Τσέλι Γουίλσον: Η Ελληνοεβραία βασίλισσα του πορνό έγινε ταινία

Το γραφείο της ήταν μονίμως ακατάστατο, γεμάτο από μικροαντικείμενα και πλαστικές σακούλες με χρήματα, με έναν μουσταρδί καναπέ και την ίδια να μιλάει στo τηλέφωνo δίνοντας οδηγίες για κάποιο από τα πορνοσινεμά, τα οποία διηύθυνε μαζί με χαρτοπαιχτικές λέσχες και παράνομα στέκια για μπαρμπούτι. Oσο για την πόρτα του γραφείου, την έβρισκες για μπαρμπούτι μόνο αν ήξερες, ήταν κρυμμένη στην κορυφή μιας σκάλας πάνω από το εμβληματικό πορνοσινεμά «Eros», που ανήκε και πάλι στην ίδια.

Κανείς δεν έδινε σημασία αν το μέρος ήταν γεμάτο από καπνό, αποκόμματα εφημερίδων ή οι τοίχοι αντηχούσαν από τα βογκητά των παράνομων γκέι ζευγαριών που έβρισκαν καταφύγιο στους χώρους του. Ο λόγος για τη θρυλική Τσέλι Γουίλσον, την κατά κόσμον Ελληνοεβραία Ραχήλ Σερέρο, η οποία γλίτωσε από το Ολοκαύτωμα για να κατακτήσει την Αμερική ως η μεγαλύτερη ιδιοκτήτρια πορνοκινηματογράφων και ως παράγοντας του σινεμά soft porn τη δεκαετία του ’70.

«Μεγαλύτερη από τη ζωή» είναι η κλασική περιγραφή που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι γι’ αυτήν στο άκρως ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Βασίλισσα της Νέας Υόρκης», που γύρισε η επίσης Ελληνοαμερικανίδα Βάλερυ Κοντάκου γράφοντας το σενάριο μαζί με τον καταξιωμένο και βραβευμένο Ελληνα συγγραφέα Χρήστο Αστερίου, το οποίο είχαμε την τύχη να δούμε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ μίλησαν με τους οικείους της, τα παιδιά της από διαφορετικούς γάμους, μεγαλοπαραγωγούς πορνό ταινιών και ανθρώπους που την έζησαν από κοντά.



Στην ουσία, πρόκειται για ένα ζωντανό ντοκουμέντο για μια εποχή όπου τέτοιες προσωπικότητες σπάνιζαν δίνοντας εύλογα στον χαρακτηρισμό που την περιέγραφε «άγγελος ή δαίμονας» περισσή αξία. Γιατί, πώς αλλιώς να περιγράψεις μια γυναίκα που το έσκασε από την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη περίοδο των διωγμών και βρέθηκε σε μια ξένη ήπειρο χωρίς να γνωρίζει κυριολεκτικά κανέναν με μόλις 5 δολάρια στην τσέπη; Δουλεύοντας εξαντλητικά σε καντίνες Ελλήνων που πουλούσαν hot dogs και φιστίκια, έψαχνε ως δαιμόνιο μυαλό την ευκαιρία για να ζήσει το αμερικάνικο όνειρο, το οποίο τότε ακόμα, μόλις λίγα χρόνια μετά το Κραχ, τολμούσαν ελάχιστοι. Εχοντας πάρε δώσε με την πατρίδα για παράνομη εισαγωγή και εξαγωγή εμπορευμάτων, η Γουίλσον σκέφτηκε πως οι συμπατριώτες της στην Αμερική δεν έχουν ανάγκη μόνο τα τρόφιμα, αλλά και από πνευματική τροφή.

Ως εκ τούτου αποφάσισε να φέρει στην Αμερική τα περίφημα «Επίκαιρα» που διαφώτιζαν τους Ελληνες μετανάστες για το τι ακριβώς συμβαίνει στην πατρίδα. Συρράπτοντας μάλιστα τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά έφτιαξε μια ταινία με τίτλο «Η Ελλάδα παρελαύνει ή πρόσω ολοταχώς» (Greece on the March). Ετσι, βρήκε τον τρόπο να περάσει στον χώρο της παραγωγής ταινιών καταφέρνοντας να φέρει, πέρα από τα ταινιάκια, ακόμη και ελληνικά έργα με κορυφαίους πρωταγωνιστές της εποχής όπως «Στις εννιά του μακαρίτη» με τις αδελφές Καλουτά.

Η Τσέλι επέστρεψε μετά το τέλος του πολέμου στην Αθήνα -ποτέ, όμως, στη Θεσσαλονίκη, από την οποία έλεγε ότι έχει μόνο οδυνηρές αναμνήσεις- κρατώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στην κόρη της, η οποία με δάκρυα στα μάτια, μεγάλη πια, φορώντας στα χέρια δαχτυλίδια με τεράστια διαμάντια που αγόραζε με λεφτά της μητέρας της από την Diamond District, ομολογεί στην κάμερα της Ελληνίδας κινηματογραφίστριας ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η μητέρα της την είχε αφήσει σε ξένα χέρια σε τόσο τρυφερή ηλικία. Ενδεχομένως, όμως, να μην είχε άλλη επιλογή καθώς πίστευε ότι αφήνοντας τα παιδιά της σε άνθρωπο της εμπιστοσύνης της θα μπορούσε να τα σώσει, κάτι που τελικά συνέβη, αφού η Πολέτ ήταν από τα ελάχιστα παιδιά ελληνοεβραϊκής καταγωγής που σώθηκαν από το Ολοκαύτωμα.

Πηγαίνοντας στην Αμερική η Γουίλσον, κατά κόσμον Σερέρο, ξαναπαντρεύτηκε, αυτή τη φορά τον καλόβουλο Ραλφ Γουίλσον, ο οποίος δέχτηκε ασμένως τα παιδιά από τον πρώτο της γάμο. Μαζί έκαναν δύο ακόμη. Οπως μάλιστα αποκαλύπτεται στην ταινία, τα παιδιά, ειδικά οι ετεροθαλείς αδελφές Πολέτ και Μπόντι, είχαν από την αρχή μια πολύ αγαπησιάρικη σχέση. Ηξεραν, άλλωστε, ότι το προφίλ «άγγελος ή δαίμονας» που έδειχνε η μητέρα τους «με το ελληνικό ταμπεραμέντο αφού είχε τα ξεσπάσματα της Μεσογειακής», όπως επανειλημμένως λένε, είχε να κάνει με το βαθύ τραύμα της Εβραίας που επιβίωσε από το Ολοκαύτωμα.

Κανείς άλλος από την οικογένειά της δεν γλίτωσε τον θάνατο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, με την ίδια, όπως ομολογεί η κόρη της, να φέρει βαριά για πάντα την ενοχή ότι γλίτωσε. Ηξερε, όμως, ότι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο δεν της επιτρεπόταν να το βάλει κάτω και αποδείχθηκε η πιο επιβλητική survivor από όλους. Από ένα σημείο και ύστερα, το δίλημμα ήταν να επιβιώσει ή να πεθάνει. Ή, μάλλον καλύτερα, να βγάλει χρήματα, ένας άγραφος νόμος για όποιον έζησε τότε στη Νέα Υόρκη.



Πορνό σινεμά και τζόγος

Οταν της παρουσιάστηκε η ευκαιρία να γυρίσει όχι μόνο εναλλακτικές ταινίες για τους συμπατριώτες της -ήταν παραγωγός ακόμα και στο «Ποτάμι» του Νίκου Κούνδουρου!-, αλλά και πιο απαγορευμένες δεν την άφησε ανεκμετάλλευτη. Εχοντας την τεχνογνωσία και ξέροντας τον χώρο των κινηματογραφιστών, αξιοποίησε όλους όσοι γνώριζε για τα γυρίσματα ταινιών της σοφτ πορνό βιομηχανίας, με τις προβολές να γίνονται απαραιτήτως σε κάποια από τα σινεμά της. Οι φήμες την ήθελαν να προστατεύεται από την τοπική μαφία, αλλά και από τους συμπατριώτες της, καθώς όλοι οι δρόμοι, τόσο η 8η Λεωφόρος όσο και η 42η Οδός, όπου βρίσκονταν τα σινεμά της ήταν κυριολεκτικά ελληνοκρατούμενοι: ελληνικά εστιατόρια, μαγαζιά για πρώτες ύλες, μπουζουξίδικα, μαγέρικα ανοιχτά επί 24 ώρες.

Στο πλάι της βρισκόταν ο καλοκάγαθος σύζυγός της, τον οποίο παντρεύτηκε, όπως λέει στην ταινία, επειδή «ήταν τρυφερός και της αγόραζε τσιγάρα», τα παιδιά της και οι φίλοι που τη λάτρευαν, αφού ποτέ δεν αρνιόταν μια βοήθεια, μια εγγύηση και τις «άκρες» σε όλα τα υπόγεια και υπέργεια συστήματα εξουσίας. Παράλληλα διατηρούσε ακμαίες τις επαφές της με κορυφαία ονόματα στην Ελλάδα, όπως την καλή της φίλη Ρένα Βλαχοπούλου, με την οποία μοιράζονταν την αγάπη τους για το χαρτί και το μπαρμπούτι, τους ανθρώπους της Φίνος Φιλμ, ακόμα και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την οποία είχε προσκαλέσει για ειδική προβολή σε κάποιον κινηματογράφο της.

Σταδιακά, όμως, οι ελληνικές ταινίες έδωσαν τη θέση τους στις soft porno και έτσι εγκαινιάστηκε ο κύκλος των άκρως προσοδοφόρων εργασιών με τον Ντέιβιντ Φρίντμαν και με ταινίες όπως «Mau Mau Sex Sex», «Nature’s Playmates» και «Daughter of the Sun», έχοντας τριχωτούς πρωταγωνιστές και ηλιοκαμένες πρωταγωνίστριες που είτε φορούσαν φτηνά διάφανα εσώρουχα -πολύ της μόδας τη δεκαετία του ’70-, είτε αναγκάζονταν να δείξουν λίγη σάρκα για να ανεβάσουν κάπως τα εισιτήρια. Σταδιακά, όμως, λόγω των ολοένα μεγαλύτερων απαιτήσεων σε λεπτομέρεια και σε πράξη, συμμετείχαν πραγματικοί ηθοποιοί και έτσι έγινε η στροφή της soft porno βιομηχανία σε hardcore.

Τότε ήταν που η Τσέλι Γουίλσον οσμίστηκε ότι αυτοί που χρειάζονταν ένα καταφύγιο, περισσότερο απ’ όλους, ήταν οι γκέι: εξ ου και η ανάδειξη του πορνό σινεμά «Adonis» στο πιο θρυλικό στέκι για τους γκέι της εποχής, εκτός από τις αποβάθρες όπου κατέφευγαν κυνηγημένοι και έξω από τα όρια της πόλης. Το «Adonis» ήταν τόσο διάσημο ανάμεσα στα μέλη της γκέι κοινότητας που ενέπνευσε σχετική ταινία-αφιέρωμα στις ερωτοτροπίες που γίνονταν μέσα στην αίθουσα και τα διαφορετικά του δωμάτια με τίτλο «A night at the “Adonis”». Ωστόσο στο θρυλικό αυτό σινεμά δεν έβλεπε κανείς μόνο γκέι πορνό, αλλά και διάφορες εναλλακτικές ταινίες, ακόμα και από την Ελλάδα, δικαιολογώντας και τις σχέσεις που είχε η Τσέλι με το ελληνικό κινηματογραφικό σύστημα.



