Πέτρος Κωστόπουλος: Όσα με «χάλασαν» στο Πρωινό mou

Όλα όσα έζησε όταν αποφάσισε να πει το «ναι» στο «Πρωινό mou» αλλά και όσα τον «χάλασαν» κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής χρονιάς περιγράφει μέσα από το site του toratora ο Πέτρος Κωστόπουλος.

«Ξεκίνησα με ντουζένια, γκαζωμένος και με αρκετή άγνοια. Μετά τα Χριστούγεννα είχα μάθει και αυτό φαινόταν και στα νούμερα. Το τρίωρο έβγαινε πιο εύκολα αλλά σιγα σιγά άρχισα να αισθάνομια ότι ξεζουμίζομαι από πνευματικές και φυσικές δυνάμεις...» αναφέρει μεταξύ άλλων στο κείμενό του ο Πέτρος Κωστόπουλος.

Διαβάστε παρακάτω το κείμενο του Πέτρου Κωστόπουλου:

«Όταν ανακοινώθηκε ότι θα πάω στο Πρωινό άκουσα όλες τις πιθανές βλακείες. Τελικά αυτό που έζησα ήταν εντελώς αλλιώς, και από αυτό που πίστευαν και από αυτό που πίστευα.
Για να πω την αλήθεια αυτό που με προβλημάτιζε ήταν να ξυπνάω στις 7 το πρωί. Δεν μου έχει ξανασυμβεί εκτός από αν έπρεπε να πάρω καμιά βραδυνή πτήση. Ή να πάω για ψάρεμα. Ή όταν κανένα παιδί όταν ήταν ακόμη μωρό άρχιζε να ουρλιάζει πρωί. Μια ζωή δούλευα και λειτουργούσα αργά το βράδυ. Πρέπει να ξέρετε ότι εφημερίδες και περιοδικά μπαίνουν σε γκάζια-εργασιακά- μετά τις 12-2. Είπα τότε «Και τι έγινε, θα μάθουμε να ξυπνάμε πρωί, σιγά τα δέντρα. Τόσα και τόσα έχουμε φάει, το Πρωινό μας μάρανε;» Άλλοι που κάνουν και τον πονηρό και ένα χέρι θα έδιναν για να παρουσιάζουν το Πρωινό του Μέγκα. Οπότε είπα σκάσε και κολύμπα, ευκαιρία είναι.

Εκεί κατάλαβα ότι το θέμα δεν ήταν το Πρωινό, ήταν το βράδυ. Κάθε βράδυ λοιπόν στις 11 η ώρα ήμουν ντάγκλα, κουτουλούσα, γιατί απλά μετά το Πρωινό mou πήγαινα στη δουλειά μου με τα sites, το Koolnews.gr και το Jenny. Gr και τα I pad περιοδικά Kool και Hope. Για όσους νομίζουν ότι το Πρωινό είναι πασαρέλα, ότι βγαίνεις στο γυαλί και λες μια μαλακία, σας πληροφορώ ότι κάνουν λάθος. Για τον κεντρικό παρουσιαστή και τη συντακτική ομάδα είναι εξοντωτικό. Κάνεις εισαγωγή, μετά κάθεσαι μισή ώρα με τον Άκη στο μαγείρεμα, -και πάλι καλά που ήταν ο Άκης που είναι γλυκό ικανό και κατανοητικό παιδί και μου έμαθε και μια σειρά κόλπα- μετά με το ζόρι πρέπει και εσύ να κάνεις σχόλια στα κουτσομπολοειδή και να έχεις και τις αντένες τεντωμένες μη πεις, εγώ το χω κι εύκολο μου φεύγουν, ή μην αφήσεις να ειπωθεί μια μαλ..., ή να μαζέψεις μια μαλ... αν ειπωθεί, μετά να μιλήσεις με γιατρούς για παιδιά για σχέσεις και να είσαι έτοιμος για μια μισάωρη συνέντευξη, όπου μόνο στα break έχεις προλάβει να μαθεις κάτι για αυτόν. Βάφεσαι ξεβάφεσαι κάνεις και το τρέιλερ για την επόμενη ημέρα στο τέλος και έχεις φύγει σα στεγνωμένο σφουγγάρι. Έχει και τα καλά του όμως. Το Mega έχει μια ωραία ομάδα τεχνικών με φοβερό χιούμορ. Ο Στελάρας, τα Γιαννουλάκια, ο Κώστας, ο Μπάμπης και οι υπόλοιποι είναι εθισμένοι στο χαβαλέ αλλά και στο «σμπρώξιμο» του παρουσιαστή. Μας έχουν κουνήσει μαντήλι σε όλους, και στη Μπακοδήμου και στον Αρναούτογλου και στην πεντάδα και το Λιάγκα και άλλους πολλούς. Ξέρουν να σε ανεβάζουν και να λένε και ατάκες που κρίμα που δεν έβγαιναν στην οθόνη. Μια χαρά παλληκάρια, χάρηκα που δούλεψα μαζί τους και είναι από τους λίγους λόγους που θα μου λείπει φέτος το Πρωινό μου. Παίζαμε και τα μπασκετάκια μας.

