Οι αντιΔοΝιΤές, το PIG, το κακό και το πολύ κακό σενάριο

Τα χειρότερα δεν πέρασαν ακόμη. Σιγά το νέο, θα μου πείτε.

Παρακολουθώντας και αναλύοντας την κατάσταση πολύ φοβάμαι ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.

Μέχρι πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι το πρόγραμμα σταθερότητας θα ολοκληρωθεί το 2013 και ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν… ομαλά.

Δεδομένου ότι από ώρα σε ώρα αποφασίζεται η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου ο υπουργός Οικονομικών εμφανίστηκε και πάλι ικανοποιημένος και προσπάθησε να μας πείσει ότι το μνημόνιο δεν θα επεκταθεί μέχρι το είκοσι-είκοσι (2020).

Λαμπρά. Αντί όμως οι αγορές να χειροκροτήσουν, συνέχισαν να μας σπρώχνουν στον γκρεμό.

Διότι θεώρησαν ότι η επιμήκυνση της αποπληρωμής σημαίνει ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι η Ελλάδα θα έχει σοβαρό πρόβλημα να ξεχρεώσει τους δανειστές της.

Παρ’ όλα αυτά ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην μακαριότητά του. Ευτυχώς που κρατήθηκε και δεν πανηγύρισε. Ίσως σκέφτηκε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και τις επιχειρήσεις που- εκτός απ’ αυτές που φοροδιαφεύγουν- κλείνουν.

Τα ίδια τραβάει και η Ιρλανδία. Και γι’ αυτό οι τροϊκανοί δανείζουν την απειλούμενη με εξαφάνιση κέλτικη τίγρη με τσουχτερό επιτόκιο. Όπως κάνουν και με την Ελλάδα.

Διότι πιστεύουν ότι οι Ιρλανδοί δεν θα καταφέρουν.

Και έρχεται ο αντιΔοΝιΤης Αντώνης Σαμαράς να αποθεώσει την Ιρλανδία που διαπραγματεύθηκε με τους πιστωτές της. Με τον τρόπο αυτό ο πρόεδρος της ΝΔ έδωσε πάσα στον εαυτό του γα να μας πει ότι η κυβέρνηση παραδόθηκε.

Ευτυχώς που η ΝΔ αγωνίστηκε έξι χρόνια στην εξουσία. Αγωνίστηκε για να γίνουν πλούσιοι οι κομματικοί υπάλληλοι και να αποταμιεύσουν οι κορυφαίοι.

Και ερχόμαστε στα πανευρωπαϊκά θέματα.

Οι αγορές, οι κερδοσκόποι δηλαδή αλλά όχι μόνο αυτοί, προεξοφλούν ότι η ΕΕ δεν μπορεί. Δεν είναι σε θέση να πράξει, αδυνατεί να δώσει απαντήσεις στο πώς θα αποπληρωθούν τα χρέη. Και κυρίως αδυνατεί να σταματήσει το κύμα που γίνεται τσουνάμι και απειλεί να κατακλύσει τις Βρυξέλλες. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία. Θα σταματήσει ο κατήφορος με την καταστροφή του μικρού PIG (Portugal, Ireland, Greece). Ή μήπως εκτός από το άμυαλο γουρουνάκι που έχτιζε αχυρένιο σπίτι η μπάλα θα πάρει και τα άλλα γουρουνάκια, δηλαδή την Ισπανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Γαλλία και δεν ξέρω εγώ ποιον άλλο;

Μήπως οι Ευρωπαίοι είναι μύωπες, κοντόφθαλμοι και καθυστερούν υπερβολικά να αντιδράσουν;

Μήπως οι αγορές τους λένε να πάρουν δραστικά μέτρα, δηλαδή να τρέξουν το μηχανισμό –αναδιάρθρωσης ή ελεγχόμενης χρεοκοπίας- άμεσα γιατί το 2013 είναι πολύ μακρινό;

Μήπως η λογική λέει ότι πρέπει να ανεβάσουν κι άλλο τα 750 δις του ταμείου για να φτάσουν τα λεφτά για όλους;

Διότι η ψυχρή λογική λέει ότι αν δεν αναστραφεί το κλίμα δύο τινά μπορεί να συμβούν στο κοντινό μέλλον : είτε οι σφιχτοχέρηδες Γερμανοί να διατάξουν τη δημοσιονομική ένωση της Ευρώπης (ώστε να γίνει πραγματική οικονομική και νομισματική Ένωση), ή να μας προκύψει η διάλυση του κλαμπ. Δυστυχώς αυτή την ώρα το ενδεχόμενο διάσπασης του ευρώ και εξορίας των χωρών με υψηλά ελλείμματα και διογκούμενα χρέη από την Ευρωπαϊκή Ένωση φαντάζει ως το πιθανότερο. Και σε μια τέτοια περίπτωση η επιστροφή στη δραχμή είναι ίσως το μικρότερο κακό για μια οικονομία σαν την ελληνική που τα τελευταία 30 χρόνια έχει μάθει να ζει με επιδοτήσεις και κοινοτικά κονδύλια.