Η θρυλική «Myconos»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, επηρεασμένη από την πέραση που έχουν τα ελληνικά κέντρα στην ίδια περιοχή, η δυναμική Ελληνοεβραία ανοίγει το ελληνικό εστιατόριο «Myconos», το οποίο φιλοξενεί όλο το ανφάν γκατέ της εποχής, από τον Τέλι Σαβάλας μέχρι μουσικούς και ηθοποιούς από την Ελλάδα. Φανταχτερό, ανελέητα ασυμβίβαστο, με την έντονη ιδιοσυγκρασιακή νότα της προσωπικότητας της Τσέλι, το μαγαζί έμενε ανοιχτό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες έχοντας θαμώνες από τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν μέχρι την Τζάκι Κένεντι και τον Ωνάση.

Δεν έλειπαν και οι απρόσμενες εκπλήξεις, καθώς, όπως μας αποκαλύπτει η ταινία, έφεραν ακόμα και τον Πελεκάνο της Μυκόνου με ειδική πτήση (!) για να παραστεί στις νυχτερινές εκδηλώσεις, ένα πτηνό που πρωταγωνιστούσε ανάμεσα σε καπνούς, σπασμένα πιάτα και μοιραίες τραγουδίστριες. Την ίδια στιγμή όμως τους τοίχους του μαγαζιού τούς είχε φιλοτεχνήσει ο σπουδαίος ζωγράφος και σκηνογράφος, βραβευμένος με το Οσκαρ για τη δουλειά του στην ταινία «Αλέξης Ζορμπάς», Βασίλης Φωτόπουλος! Ολα χωρούσαν στο παράδοξο σύμπαν της ευρηματικής Ελληνοεβραίας, η οποία κατάφερε να ενώσει υπό τη στέγη της κορυφαίους σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ανθρώπους της νύχτας και διασημότητες.

Η έννοια «εκκεντρικός» δεν ήταν άγνωστη στην ιδιοκτήτρια, η οποία, εκτός από σκληρή επιχειρηματίας αλλά ταυτόχρονα δοτική στους φίλους, ανακάλυψε την πραγματική σεξουαλική της ταυτότητα σε μεγάλη ηλικία συζώντας μάλιστα με τις δύο ερωμένες της. Ο άνδρας της, που ανεχόταν πολλές από τις περίεργες προτιμήσεις της, αποφασίζει τότε να φύγει για Πουέρτο Ρίκο, όπου λέγεται ότι άνοιξε δύο σινεμά πορνό, προφανώς, συνεννοημένος με τη σύζυγο με την οποία διατηρούσε πάντα άψογες σχέσεις.

Η εταιρεία παραγωγής Avon, που είχε ουσιαστικά στηθεί από μια Ελληνοεβραία λεσβία, κάτι ανήκουστο ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, ανθούσε ακριβώς γιατί η Νέα Υόρκη της εποχής δεν είχε προκαταλήψεις, ούτε όρια.

Η Γουίλσον έφυγε από τη ζωή στα 90 της χρόνια, καπνίζοντας μέχρι λίγο πριν από το τέλος, έχοντας περάσει απανωτά εμφράγματα, αλλά χωρίς να έχει χάσει ούτε στιγμή το ταμπεραμέντο της. Λίγο πριν πεθάνει είχε αφήσει σε ένα χαρτί πλήρεις οδηγίες όχι μόνο για την κηδεία της, αλλά και για το ακριβές μενού που θα απολάμβαναν οι πενθούντες, όπου έγραφε στα ελληνικά «Φαγητά για την κηδεία μου»: σπανακοπιτάκια, huevos haminados, δηλαδή τα ειδικά αυγά που έφτιαχναν αποκλειστικά οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, και άζυμο ψωμί. Τα πάντα και πάλι, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια κανονισμένα, αφού το άγνωστο δεν ήταν ποτέ ο φόβος της, ακόμα κι αν επρόκειτο για τον θάνατό της.

Ειδήσεις σήμερα:

Στα καρεκλάκια των δίδυμων παιδιών του τοποθέτησε τη φιάλη υγραερίου ο απόστρατος που κλειδώθηκε στο ΙΧ του

Δένδιας και Τσαβούγλου τα είπαν στις Βρυξέλλες - Η Άγκυρα θα ψηφίσει την Αθήνα για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ

Γιατί οι αγορές είναι επιφυλακτικές παρά την εξαγορά της Credit Suisse από την UBS