Ενώ οι Έλληνες ψηφίζουν... Υποψήφιοι και ψηφοφόροι

Η πρωτεύουσα από άκρη σε άκρη διατελεί εν... εκλογική ευθυμία. Στους δρόμους, στα σπίτια, στα κέντρα, στις ταβέρνες, στα καφενεία και στα κρεβάτια τους ακόμα οι συμπολίτες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να συζητούν για τις εκλογές και για τα πιθανά αποτελέσματα σε ψήφους και σταυρούς...

Όλα τα αθηναϊκά ντουβάρια έχουν γεμίσει από εικόνες των υποψηφίων.

Πρόσωπα, άλλα βλοσυρά και άλλα με το στερεότυπο προεκλογικό χαμόγελο στα χείλη, κοιτάζουν από το ύψος της θέσης που τους έχουν κολλήσει τους περαστικούς ψηφοφόρους, ενώ τα χάρτινα χείλη τους εκλιπαρούν:
-Το σταυρό σας, παρακαλώ! –με την προσθήκη της λέξης ¨παρακαλώ¨ απόλυτα απαραίτητης μη γίνει δηλαδή και καμιά παρεξήγηση...
Πως τα καταφέρνουν και φαίνονται όλοι νέοι και... μοιραίοι; Κανένας γέρος, κανένας ασπρομάλλης. Οι Έλληνες υποψήφιοι έχουν μια περίεργη ιδιοτροπία. Θέλουν να φαίνονται... μικροί. Για αυτό και οι φωτογραφίες τους, που μας σερβίρουν, είναι τραβηγμένες πάντοτε τουλάχιστον πριν μία εικοσαετία!

Οι γυναίκες κρύβουν τα πραγματικά τους χρόνια και οι άνδρες τις πραγματικές τους φωτογραφίες...

Άκουσα προχθές κάποιον ογδοντάχρονο συμπολίτη να λέει σε υποψήφιο βουλευτή που ήλθε να του ζητήσει τον ¨σταυρό¨ του:
-Ξέρεις τι σκέφτηκα; Θα βάλω και εγώ υποψηφιότητα για βουλευτής.
-Και γιατί;
-Μα για να ξανανιώσω φίλε μου όπως και εσύ. Σε είδα τις προάλλες να χαμογελάς, κολλημένος σε ένα ντουβάρι και τρόμαξα να σε γνωρίσω. Σαν παλληκαράκι είκοσι χρονών μου έγινες, φτου να μη βασκαθείς!

Απλή αναλογική και γεμίσαμε πολιτικούς σχηματισμούς και εκλογικά εμβλήματα.
Το έμβλημα π.χ. της Γενικής Ριζοσπαστικής Ένωσης παριστάνει δύο σκαπάνες χιαστί τοποθετημένες.
-Και τι σημαίνει αυτό; ρώτησε ένας περίεργος.
-Θέλει να πει δηλαδή, του απάντησε κάποιος καλαμπουρτζής, ότι με αυτό το εργαλείο ο Κονδύλης θα σκάψει το πολιτικό του τάφο!
-Καλά, αυτό να γίνει με τη μία σκαπάνη, τη δεύτερη τι την θέλει;
-Κουτός που είσαι καημένε! Ξεχνάς ότι είναι παρέα και ο Θεοτόκης;

Ο Μεταξάς πάλι έχει σαν έμβλημα ένα στάχυ. Οι αντίπαλοί του δεν άργησαν να βρούνε την συμβολική του σημασία: Με αυτό θέλει ο άνθρωπος να μας πει ότι η πρωθυπουργία έχει πολύ ¨ψωμί¨...

Και οι λοιδορίες συνεχίζουν χωρίς αρχή και τέλος...

Το τι γίνεται στα κέντρα των διαφόρων κομμάτων και προ παντός στα σαλόνια των υποψηφίων δεν περιγράφεται... Από πρωί-πρωί έως αργά τη νύχτα χιλιάδες ψηφοφόροι περνούν για να καταθέσουν ευλαβώς τις ευχές τους και να δώσουν την στερεότυπη υπόσχεση:
-Εσένα θα στον δώσω, κυρ-πρόεδρε!

Και ο ¨κυρ-πρόεδρος¨ ή ο απλός υποψήφιος είναι υποχρεωμένος να... υποχρεωθεί για τη μεγάλη αυτή δωρεά, και για να ξευποχρεωθεί από αυτή την υποχρέωση, θεωρεί υποχρέωση του να ανοίξει το πακέτο τα τσιγάρα του και να φωνάξει τον καφετζή.
Αλλού προσφέρουν τσιγάρα και φοντάν.