Πιο αγχωμένα αλλά ωραίοι άνθρωποι ήταν και αυτοί που ήταν στη Σύνταξη με την κούκλα, την Αγγελική αρχηγό, αρχιοσυντάκτρια. Αγχωμένοι γιατί 5 άτομα έπρεπε να βγάλουν θέματα που να γεμίζουν τρεις ώρες. Ο Νέζος και ο Μανώλης η Δέσποινα, ο Αρκάς και ο Πανουργιάς είχαν γίνει ήρωες της σοσιαλιστικής εργασίας, σταχανοβίτες που έλεγε και ο Στάλιν. Μια χαρά παρέα μου ήταν και ο Ουγγαρέζος και η Σπανού και η θεά Παγιατάκη, και ο Καβατζίκης μέχρι που κλάταρε, από το βάρος μου μάλλον . Το ίδιο αισθανόταν και η Τζένη. Και αυτή θα μου λείψει.
Τι δε θα μου λείψει; Θα σας πω. Το πρωινό δεν είναι μια κανονική εκπομπή όπως όλες οι άλλες, το Πρωινό έχει δουλείες. Όχι μόνο το δικό μου, όλα τα Πρωινά. Η πρώτη είναι ότι στην ουσία πρέπει να λειτουργήσει σαν promoter για το τι θα κάνει το κανάλι μέσα στη μέρα. Και Κλεμμένα όνειρα θα έχεις και Παρτάλια και οτιδήποτε υπάρχει σε σήριαλ θα πρέπει να το προμοτάρεις.

Το δεύτερο είναι ότι το πρωινό είναι εμποτισμένο από έμμεση διαφήμιση. Άνθρωποι προιόντα και καταστάσεις βγαίνουν στον αέρα ως promotion.Έγινε και ψιλοθόρυβος απ ότι είδα στα sites για κάτι που είπα στη συνέντευξη στο Ok .Ότι δηλαδή το ενημερωτικό τμήμα δε με άφηνε να έχω καλεσμένους πλην showbiz. Σιγά ρε,τωρα το μάθατε; Ούτε για γκρίνια το είπα ούτε για να δικαιολογήσω, πόσω μάλλον για να καταγγείλω κάτι. Γνωστό ήταν σε όλους, μόνο ο «κερατάς» δεν το ξερε, εγώ δηλαδή που ήμουν τόσο UFO που δεν είχα δει ποτέ ολόκληρο πρωινό. Και αυτό το είχα δηλώσει στην πρώτη συνέντευξη πριν πάω.

Στο Βράδυ, το σπαγα, είχα και το Χατζηνικολάου και τον Καμμένο και τον Τατσόπουλο και την κυρία Σούλα και το Σπανούλη και το Λοβέρδο και το Βαρουφάκη και τον Πρίντεζη και το Ρίζο και τη Βίσση και το ντουέτο Αρναούτογλου - Ρέμου να κάνουν ωραίες αμερικανιές, χαβαλέ και πολλούς άλλους για να μη μου ξινίσει το γλυκό.

