Παράτησε τον εκλεκτό του Γιώργου γιατί υπέγραψε το μνημόνιο

«Ο Σπύρος ψήφισε το μνημόνιο και την επόμενη μέρα χωρίσαμε». Μόλις 10 λέξεις είναι αρκετές για να δώσουν πολιτική διάσταση στο τέλος μιας μακρόχρονης σχέσης επώνυμων προσώπων και να κάνουν best seller έναν μεγάλο έρωτα που θυσιάστηκε στον βωμό της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Πόσο μάλλον όταν πρωταγωνιστής σε αυτό το ερωτικό φωτογραφικό κύκνειο άσμα δεν είναι άλλος από τον εκλεκτό του Γιώργου Παπανδρέου, πρώην υφυπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησής του, κ. Σπύρο Κουβέλη. Η υπογραφή του στα μέτρα λιτότητας το 2011 φαίνεται ότι σήμανε και την υπογραφή του διαζυγίου του με την επί μακρόν σύντροφό του, γνωστή φωτογράφο, κυρία Στεφανία Μιζάρα.

Η ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία εκτυλίσσεται στις σελίδες του τελευταίου βιβλίου-φωτογραφικού άλμπουμ της κυρίας Στεφανίας Μιζάρα με τον τίτλο «Democracy Game Over», που παρουσιάστηκε πρόσφατα και εξιστορεί την κρίση στη σχέση του ζευγαριού μέσα από τον φωτογραφικό φακό των γεγονότων της μνημονιακής Ελλάδας.

Πρόκειται για μία από τις σπάνιες φορές που φωτογράφος επιλέγει να στρέψει τη μηχανή του στον εαυτό του και να αποτυπώσει την εσωτερική συναισθηματική του κατάσταση παρουσιάζοντάς τη μέσα από το πρίσμα κρίσιμων ιστορικών στιγμών για τον τόπο. «Οταν ήμουν 33 ετών γνώρισα τον Σπύρο. Ηταν ψηλός, όμορφος, γοητευτικός. Ηταν 42 ετών, χωρισμένος, και τα δυο του παιδιά ζούσαν με τη μητέρα τους στη Γαλλία. Ηταν περιβαλλοντολόγος, παθιασμένος με τη φύση και τις τέχνες. Τον γνώρισα στη Ρόδο στο φεστιβάλ κινηματογράφου. Ηταν πρόεδρος του φεστιβάλ. Ημουν η φωτογράφος. Σε δύο μήνες είχαμε αφήσει τους συντρόφους μας και ξεκινήσαμε να ζούμε μαζί.



Με τον φακό της απαθανάτισε το ξέφρενο κέφι στην Ψαρού και τον δημοσιογράφο της «Bild», πλαισιώνοντας τα δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Ο κόσμος λιμοκτονεί και οι πλούσιοι Ελληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους»

 Μας άρεσε να οδηγούμε μηχανές και να κάνουμε καταδύσεις. Μας άρεσε να ταξιδεύουμε». Με αυτή τη ρομαντική διάθεση αναπόλησης, γραμμένη πάνω στο ασπρόμαυρο προφίλ του κ. Σπύρου Κουβέλη, ξεκινά το «Democracy Game Over», το οποίο παρουσιάστηκε προ 15μέρου στον πολυχώρο του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, στο πλαίσιο του αφιερώματος «Temps Zero Athens» για τον πειραματικό κινηματογράφο. Οπως αναφέρει το BBC, «το λεύκωμα αποτελείται από μια σειρά εικόνων της Ελλάδας, προσωπικές φωτογραφίες της δημιουργού πλεγμένες με εκείνες των ταραχών στη χώρα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης».

Εχοντας μεγαλώσει σε κλίμα ευφορίας, αισιοδοξίας και αισθήματος ασφάλειας, «όπως όλοι της γενιάς μου», και σπουδάζοντας βιβλιοθηκονομία και συγκριτική λογοτεχνία, η ιδιοκτήτρια της γκαλερί Μαυρομιχάλη 55, «Μ55», που λειτουργεί από τον χειμώνα του 2005 ως ανεξάρτητος φωτογραφικός χώρος στο κέντρο της Αθήνας, στρέφεται στη φωτογραφία. Καταγράφει τον πόνο και την καταστροφή σε πολλά μέρη του κόσμου και εκθέτει τη δουλειά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα, βιώνει στο πλευρό του κ. Κουβέλη έναν έρωτα-σταθμό, αλλά και την πολιτική του εξέλιξη από εγνωσμένου κύρους επιστήμονα σε πρόσωπο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. «Το καλοκαίρι του 2007 η Ελλάδα καιγόταν για δύο μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια οικολογική καταστροφή: Το 7% του εδάφους παραδόθηκε στις φλόγες.



Η Πάρνηθα, το μεγαλύτερο βουνό της Αθήνας, έγινε στάχτη, όπως και άλλες περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σαν το δάσος γύρω από την Αρχαία Ολυμπία. Στις εκλογές που ακολούθησαν, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, επικοινωνεί με τον Σπύρο και του ζητά να κατέβει στις εκλογές με το κόμμα του. Εάν εκλεγόταν θα ήταν υπεύθυνος για την οργάνωση και το “τρέξιμο” του περιβαλλοντικού προγράμματος του σοσιαλιστικού κόμματος. Ο Σπύρος εξελέγη. Είμαι αντίθετη με την απόφασή του, αλλά τον υποστήριξα. Αλλωστε είναι η επιλογή του», εξιστορεί. Η φωτογραφία με το κρεμασμένο ατσαλάκωτο πουκάμισο του συντρόφου της μέσα στο βουλευτικό αυτοκίνητο σηματοδοτεί και οπτικά τη στροφή στη ζωή του. Στις σύντομες προτάσεις της φωτογράφου-συγγραφέα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής η γυναικεία δυσαρέσκεια για τη σαγηνευτική αντίζηλό της, την πολιτική. «Το 2009 είχαμε ξανά εκλογές. Ο Σπύρος εκλέγεται για δεύτερη φορά. Τώρα είναι υφυπουργός Εξωτερικών. Αρχισα να έχω επαφές με τις γυναίκες άλλων πολιτικών.

Επισκέπτομαι το Προεδρικό Μέγαρο, συναντώ τις γυναίκες των πρεσβευτών για απογευματινό τσάι». Η κυρία Μιζάρα, μέσω του «Democracy Game Over», εστιάζοντας στα προσωπικά της τον φωτογραφικό φακό της, μπαίνει στον καινούριο γι’ αυτή κόσμο της δημόσιας ζωής με αρνητικά συναισθήματα, αφού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «δεν με ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και δεν εμπιστεύομαι ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε τους πολιτικούς». Παράλληλα με τις κοσμικές εμφανίσεις στο πλευρό του κ. Κουβέλη, πρωταγωνιστεί στην εν Ελλάδι μετουσίωση και μετεξέλιξη της φωτογραφίας. Η καλλιτεχνική οπτική της αφορά στην ένταξη της φωτογραφίας σε μια ενότητα όπου θα συνυπάρξει αρμονικά με άλλες εικόνες. Η ένταξή της σε ένα νέο δημιουργικό πλαίσιο υλοποιείται όταν ντύνεται με άλλες τεχνικές, θεωρητικές ή επεξεργασίας, ώστε να εκπροσωπεί μια ιδέα όταν συμπληρωθεί με ήχο, βίντεο ή animation με σκοπό να ζωντανεύει και να διηγείται μια ιστορία.  Ωστόσο, το αυστηρό πολιτικό πρωτόκολλο δείχνει να την κουράζει, ενώ οι αλλαγές στην κοινή ζωή τους αλλά και στην εμφάνιση του συντρόφου της την ενοχλούν. «Ο Σπύρος αρχίζει να είναι απασχολημένος όλη την ώρα.



