Στη Mηχανή Tου Xρόνου

Στο λεύκωμα Το Χρώμα Του Χρόνου του Γιάννη Ιακωβίδη, πρωτόγονηστές δεν είναι τα κουφάρια μηχανών, όπως θα υπέθετε κανείς βλέποντας τα καρέ από τις παλιές εγκαταστάσεις της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου.Πρωταγωνιστές είναι οι άνθρωποι.

«Πριν από πολλά χρόνια είχα αρχίσει να επισκέπτομαι το Λαύριο»,μας λέει ο ίδιος. «Η περιοχή μού ασκούσε μια ιδιαίτερη έλξη, με γέμιζε με θετική ενέργεια. Με τον καιρό, γνώρισα ανθρώπους που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και επιβίωσαν εκεί.

Ιδρωναν στα μηχανουργεία, τις στοές και τα καμίνια της Γαλλικής Εταιρείας». Διάβασε πολλά βιβλία, μίλησε με πολλούς ανθρώπους. Ξεκίνησε με συμπαραστάτες τους ανθρώπους του Τεχνολογικού Πάρκου Λαυρίου,που διαχειρίζεται σήμερα τις εγκαταστάσεις, τον ιστορικό Γιώργο Δερμάτη αλλά και παλιούς εργαζομένους.

Τους ανθρώπους που συνάντησε τους έβρισκε «απλούς, ευγενείς, λίγο μελαγχολικούς ίσως». Τον έκαναν να αισθάνεται σαν να τον προσκαλούσαν να μπει στη δική τους ιστορία, αυτήν του τόπου τους. Οπως είναι φανερό,η πρόσκληση έγινε αποδεκτή...