Και με τους καλεσμένους καλά περνούσαμε σε γενικές γραμμές. Εκτός από εκείνους που είχνα μάθει ότι έρχονται μόνο και μόνο για να διαφημίσουν την παράστασή τους. Αυτοί ζουν αλλού, έξω από τον πλανήτη τηλεόραση και νομίζουν ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται να ακούει κανένα εικοσάλεπτο για μια παράσταση.

Οι αμερικάνοι ηθοποιοί για αυτό πάνε στην τηλεόραση, αλλά ξέρουν ότι πρέπει να πουν και μια μαλ... που να έχει ενδιαφέρον.

Και εγώ για να διαφημίσω το Toratora βγήκα στο Ok! αλλά έκανα και μερικά δώρα στο φίλο μου το Νίκο Γεωργιάδη για να συζητάνε οι άλλοι καμιά εβδομάδα. Σιγά μην μίλαγα αλλιώς…
Και σκέψου να σου έρθουν, γιατί μου ήρθαν πολλές φορές- παρα πολλές φορές- και έξι από την ίδια παράσταση και όλοι ήθελαν να πουν τους συντελεστές της παράστασης. Δεν άφησα Φόνισσα για Φόνισσα, σε λίγο θα έβγαζα το καστ των 300 με το Λεωνίδα επικεφαλής. Κάποια στιγμή βαριέσαι, αλλά έτσι είναι η δουλειά τι να κάνουμε. Εγώ θα την αλλάξω; Δύο με χάλασαν. Ένας ο Καπουτζίδης, (άλλη φορά θα εξηγήσω το γιατί) και μια που λυπάμαι να πω το όνομα της, τέλος πάντων, πρωτο εμφανιζόμενη στα τριάντα της ως character στην τηλεόραση. Οι περισσότεροι ήταν ευγενικοί και δοτικοί στη συνέντευξη. Αυτό φάνηκε και από το ότι κάθε μέρα τα sites έβγαζαν τίτλους από αυτές τις συνεντεύξεις.

Είχα και εγώ και η Τζένη ένα άλλο άγχος. Εμείς ξέραμε το τελευταίο τρίμηνο τουλάχιστον ότι μετά το τέλος της σεζόν θα ανακοινώναμε διαζύγιο. Είχα ένα τρομακτικό άγχος μη διαρρεύσει, όχι για να μη το μάθουν, γιατί θα το μάθαιναν μια μέρα, αλλά μόνο για λόγους τηλεοπτικής αξιοπρέπειας . Δε θα θελα κανένας πού... να βγει και να με καταγγείλει ξανά ότι βγάλαμε βρώμα διαζυγίου για να πάρουμε τηλεοπτικά νούμερα, που θα παίρναμε ευκολάκι μιας και ο κόσμος θα έψαχνε κάθε μέρα για ένα πόλεμο των Ρόουζ. Και χαίρομαι που κάποιοι σε τηλεόραση και sites μου το αναγνώρισαν. Θεωρώ την απόλυτη κατάντια να πουλάς προσωπικά θέματα για να πάρεις τηλεθέαση.

Ξεκίνησα με ντουζένια, γκαζωμένος και με αρκετή άγνοια. Μετά τα Χριστούγεννα είχα μάθει και αυτό φαινόταν και στα νούμερα. Το τρίωρο έβγαινε πιο εύκολα αλλά σιγα σιγά άρχισα να αισθάνομια ότι ξεζουμίζομαι από πνευματικές και φυσικές δυνάμεις. Πέρα από το λόγο μου και την ύπαρξη μου και το λόγο της Τζένης και τη δική της ύπαρξη, δεν μπόρεσα να προσθέσω κάτι καινούργιο στο Πρωινό.

