To φετινό Φεστιβάλ των Καννών ήταν γεμάτο ερωτισμό και συναισθηματική ένταση

Στον απόηχο των φεστιβάλ είθισται να φυλλομετρά κανείς τις φωτογραφίες των σταρ -όλων των φυλών και των διαστρωματώσεων-, κυρίως για να απαντήσει το άρρητο αλλά υπαρκτό ερώτημα «τι έχεις ντυθεί σήμερα;». Aλλωστε, τo κοσμικό σουλάτσο είναι εκείνο που παραδοσιακά κλέβει την παράσταση από ταινίες, δημιουργούς και βραβεία - εκτός από τις χρονιές που το σηκώνει ο Λάνθιμος και τουλάχιστον εντός των ελληνικών συνόρων ομφαλοσκοπούμε την παραφουσκωμένη εθνική υπερηφάνεια μας. Οι φετινές Κάννες, ή μάλλον οι διασημότητες που προσήλθαν στο πλέον φωτογενές κινηματογραφικό φεστιβάλ του κόσμου φέτος, βάλθηκαν να αναθεωρήσουν το προαναφεθρέν ερώτημα.

Μετά την Ιρίνα Σάικ, που εμφανίστηκε ως εξ αίματος απόγονος των Αμαζόνων με δημιουργία Gucci, τη γυρολόγο των κοινωνικών δικτύων, πρώην κορίτσι του Κάνιε Γουέστ και παρεμπιπτόντως πρωταγωνίστρια της ταινίας «Uncut Gems» Τζούλια Φοξ, η οποία λάνσαρε την topless δημιουργία Nicolas Jebran, αλλά και την αγνώστου ταυτότητος διαδηλώτρια που διέκοψε το photo call της νέας ταινίας του Τζορτζ Μίλερ με τίτλο «Three Thousand Years of Longing», για να διαμαρτυρηθεί αλά Femen (βλ. γυμνόστηθη) για τον πόλεμο στην Ουκρανία, η δόκιμη ερώτηση πια είναι «τι έχεις γδυθεί σήμερα;».

Ναι, μετά τα κοινωνικά δίκτυα, το γυμνό καθιερώνεται πλέον ως το νέο ντυμένο και στον απτό κόσμο των κοσμικών λαοσυνάξεων. Ωστόσο, εκτός από στυλιστικές συγκινήσεις με το καντάρι, οι Κάννες διέθεταν και κινηματογραφικά γεγονότα - μολονότι εξακολουθούν να αγνοούν με περίσσευμα ελιτισμού τις παραγωγές του Netflix. Η συγκεκριμένη εμμονή ουδόλως απέτρεψε το φεστιβάλ απ’ το να φιλοξενήσει -εκτός διαγωνιστικού τμήματος- μια παραγωγή της Apple TV+, η οποία θα ακολουθήσει τον παλιό, ορθόδοξο δρόμο κάνοντας πρώτα πρεμιέρα στο σινεμά τον ερχόμενο Οκτώβριο και πολλούς, πολλούς μήνες μετά και στη μικρή οθόνη. Ο λόγος για το απόλυτο θέμα συζήτησης της 76ης διοργάνωσης, δηλαδή το φιλμ «Killers of the Flower Moon» ή αλλιώς την 25η μεγάλου μήκους ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε.

Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η από την αληθινή ζωή των αυτοχθόνων των ΗΠΑ τη δεκαετία του ’20 ιστορία φέρει την υπογραφή του εμβληματικού 80χρονου δημιουργού, ο οποίος για πρώτη φορά έχει σε ταινία του τους δύο αγαπημένους του πρωταγωνιστές. Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Λεονάρντο Ντι Κάπριο εννοείται πως βρέθηκαν στην Κρουαζέτ για την παγκόσμια πρεμιέρα της τρεισήμισι ωρών ταινίας που χρειάστηκε επτά χρόνια και 200 εκατ. δολάρια για να ολοκληρωθεί. Και μπορεί οι κριτικοί κινηματογράφου να περίμεναν κάτι ακόμα πιο μνημειώδες από τον Μάρτιν Σκορσέζε, όμως κανείς τους δεν έμεινε ασυγκίνητος από τη δήλωσή του στο περιθώριο της πρεμιέρας: «Είμαι σε μια ηλικία που οτιδήποτε κάνω πρέπει να νοηματοδοτεί κάτι για μένα. Η αλήθεια είναι ότι πάντα το έκανα, όμως πλέον έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία για τον απλό λόγο ότι ο χρόνος μου τελειώνει».

Ο μόνος ίσως που μπόρεσε να ταυτιστεί όσο κανείς άλλος με τον Σκορσέζε -τουλάχιστον από εκείνους που ταξίδεψαν έως τη νότια Γαλλία για να συμμετάσχουν στην κινηματογραφική γιορτή- ήταν ο Χάρισον Φορντ. Σχεδόν στα 81 χρόνια του, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μετά το μικρό αφιέρωμα με τα έργα και τις ημέρες του που προβλήθηκε μετά τη βράβευσή του με Χρυσό Φοίνικα για τη συνεισφορά του στην κινηματογραφική βιομηχανία και πριν από την πρεμιέρα -εκτός διαγωνιστικού- της πέμπτης και τελευταίας ταινίας του Ιντιάνα Τζόουνς με τίτλο «Indiana Jones and the Dial of Destiny».

Η συγκίνηση του πολύπειρου ηθοποιού ήταν και εύλογη και δικαιολογημένη, αρκεί να θυμηθεί κανείς πως η παρθενική εμφάνισή του στον ρόλο του περιπετειώδους καθηγητή Αρχαιολογίας που δεν φοβάται να λερώσει τα χέρια του έγινε όταν ήταν μόλις 39 ετών. «Λένε ότι όταν είσαι έτοιμος να πεθάνεις, βλέπεις τη ζωή σου να περνάει μπροστά από τα μάτια σου. Και μόλις είδα τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου, ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου έστω», κατέληξε πλήρης συναισθηματικής φόρτισης παραλαμβάνοντας το βραβείο του από τον διευθυντή του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό.

Από τις ταινίες που συναγωνίστηκαν για να πείσουν την κριτική επιτροπή με επικεφαλής τον Ρούμπεν Εστλουντ (βλ. «Το τρίγωνο της θλίψης») ότι αξίζουν τον Χρυσό Φοίνικα, συζητήθηκε περισσότερο το «Monster» του Ιάπωνα Κόρε-έντα Χιροκάζου. Ο νικητής του 2018 με το «Κλέφτες καταστημάτων» αυτή τη φορά καταπιάστηκε με το καυτό ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού. Ωστόσο, η ταινία που συγκλόνισε ήταν το «The Zone of Interest» του Τζόναθαν Γκλέιζερ. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Μάρτιν Εϊμις, που έφυγε από τη ζωή ανήμερα της πρεμιέρας των Καννών, το φιλμ αφηγείται την πορεία μιας γερμανικής οικογένειας το ’40 που μοιάζει να ζει ειδυλλιακά. Μέχρι που αποκαλύπτεται πως ο πατέρας είναι αξιωματικός των SS και το τέλειο σπιτικό βρίσκεται στις παρυφές του Αουσβιτς. Εξαιρετικές εντυπώσεις άφησε και το 31 λεπτών γκέι γουέστερν του Πέδρο Αλμοδόβαρ με πρωταγωνιστές τον Ιθαν Χοκ και τον νέο εκλεκτό της βιομηχανίας του θεάματος Πέδρο Πασκάλ.

Ο Ισπανός σκηνοθέτης, ο οποίος είχε αρνηθεί να σκηνοθετήσει το «Brokeback Mountain», δημιούργησε το «Strange Way of Life» και έγινε ο επικρατέστερος για τον Queer Φοίνικα των φετινών Καννών. Θετικό momentum αποκόμισε και η ταινία «The New Boy», με την Κέιτ Μπλάνσετ να υποδύεται μια αποστάτρια καλόγρια στην Αυστραλία του ’40 που προσφέρει καταφύγιο σε έναν 9χρονο Αβορίγινα. Φυσικά, απαρατήρητο δεν πέρασε το «Asteroid City» του Γουές Αντερσον όχι μόνο για το καστ του -από Σκάρλετ Γιόχανσον μέχρι Μπράιαν Κράνστον-, αλλά κυρίως για την αμήχανη συμπεριφορά του πρωταγωνιστή της Τομ Χανκς. Ο Αμερικανός ηθοποιός απαθανατίστηκε στο κόκκινο χαλί να υψώνει διδακτικά το δάχτυλο σε έναν υπάλληλο προκαλώντας θύελλα σχολίων, τα οποία όμως δεν είχαν τελικά καμία λογική βάση.

Οπως εξήγησε η Ρίτα Γουίλσον για το «finger-gate», ο αγαπημένος της σύζυγος προσήλθε εν ειρήνη στην πρεμιέρα και η στυφή έκφρασή του ήταν απλώς αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δεν μπορούσε, λόγω οχλοβοής, να καταλάβει προς τα ποια πλευρά του χαλιού έπρεπε να κατευθυνθεί. Συμβαίνει ακόμα και στους πιο ψημένους, στα πρόθυρα της σύνταξης, σταρ.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: getty images/ideal image, afp/visual hellas, courtesy Dior