H πολλή κουβέντα για τις επιδόσεις στο κρεβάτι σπάνια έχει καλό τέλος

«Ένα ποτό πριν κι ένα τσιγάρο μετά» είναι η... ρουτίνα που ακολουθούν πολλά ζευγά­ρια πριν και μετά τη σεξουα­λική πράξη. Δεν είναι λίγα όμως κι εκείνα τα ζευγάρια που το ποτό και το τσιγά­ρο τους πριν και μετά την ερωτική επαφή το συ­νοδεύουν με μακροσκελείς και ατελείωτες συζη­τήσεις σχετικά με την επίδοσή τους στη σεξουαλι­κή πράξη που μεσολάβησε. Στις περιπτώσεις αυ­τές συνήθως είναι η γυναίκα εκείνη που ξεκινά αυ­τές τις μικρές «ψυχαναλύσεις», οι οποίες βεβαίως σπάνια έχουν καλή έκβαση. Αρχικά, όμως, ας δούμε ποιες είναι οι αιτίες που μετά το σεξ η γυναίκα έχει τόσο μεγάλη τάση, σε σχέση με τον άντρα, να «ψυχαναλύει» τα πράγ­ματα. Η καμπύλη του οργασμού (όπως αποτυπώ­θηκε από τους Master και Johnson) δείχνει μεγά­λη διαφορά ανάμεσα στο βιολογικό ρολόι του άντρα σε σχέση με το αντίστοιχο της γυναίκας. Ο οργα­σμός του άντρα ακολουθείται από χαλάρωση του πέους, η οποία μάλιστα καταλήγει στη λεγόμενη «ανερέθιστη περίοδο» (επιστημονικά σχετίζεται με νευροδιαβιβαστές και συνάψεις του εγκεφά­λου). Για τους λόγους αυτούς ο άντρας λοιπόν... γυ­ρίζει μετά το σεξ από την άλλη πλευρά του κρε­βατιού με διάθεση ύπνου. Σε αντίθεση με τον άντρα, ο μηχανισμός «λύσης» του οργασμού στη γυναίκα λειτουργεί με βραδύ­τερους ρυθμούς. Η δε επόμενη διέγερση μπορεί να επισυμβεί πριν καν ολοκληρωθεί η «λύση» και χωρίς να μεσολαβεί ανερέθιστη περίοδος. Γι αυ­τό τον λόγο η γυναίκα συνεχίζει να έχει ανάγκη από αγκαλιά, χάδια, τρυφερότητα και συζήτηση στη διάρκεια της φάσης μετά τον οργασμό. Η γυναίκα βλέπει το σεξ πιο συναισθηματικά, πιο κριτικά και με βάση την ψυχολογία της, η οποία περιλαμβάνει και ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά.

Η γνώση είναι δύναμη...

Τα τελευταία χρόνια, τα γυναικεία περιοδικά έδω­σαν στις γυναίκες πολλές γνώσεις γύρω από τη σε­ξουαλικότητα. Η αύξηση των γνώσεων σε συν­δυασμό με το γυναικείο μυαλό και τον γυναικείο τρόπο σκέψης τις οδηγούν στην ανάγκη αξιολό­γησης της σεξουαλικής επαφής και στη «βαθμο­λόγηση» τόσο του εαυτού τους όσο και του συ­ντρόφου τους. Η ψυχολογία της γυναίκας παρα­πέμπει σε μηχανισμούς κριτικής και αυτοκριτικής. Μετά τη χειραφέτησή της, τα τελευταία 20 χρόνια, η γυναίκα έχει αναλάβει πολλαπλούς ρόλους, οι οποίοι την οδηγούν σε μια διαδικασία συνεχούς ελέγχου και αξιολόγησης των πάντων. Νιώθει ότι αυτή έχει το μαχαίρι, αυτή και το καρπούζι. Από την άλλη πλευρά, ο άντρας μοιάζει σήμερα λί­γο φοβισμένος και αμήχανος από την ανεξαρτη­σία και τον δυναμισμό της γυναίκας. Ο άντρας, σε γενικές γραμμές, αποφεύγει συζητήσεις που έχουν να κάνουν με συναισθήματα. Δυσκολεύεται να εκ­φράσει τον εσωτερικό του κόσμο και προτιμά να μιλά περισσότερο για γεγονότα παρά για αφηρη­μένες έννοιες. Επιπλέον, ένα σεξουαλικό πρόβλη­μα είναι ένα κομμάτι το οποίο μπορεί πολύ εύκο­λα να θίξει τον ανδρισμό του. Κι ενώ ο ίδιος δεν πρόκειται να αναφερθεί ποτέ σε πρόβλημα που αφορά στο σεξ, αν η σύντροφος ανοίξει τη συζή­τηση -όπως άλλωστε γίνεται τις περισσότερες φο­ρές- εκείνος μπαίνει σε εγρήγορση, κρατάει αμυ­ντική στάση και μπορεί να κλειστεί ακόμα περισ­σότερο στον εαυτό του.

Βέβαια, όλα αυτά συνδέονται άμεσα με την προ­σωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Δηλαδή, για παράδειγμα, μία τελειοθηρική γυναί­κα θα είναι τελειοθηρική και στο σεξ. Θα απαιτεί να πηγαίνουν όλα ρολόι και να μην υπάρχει τίπο­τα που να υπολείπεται των προσδοκιών και των στόχων της.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο οδηγεί σε ατελείωτες συζητήσεις, οι οποίες προκαλούν προβληματισμό και μοιραία εντείνουν ένα σεξουαλικό πρόβλημα. Με αυτόν τον τρόπο ενδεχομένως το σεξ να χάσει τον αυθορμητισμό του και να μετατραπεί σε ένα εί­δος εξετάσεων. Κάτι τέτοιο, βέβαια, αυξάνει και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο συντρόφους. Ετσι, η κρεβατοκάμαρα μετατρέπεται σε ντιβάνι ψυχανάλυσης και μέχρι το τέλος της κουβέντας έχουν ξεχάσει και οι δύο ότι αυτό που προηγήθη­κε δεν ήταν αγώνας δρόμου, αλλά ερωτική πράξη.