από την ενασχόλησή του με τη μόδα.

Η συνέντευξη του Τζόρτζιο Αρμάνι στο περιοδικό GALA τον Απρίλιο του 2020

Μαρία Λεμονιά: Αλήθεια, ποια σκέψη πέρασε από το μυαλό σας τη στιγμή που αποφασίσατε να προχωρήσετε στη γενναιόδωρη δωρεά στα νοσοκομεία της χώρας σας;
Giorgio Armani: Εικόνες από τις ειδήσεις στην τηλεόραση, κάποιες λέξεις στις εφημερίδες, η απελπισία των γιατρών... Δεν θα μπορούσα να κάτσω με σταυρωμένα χέρια χωρίς να κάνω αυτό που μπορούσα από την πλευρά μου.

Μ. Λ.: Ποια εικόνα από το δράμα που ζει η Ιταλία τις τελευταίες εβδομάδες σάς έχει συγκινήσει περισσότερο;
g. a.: Μου είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω μία. Υπάρχουν εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τα δάκρυα ενός παιδιού που χάνει τους γονείς του χωρίς να μπορεί να τους πει ένα «αντίο». Τα φέρετρα που δεν αρκούσαν λόγω του αριθμού των νεκρών στην πόλη απ’ όπου κατάγομαι, την Πιατσέντζα. Οι εικόνες εξάντλησης των γιατρών, αλλά και το πολύ δυνατό στιγμιότυπο με τον Πάπα Φραγκίσκο να δίνει την ευλογία του στην άδεια Πλατεία του Αγίου Πέτρου... Εκείνο όμως που με συγκίνησε περισσότερο είναι το σκίτσο που κυκλοφόρησε στα media από την ένωση καραμπινιέρων και απεικονίζει μια γιατρό με μάσκα στο πρόσωπο που κρατά την τραυματισμένη Ιταλία στην αγκαλιά της. Είναι το σκίτσο που απεικονίζει με ακρίβεια το μέγεθος της τραγωδίας.

Από την υψηλή ραπτική στις νοσοκομειακές στολές

Μ. Λ.: Πώς θα περιγράφατε όλο αυτό που βιώνει εδώ και ένα μήνα η χώρα σας;
g. a.: Ημουν νεαρό αγόρι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και θυμάμαι τον φόβο που νιώθαμε τότε. Αυτή η μάχη, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Πολεμάμε έναν άγνωστο εχθρό, οπότε η κατάσταση είναι πολύ πιο αβέβαιη. Είμαι περήφανος για τις ενέργειες της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός μας Τζουζέπε Κόντε αποδεικνύεται ένας ισχυρός ηγέτης που έλαβε γενναίες αποφάσεις και προέβη σε θαρραλέες ενέργειες, τις οποίες έχουν ακολουθήσει οι περισσότερες κυβερνήσεις του κόσμου. Εξάλλου, οι Ιταλοί, όπως δείχνουν τα γεγονότα, είναι ένας ανθεκτικός λαός. Ακολουθούν τις οδηγίες, μένουν μέσα και τραγουδούν από τα μπαλκόνια για να φτιάξουν τη διάθεσή τους. Χαίρομαι που Ιταλοί επιχειρηματίες έχουν προσφέρει σημαντικά ποσά προκειμένου να βοηθήσουν συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.

Μ. Λ.: Τι σας έκανε να αποφασίσετε να πραγματοποιήσετε την πρόσφατη επίδειξή σας κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου κεκλεισμένων των θυρών;
g. a.: Δεν ήταν εύκολη απόφαση. Οταν συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση στην περιοχή της Λομβαρδίας γινόταν σοβαρή, όφειλα να είμαι αποφασιστικός. Το προηγούμενο βράδυ της επίδειξης τηλεφώνησα στον δήμαρχο του Μιλάνου προκειμένου να τον ενημερώσω ότι δεν αισθανόμουν άνετα να κάνω το σόου μου όπως συνήθως και να βάλω τους καλεσμένους αλλά και την ομάδα μου σε ρίσκο. Ετσι, επέλεξα τη λύση του live streaming.

Μ. Λ.: Μήπως με αυτή την εκτός ελέγχου κατάσταση η ίδια η Γη -ίσως και το σύμπαν εν γένει- μας στέλνει ένα δυνατό μήνυμα;
g. a.: Ολο αυτό που συμβαίνει μπορεί κάποιος να το «διαβάσει» και να το αναλύσει με πολλούς τρόπους. Είναι πάντως γεγονός ότι υπάρχει σημαντική μείωση της ατμοσφαιρικής μόλυνσης πάνω από τις πόλεις της Κίνας, αλλά και το Μιλάνο, τα νερά της Βενετίας καθάρισαν και τα δελφίνια κολυμπούν κοντά στο λιμάνι της Πίζας. Αυτά τα σημάδια πρέπει να έχουμε κατά νου ακόμη κι όταν ο συναγερμός λήξει. Νομίζω ότι όλοι πρέπει να επιβραδύνουμε λίγο.