-Μα γιατί δεν σερβίρουν καφέ, ρώτησε ένας επισκέπτης τον διπλανό του.
-Φαίνεται ότι τους φυλάνε για να τους σερβίρουν στην ... παρηγοριά, ήρθε ατάκα η απάντηση.
Κάποιος άλλος υποψήφιος έτυχε να αρρωστήσει και να πέσει στο κρεβάτι με το που άνοιξε τις πύλες του σαλονιού του στους εκλογείς.
-Κρίμα είπαν οι φίλοι του, και είχε ο καημένος τόσο μεγάλο ¨ρεύμα¨!
-Αυτό ακριβώς τον έφαγε, γνωμάτευσε κάποιος.
-Γιατί;
-Ανοιχτές βλέπετε οι πόρτες, δεν ήταν και κανείς μέσα στο σαλόνι, γινόταν μεγάλο ρεύμα και πούντιασε ο άνθρωπος!
Το μεγαλύτερο όμως μαρτύριο των υποψηφίων είναι οι χειραψίες!

Ούτε η αγωνία τους για το αποτέλεσμα, ούτε τα έξοδα που κάνουν δεν μπορούν να συγκριθούν με το τρομερό μαρτύριο του να σφίγγουν από το πρωί έως το βράδυ εγκαρδίως τα χέρια και τα βρωμόχερα όλων εκείνων που θα περάσουν από το εκλογικό κέντρο ή το σπίτι τους για να πάρουν το καφεδάκι τους και να καπνίσουν το τσιγαράκι τους.

Μη φανταστείτε βέβαια, ότι όλη αυτή η κίνηση ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρόκειται πάντοτε για τους ίδιους ανθρώπους που δεν έχουν καμιά δουλειά στη ζωή τους και περιμένουν τις εκλογές για να βρούνε και αυτοί μία ασχολία.

Γυρίζουν λοιπόν από το ένα κέντρο στο άλλο, από το ένα σπίτι στο άλλο και ζητωκραυγάζουν για όλους και για όλα τα κόμματα...

Ο Ρωμιός είναι καλόκαρδος και συνάμα κατεργάρης. Δεν θέλει να στενοχωρήσει κανένα, για αυτό τους κοροϊδεύει όλους!

Οι υποψήφιοι το ξέρουν αυτό, αλλά τι να κάνουν; Μήπως και αυτοί δεν κάνουν το ίδιο όταν έρθουν στην εξουσία; Κοροϊδεύουν τους πάντες χωρίς να στεναχωρούν κανένα. Τουτέστιν πληρώνουν τον Ρωμιό με το ίδιο νόμισμα!

Οι φετινές εκλογές πέραν του αναλογικού συστήματος έχουν ένα διαφορετικό θέλγητρο, που τις ξεχωρίζει από τις προηγούμενες. Πρόκειται για τους σταυρούς προτιμήσεως.

Σήμερα ο ψηφοφόρος έχει δύο πολύτιμα όπλα στη διάθεσή του: την ψήφο του και τον σταυρό του!

Μοιραία οι υποψήφιοι του ίδιου συνδυασμού, του ίδιου ψηφοδελτίου γίνονται άσπονδοι εχθροί. Ο ένας προσπαθεί να πάρει τους σταυρούς του άλλου. Έτσι είναι πολύ συνηθισμένο να δημιουργούνται αντιζηλίες που φτάνουν ακόμα και σε χειροδικίες.

Μη παραξενευθείτε λοιπόν να ακούσετε μεταξύ συνυποψήφιων βλαστήμιες όπως:
-... το σταυρό σου παλιάνθρωπε!

Τώρα, για να εξασφαλίσει ο υποψήφιος τους σταυρούς αυτούς αναγκάζεται να... σταυρώνει κυριολεκτικά γνωστούς και αγνώστους...
-Είμαι πέμπτος στο ψηφοδέλτιο. Πρόσεξε να βάλεις τον σταυρό σου στη σωστή θέση...
-Καλά, για στραβό με περνάς;
-Δε λέω, αλλά να λιγάκι παραπάνω, λιγάκι παρακάτω και με έκαψες!...

Κάπως έτσι λοιπόν πήγαινε η εκλογική κίνηση εκείνες τις μέρες.

Τι τα θέλετε, οι εκλογές είναι ζωή για τον τόπο μας. Χωρίς αυτές θα πεθαίναμε από ψυχικό μαρασμό.

Εμπρός λοιπόν στις κάλπες! Ας ψηφίσουμε ελεύθεροι και κατά την συνείδησή μας... ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ

(Όπως προβλέπει και η σχετική διάταξη τα προεκλογικά σταματούν την επόμενη εβδομάδα. Τελειώνω λοιπόν σήμερα και εγώ τις θεματικές αυτές αναρτήσεις με την υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε σε 15 μέρες...)

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς