Το φυλακτό: Όταν τα Ελληνόπουλα δίνουν εξετάσεις!   

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να περιγράψουν τις πιο εξελιγμένες μορφές αντιγραφής, όπου βεβαίως αναδεικνύεται η ευφυΐα της φυλής μας. Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή από τα παλιά χρόνια σας παρουσιάζω σήμερα:

«Εάν θέλετε ν΄αντιληφθήτε μέχρι ποίου σημείου φθάνει η ανθρωπίνη ηλιθιότης, πρέπει απαραιτήτως να διαβάσετε την καταπληκτικήν αυτήν τηλεγραφικήν ανταπόκρισιν, που εδημοσιεύθη εις τας χθεσινάς εφημερίδας:

¨Πάτραι, 14 Νοεμβρίου (Του ανταποκριτού μας). Ο Γεώργιος Λάτζης κατήγγειλε την Μάγχην Γούναρη επί απάτη, διότι, ενώ του επώλησεν αντί 1500 δραχμών εν φυλακτόν διά να επιτύχη εις τας εισαγωγικάς εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων, το φυλακτόν δεν έφερε ουδέν αποτέλεσμα¨.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο συμπαθέστατος αυτός κ. Λάτζης, ήτανε τούβλο ο δυστυχής, κούτσουρο και ξύλο απελέκητο. Τα στρυφνά προβλήματα της τριγωνομετρίας, οι χημικοί τύποι και οι κανόνες της φυσικής είχον ανακατευθή στον εγκέφαλόν του και είχαν μπερδευθή κατά τρόπον οικτρά σουρρεαλιστικόν.

Παρ΄όλα αυτά όμως, ο περίφημος αυτός νέος, ήθελε, καλά και σώνει, να διαπρέψη εις τας εξετάσεις της Σχολής και να περιβληθή την κομψήν στολήν του Ευέλπιδος. Αντί όμως να στρωθή στην μελέτη, να κοπιάση, να ξενυχτήση επάνω στο βιβλίο, και ν΄αποκτήση έτσι τις απαιτούμενες στοιχειώδεις γνώσεις –που θα του εξησφάλιζαν, οπωσδήποτε, την επιτυχίαν- προτίμησε να ζητήση βοήθεια από τας περιέργους και μυστηριώδεις δυνάμεις που διέθετε η κ. Μάγχη Γούναρη.

-Καλησπέρα σας, κ Γούναρη.

-Καλησπέρα σας.

_Λέγουμαι Γεώργιος Λάτζης.

Η κ. Γούναρη που, όπως φαίνεται, αντελήφθη αμέσως με τι κορόϊδο έχει να κάνη... ¨χάρηκε πολύ¨.

-Χαίρω πολύ, κ. Λάτζη... Καθήστε.

-Μερσί.

-Σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμη;

-Θα ήθελα, ξέρετε, να επιτύχω εις τας εισαγωγικάς εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων.

-Το μόνον εύκολο.

-Τι μου λέτε!

-Βέβαια, Έχω ένα φυλακτό ειδικό για τις εισαγωγικές εξετάσεις στρατιωτικών σχολών.

-Μπα;

-Μάλιστα. Έχει μέσα εφτά αδελφών το αίμα, κοκκαλάκι της νυχτερίδας, απήγανο, περασμένον από σαράντα κύματα και αυγό από μελαχροινό περιστέρι, που γεννήθηκε στις 13 του μηνός.

-Κι΄άμα τόχω αυτό το φυλακτό θα επιτύχω;

-Οπωσδήποτε. Επιτυχία εντελώς εξησφαλισμένη.

-Ωραία, λοιπόν... Πόσο κάνει;

-Χίλιες πενατκόσες.

-Γιατί τόσο ακριβά;

-Κοστίζει, βλέπετε, πολύ το αίμα των εφτά αδελφών. Και εκτός αυτού, τώρα, ένεκα ο πόλεμος, είναι πολύ δύσκολη η εισαγτωγή αυγού από μελαχροινό περιστέρι που γεννήθηκε στις δεκατρείς του μηνός.

-Μπά; Απ΄το εξωτερικό τα φέρνετε;

-Μάλιστα, απ΄το εξωτερικό. Δηλαδή έχω και ντόπια, που κοστίζουν πολύ πιο φτηνά, δεν είναι όμως τόσο αποτελεσματικά όσο αυτά που έρχονται απ΄έξω. Μήπως εσείς θέλετε να σας βάλω ντόπιο αυγοπερίστερο;

-Όχι... Προτιμώ τη σιγουριά.

-Τότε θα πληρώσετε χίλιες πεντακόσες.

-Τι να γίνη... Ορίστε τα λεφτά σας.

-Μερσί. Αν ήταν να δώσετε στο Πανεπιστήμιο θα σας έδινα φυλακτό μόνον με εξακόσες δραχμές, αλλά αφού προτιμάτε την Σχολήν των Ευελπίδων θα πάρετε αναγκαστικώς αυτό.

Ο κ. Λάτζης, λοιπόν, έσκασε τρία κολλαριστά πεντακοσάρικα, φόρεσε το φυλαχτό του, και βέβαιος πια για την επιτυχία του, εκάθησε στο θρανίο της Σχολής για να δώση εξετάσεις.

Εκεί όμως τα βρήκε σκούρα. Το φυλακτό κρεμότανε βλακωδώς από το λαιμό του, χωρίς να κατορθώνη να γεμίση τις κόλλες του διαγωνισμού. Το αίμα των εφτά αδελφών απεδείχθη ανίκανον να λύση ένα τριγωνομετρικόν πρόβλημα, και ο περασμένος από σαράντα κύματα απήγανος δεν εμπόδισε τις ασυνταξίες και τις ανορθογραφίες να γεμίσουν την έκθεση ιδεών. Ο κ. Λάτζης εστήριξε τις τελευταίες ελπίδες του στο αυγό του μαύρου περιστεριού, που τόσον το ακριβοπλήρωσε. Τα μαύρα όμως περιστέρια;, έστω και αν εγεννήθησαν στις 13 του μηνός, δεν έχουν ιδέαν από συγκοινωνούντα δοχεία, και ούτε καν υποπτεύονται ότι το ύδωρ αποτελείται από ένα μέρος οξυγόνου και δύο μέρη υδρογόνου.

Ο κ. Λάτζης, ως ήτο επόμενον, απερρίφθη πανηγυρικώς και μετά πολλών επαίνων. Επειδή όμως το εφύσαγε και δεν εκρύωνε, επήγε στην αστυνομία και κατήγγειλε επί απάτη την Γούναρη.

Τι την ήθελε όμως ο Χριστιανός αυτή την καταγγελία; Επλήρωσε μίαν ασυγχώρητον ηλιθιότητά του μόνον με δραχμ.1500. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να το μάθη και ο κόσμος και να γίνη ρεζίλι!».

(¨ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ΅, 1939, Αλέκος Σακελλάριος)

... Τελευταία στιγμή θυμήθηκα ότι η μητέρα μου –καταγωγή Κωνσταντινούπολη- μου είχε πάντα ένα φυλακτό καρφιτσωμένο με παραμάνα στη φανέλα μου, και πάντα με ¨σταύρωνε¨ προτού φύγω για το σχολείο –Στη Λεόντειο παρακαλώ! Λέτε να ήταν τυχαίο ότι ήμουν ο πιο καλός ο μαθητής στην τάξη και οι δάσκαλοι με είχανε μη βρέξει και μη στάξει; Δεν νομίζω!

Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς