Αξίζει να χυθεί αίμα;

Με μαθηματική ακρίβεια οδεύουμε προς έναν ακριβό δανεισμό 7% ο οποίος μας εξασφαλίζει ένα  μήνα αναστολής εκτέλεσης της  ποινής, όπως ισχυρίστηκε πρόσφατα σε έκθεσή της η εγγλέζικη Barclays Capital. Με μαθηματική ακρίβεια, όμως, αυξάνονται- εξαιτίας της κρίσης- και οι καθημερινές αγριότητες στον τομέα της εγκληματικότητας. Και  η κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει  ίδια και απαράλλακτη. Η κυβέρνηση αποφάσισε  την εξεταστική στην οικονομία και, ενδεχομένως, έχει συμφωνήσει για τα επιπρόσθετα μέτρα, αλλά περιμένει (;) μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Όπως λένε αρμοδίως στελέχη της Goldman Sachs, το σύστημα στην Ευρώπη είναι παίρνεις μέτρα και λαμβάνεις τα λεφτ. Υπάρχει και άλλη λύση. Αποφασίζεις τα μέτρα ( κόψιμο δαπανών) μειώνεις το spread, δανείζεσαι με χαμηλότερο επιτόκιο και κοιτάς περισσότερο προς την ανάπτυξη. Θα επαναλάβουμε ότι, είναι περιττό πλέον να ασκείς κριτική εναντίον της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και της παρούσας. Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων- για να μην πούμε τίποτα χειρότερο- δικαίως θα πρέπει να εξοβελιστούν εκτός του κοινοβουλίου με μια  νέα βουλή που αριθμητικά δεν  θα πρέπει ξεπερνά τους 150 βουλευτές. Πάμε στην αστική τάξη: κανένα ενδιαφέρον! Απλώς, περιμένουν τη νέα νομοθετική ρύθμιση που  θα επιτρέπει να έλθουν στην Ελλάδα- αφορολόγητα –τα κεφάλαια που  έφυγαν τους προηγούμενους μήνες.

Καμία αντίδραση από  τον περίφημο ΣΕΒ, τους εφοπλιστές και  ορισμένους μεταπράτες επιχειρηματίες. Για παράδειγμα, οι Έλληνες εφοπλιστές θα έπρεπε ήδη να ετοιμάζουν τις  βαλίτσες τους από το Λονδίνο, απαιτώντας από την πολιτεία να στηθούν στην Ελλάδα επιχειρηματικά κέντρα σε Πειραιά, Θεσσαλονίκη και αλλού. Η κατάσταση είναι  ακόμη χειρότερη στους προνομιούχους  συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων ( ιδιοκτήτες ταξί, τελωνειακοί κλπ ).

Κανένα δείγμα κοινωνικής συνοχής…

Ο καθείς έχει περιχαρακωθεί  πίσω από τα ταμπούρια του και  την εξουσία του και απειλεί. Όσο προχωράμε στα πιο κάτω στρώματα δεν βλέπουμε αντιδράσεις  γιατί απλά δεν υπάρχει εξουσία.

Τι θα γίνει άραγε  αν αρχίσουν οι συνταξιούχοι να κλείνουν πάνω – κάτω την Σταδίου; Θα πονέσουν τα πόδια τους και θα τους τρέχουν  στα Νοσοκομεία. Οι υπόλοιποι;

Όποιος δεν έχει χρήματα θα τα ψάξει εκεί που υπάρχουν. Στο Abreuvoir, σε ένα πλιάτσικο σε ένα πλούσιο σπίτι ή αμάξι, οπουδήποτε.

Οι σημερινές αγριότητες δεν θα είναι τίποτα μπροστά σ’αυτές που θα ακολουθήσουν εάν δεν ξαναμοιραστεί η πίτα σ αυτή την γωνιά με τα 11 εκατ. κατοίκους.

«Θα χυθεί αίμα…» λένε ιδιωτικώς ορισμένοι επιχειρηματίες. Αξίζει λοιπόν να χυθεί αίμα στην χώρα που υποτίθεται ότι δίδαξε και  διδάσκει πολιτισμό στην οικουμένη;

Αξίζει να χυθεί  αίμα επειδή ορισμένοι δεν εννοούν  να επιδείξουν κοινωνική συνοχή και  αλληλεγγύη ;