Μ. Λ.: Πολλά μεγάλα brands σε Ιταλία, Γαλλία και Αμερική ξεκίνησαν να παράγουν ιατρικές μάσκες, στολές για γιατρούς, αλλά και να προσφέρουν μεγάλα ποσά. Βλέπετε, σε αυτές τις πρωτοβουλίες την προοπτική να αναλάβει η βιομηχανία της μόδας έναν πιο ουσιαστικό ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία;
g. a.: Η μόδα πάντα έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην κοινωνία. Τώρα που οι κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν είναι ωραίο να βλέπεις την ιταλική βιομηχανία μόδας να είναι ευέλικτη και να προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα δεδομένα.

Mε την αδερφή του Ροζάνα 

Μ. Λ.: Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα για τη μόδα;
g. a.: Περιμένω από τη μόδα να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές της αξιοποιώντας αυτή την εμπειρία. Υπογράμμιζα πάντα ότι η μόδα πρέπει να επιβραδύνει, να δείχνει λιγότερα και να εστιάσουμε στις πραγματικές ανάγκες. Μόνο έτσι πιστεύω ότι θα επιστρέψουμε σε ένα πιο ειλικρινές σύστημα, ανθρωποκεντρικό και δημιουργικό.

Μ. Λ.: Μήπως το ίδιο το νόημα της λέξης «πολυτέλεια» αλλάζει πλέον;
g. a.: Σίγουρα. Τώρα καταλαβαίνουμε τι πραγματικά σημαίνει πολυτέλεια. H ελευθερία να περπατάμε έξω. Να πηγαίνουμε ταξίδια. Να βλέπουμε από κοντά τους φίλους και τους αγαπημένους μας. Από αυτή την οπτική γωνία θα αντιμετωπίζουμε και τα πολυτελή αγαθά στο μέλλον. Θα αγοράζουμε αντικείμενα μετά από αξιολόγηση και σκέψη και θα εκτιμήσουμε περισσότερο τα απλά πράγματα στη ζωή.

Μ. Λ.: Κατά πόσο και με ποιον τρόπο θα επηρεάσει η κατάσταση που βιώνουμε την επόμενη κολεξιόν σας;
g. a.: Για να είμαι ειλικρινής αυτό είναι κάτι που δεν το έχω σκεφτεί ακόμα, είμαι σίγουρος όμως ότι θα συμβεί.

Μ. Λ.: Πώς ήταν η καθημερινότητά σας πριν τον COVID-19 και τι έχει αλλάξει;
g. a.: H ρουτίνα μου ξεκινούσε με πρωινό ξύπνημα, άσκηση και ένα υγιεινό πρωινό. Ακολουθούσε η διαδρομή για το γραφείο, όπου σχεδίαζα και έκανα επαγγελματικά ραντεβού με την ομάδα μου. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά σήμερα μιας και δεν έκανα κοινωνική ζωή, δεν έβγαινα έξω τα βράδια. Εκείνο που μου λείπει αυτές τις μέρες είναι το να πηγαίνω στο γραφείο και να συναντώ τους συνεργάτες μου. Προτιμώ να βλέπω τους ανθρώπους στα μάτια παρά να τους ακούω στο τηλέφωνο. Οπότε τώρα ξυπνώ το πρωί, κάνω και πάλι λίγη άσκηση, διαβάζω τις εφημερίδες, βλέπω τα email μου και μετά συνομιλώ με τους στενούς μου συνεργάτες, που βρίσκονται και εκείνοι απομονωμένοι στα σπίτια τους. Ακολουθεί ένα ελαφρύ γεύμα, μεσημεριανή ξεκούραση και ακόμα λίγες ώρες δουλειάς. Αργότερα ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει και βλέπω κάποια ταινία στην τηλεόραση. Προσπαθώ μέσω τηλεφώνου να είμαι σε όσο το δυνατόν στενότερη επικοινωνία με συγγενείς και φίλους και να εισπνέω για κάποιες ώρες καθαρό αέρα στον κήπο μου.

Μ. Λ.: Ποια στιγμή της μακροχρόνιας καριέρας σας δεν ξεχνάτε;
g. a.: Θα σας αναφέρω κάτι πρόσφατο. Τη βραδιά των Fashion Awards στο Λονδίνο όπου τιμήθηκα με το «Outstanding Achievement Award». Πήγα στο Royal Albert Hall με τους φίλους μου Τζούλια Ρόμπερτς, Κέιτ Μπλάνσετ και Τομ Κρουζ και ομολογώ ότι ήταν ένα υπέροχο, αξέχαστο βράδυ. Ακόμη ένα highlight της πορείας μου είναι η επίδειξη μόδας και το πάρτυ που έκανα το 2015 για να γιορτάσω τα 40 χρόνια του οίκου μου. Το ίδιο βράδυ παρουσίασα και το Armani/Silos, εκθεσιακό και εκπαιδευτικό χώρο στο Μιλάνο.

Μ. Λ.: Ποια θα χαρακτηρίζατε την πιο δύσκολη στιγμή της επαγγελματικής σας διαδρομής;
g. a.: Οταν πέθανε ο συνεργάτης και φίλος μου Σέρτζιο Γκαλεότι, αλλά και όταν αρρώστησα το 2010.

Μ. Λ.: Τι σημαίνει ευτυχία για εσάς;
g. a.: Να βρίσκομαι στο γραφείο μαζί με την ομάδα μου και να εργάζομαι πάνω σε μια συλλογή.

Μ. Λ.: Θεωρείστε γκουρού της παγκόσμιας μόδας: έχετε σχεδιάσει από στολές για την Ιταλική Αστυνομία και τους οδηγούς ταξί στο Μιλάνο μέχρι ρούχα για τους μεγαλύτερους αστέρες διεθνώς. Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να κάνετε και δεν προέκυψε;
g. a.: Καθότι πάντα αγαπούσα και εμπνεόμουν από τον κινηματογράφο θα ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Ξεκίνησα βέβαια την επαγγελματική μου διαδρομή, όπως είναι γνωστό, με το όνειρο να γίνω γιατρός. Αυτές τις δύσκολες μέρες νιώθω περισσότερο από ποτέ αυτή τη λαχτάρα.

Μ. Λ.: Ποια είναι η φιλοσοφία ζωής που ακολουθείτε;
g. a.: Να απολαμβάνω την κάθε μέρα εξαντλώντας τη δημιουργικότητά μου. Το να είσαι δημιουργικός είναι ένα δώρο και πρέπει να το εκτιμάς και να φροντίζεις να το εκφράζεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μ. Λ.: Ποια είναι τα τέσσερα άτομα που θα λέγατε ότι καθόρισαν τη ζωή σας;
g. a.: Ο Σέρτζιο Γκαλεότι, η μητέρα μου, η αδελφή μου και το δεξί μου χέρι, ο Λεό Ντελ’Ορκο.

Μ. Λ.: Ποια προσωπικότητα που έχετε γνωρίσει στην καριέρα σας σάς εντυπωσίασε και για ποιον λόγο;
g. a.: Η βασίλισσα της Αγγλίας λόγω της αντοχής, της δύναμης και της ήρεμης παρουσίας της.

Μ. Λ.: Πραγματικά αναρωτιέμαι, πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
g. a.: Αυτό που μου αρέσει πέρα και πάνω απ' όλα είναι η δημιουργία. Μου αρέσει επίσης να ταξιδεύω, να χαλαρώνω και να επαναφορτίζομαι σε ένα από τα παραθεριστικά μου σπίτια ή το σκάφος μου. Αλλωστε η χαλάρωση και τα ταξίδια διεγείρουν τη δημιουργικότητά μου.

Μ. Λ.: Τα τελευταία 40 χρόνια είστε στενοί φίλοι και συνεργάτες με τη Μίκι Μπρούνι, η οποία έφερε και έκανε δημοφιλές το brand Armani στην Ελλάδα. Εκτοτε επισκέπτεστε τη χώρα τακτικά. Τι σας αρέσει να κάνετε όταν βρίσκεστε σε ελληνικό έδαφος;
g. a.: Μου αρέσει η χώρα σας. Η πλούσια ιστορία της Αθήνας και η ομορφιά του Παρθενώνα είναι αδιαμφισβήτητα. Αλλά και τα νησιά, ειδικά η Κρήτη, είναι πραγματικά όμορφα, όπως και η θάλασσα γύρω από τη Ρόδο. Λατρεύω τη θάλασσα, γι’ αυτό και κάθε επίσκεψή μου στην Ελλάδα είναι ξεχωριστή.

Μ. Λ.: Συμμερίζεστε τη λαϊκή ρήση «una faccia, una razza» για Ελληνες και Ιταλούς;
g. a.: H αλήθεια είναι ότι βλέπω πολλές ομοιότητες. Σίγουρα μοιραζόμαστε έναν ισχυρό, αποφασιστικό χαρακτήρα και ένα ταμπεραμέντο γεμάτο πάθος.

Μ. Λ.: Ποιο είναι το μήνυμα που θα στέλνατε σε αυτή τη δύσκολη φάση στην υπόλοιπη Ευρώπη;
g. a.: Μείνετε δυνατοί και ενωμένοι. Μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

Μ. Λ.: Σας κολακεύει το γεγονός ότι οι περισσότεροι κάτοικοι αυτού του πλανήτη έχουν στην γκαρνταρόμπα τους κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ Armani;
g. a.: Δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω ότι η επιχείρηση που ξεκίνησα το 1975 έγινε αυτό που είναι σήμερα. Αισθάνομαι εξαιρετικά κολακευμένος όταν απλοί άνθρωποι έρχονται και μου λένε ότι μάζεψαν χρήματα για να αγοράσουν ένα ρούχο Armani για μια ιδιαίτερη περίσταση.

Μ. Λ.: Πώς θα θέλατε να σας θυμoύνται;
g. a.: Ως κάποιον που έκανε τους άνδρες και τις γυναίκες να αισθάνονται αυτοπεποίθηση.