Οκ, βάλαμε ανθρώπινες ιστορίες με καθημερινούς ήρωες, αποδομήσαμε με γέλιο το κουτσομπολιό, άντε και δυο τρία άλλα στοιχεία που για μένα είχαν σχέση με την αισθητική του λόγου αλλά ως εκεί. Και το βράδυ έχει ένα format αλλά εκεί στο σόλο κλαρίνο έκανα ότι τρέλα μου κατέβαινε. Επί οχτώμισυ μήνες βγήκα δε βγήκα πέντε-έξι φορές για βράδυ. Στέγνωσα στον καναπέ βλέποντας ταινίες με οδοντογλυφίδες στα βλέφαρα για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Είδα ό,τι αμερικάνικη σειρά μπορείτε να φανταστείτε. Μάθαινα τι γίνεται στον κόσμο από τον παραμορφωτικό φακό των sites. Μέρη όπως η Αγία Ειρήνη, το Κολωνάκι ή η Γλυφάδα άρχισαν να μου φαντάζουν σαν εξωτικοί προορισμοί. Μόνο τα Σάββατα έπαιρνα τον γιο μου και πηγαίναμε στο ίδιο χαμπουργκεράδικο, στο ίδιο σούπερ μάρκετ και στον ίδιο μανάβη στο Νέο Ψυχικό. Αυτή ήταν η έξοδός μου. Εφτανα κάθε μεσημέρι στη δουλειά μου και μέχρι να φάω είχε τελειώσει εκεί ο λόγος της ύπαρξης μου. Κουράστηκα ανυπόφορα. Δεν έχω κανένα παράπονο από το Mega. Εντάξει είπαμε πεντε πράγματα με το Μπούτο πριν φύγει για να είναι πιο Κωστοπουλική η εκπομπή, αλλά για πολλούς λόγους δεν τα κάναμε. Δεν ήταν αυτό που με χάλασε, αλλά η εξάντληση και η ανυπόφορη τυποποιημένη επανάληψη. Γι' αυτό θαυμάζω αυτούς που το κάνουν πολλά χρόνια. Αλλά για αυτούς είναι και full time job. Ρίχνουν και μια σίεστα το απόγευμα. Εγώ έπρεπε να είμαι στη μια ρόδα συνέχεια γιατί τη δουλειά στο Toratora.gr, το Kool και τα άλλα τη θεωρώ πιο σημαντική.

Την απόφαση την πήρα μόνος μου, ενάντια στους κακόγλωσσους που θέλουν να διαδίδουν για μένα όπως πάντα το ανάποδο. Εκτίμησα ιδιαίτερα που το κανάλι στην ανεπίσημη ενημέρωση των δημοσιογράφων και ενώ είχα φύγει είπαν πως είναι πολύ ευχαριστημένοι με τα νούμερα του πρωινού. Και γιατί να μην είναι όταν για πρώτη χρονιά (οι εκπομπές ως γνωστόν στήνονται μέσα στη χρονιά) έκανε πάνω από 22 % στο νεανικό κοινό 15-44 και ένα υπέροχο 26 % στο κοινό που μετράνε τα κανάλια το πρωί, στις γυναίκες 25-44. Νούμερα που την κατέταξαν στις τρεις πρώτες θέσεις των πιο επιτυχημένων ζωντανών εκπομπών της Ελληνικής τηλεόρασης. Είχαμε ήδη ξεκινήσει τη συζήτηση για το πώς θα ήταν το Πρωινό τη νέα χρονιά όταν ξαφνικά έπαθα κρίση πανικού. Σκέφτηκα ότι θα ξαναέκανα το ίδιο και σάλταρα. Δε θα μπορούσα να ξαναζήσω άλλη μια τέτοια χρονιά χωρίς προσωπική και επαγγελματική ζωή. Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα την ομάδα εκεί. Αυτός ήταν και ο λόγος που συγκινήθηκα και δάκρυσα την τελευταία μέρα της εκπομπής, γιατί ήξερα ότι μάλλον δε θα ξαναβρεθούμε.

Στο λόγο μου πρόκειται για εξαίρετους ανθρώπους στην πλειοψηφία τους και για εξαίρετους επαγγελματίες. Συνέχεια με τη Τζένη λέγαμε ότι αυτοί θα μας λείπουν και μάλιστα πολύ. Και μου λείπουν ήδη.

Γλυκό, ξινό αυτό ήταν το Πρωινό για μένα».