 Με παρουσιάζει ως “η γυναίκα μου”. Προσπαθώ να μη γελάω όταν το ακούω. Είναι κουρασμένος τον περισσότερο χρόνο. Δεν οδηγούμε μηχανές πια. Χρησιμοποιούμε το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και τον οδηγό-αστυνομικό. Αγοράζω μερικά φορέματα για τα δείπνα, το τσάι και τις δεξιώσεις. Ο Σπύρος αρχίζει να παχαίνει. Ζυγίζει 10 κιλά περισσότερα από τη μέρα που τον γνώρισα». Η χρονιά του 2011 με την οικονομική κατάρρευση της χώρας και τη δυναμική εμφάνιση των Αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος για την κυρία Μιζάρα, που εκπροσωπεί τη σύγχρονη τάση στη φωτογραφία ως συστατικό στοιχείο μιας καλλιτεχνικής ολότητας, αποτελεί ένα πολύ δυνατό επαγγελματικό ερέθισμα. Είναι όμως και η χρονιά των μεγάλων αλλαγών στην προσωπική της ζωή αφού μπαίνουν τίτλοι τέλους στη σχέση της με τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών. «Στις 29 Ιουνίου 2011 βίαιες συγκρούσεις σημειώθηκαν μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών καθώς η Βουλή ψήφιζε την αποδοχή των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για επιβολή μέτρων λιτότητας. Ο Σπύρος ψηφίζει τα μέτρα. Χωρίσαμε την επόμενη μέρα. Διαφωνούσαμε για πολλά θέματα αρκετούς μήνες, αλλά το σχέδιο λιτότητας ήρθε να αποκαλύψει το ιδεολογικό μας χάσμα».

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η κυρία Μιζάρα έχοντας καλύψει φωτογραφικά γεγονότα σε εμπόλεμη ζώνη και βιώσει την εκτόξευση της αδρεναλίνης θεωρεί ότι το πιο επώδυνο κομμάτι των συγκρούσεων δεν είναι αυτές καθαυτές οι μάχες. Το δύσκολο είναι το μετά, όταν η αδρεναλίνη και ο φόβος έχουν δώσει τη θέση τους στα ψυχικά τραύματα με τα οποία πρέπει να συνυπάρξεις. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα μετά τον επώδυνο χωρισμό της από τον κ. Κουβέλη, καθώς «κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού 2011 προσπάθησα να βάλω τα κομμάτια μου στη θέση τους».

Η φωτογράφος της «Bild» στα χλευαστικά ρεπορτάζ της Μυκόνου

Η κυρία Μιζάρα μπορεί να δηλώνει φανατικά αντιμνημονιακή -σε βαθμό μάλιστα να χωρίσει τον επί χρόνια σύντροφό της επειδή υπέγραψε το μνημόνιο-, η ίδια όμως μέσω της δουλειάς της δημιούργησε το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στη λυσσαλέα και υστερική ανθελληνική προπαγάνδα τμήματος των γερμανικών μέσων ενημέρωσης το προηγούμενο διάστημα, τη στιγμή που η χώρα μας ακροβατούσε στον δημοσιονομικό γκρεμό. Είναι η συνεργάτιδα φωτογράφος της γερμανικής εφημερίδας «Bild», η οποία πήρε κυριολεκτικά από το χέρι τον Γερμανό δημοσιογράφο Πάουλ Ροντσχάιμερ και του πρόσφερε απλόχερα τα φωτογραφικά πειστήρια επί μυκονιάτικου εδάφους με τα οποία υποστήριξε τους χλευαστικούς για την Ελλάδα πρωτοσέλιδους τίτλους του εντύπου του, που εξόργισαν ακόμα και τους συμπατριώτες του.



Το περασμένο καλοκαίρι, λοιπόν, η κυρία Μιζάρα συνόδευσε, ως συνεργαζόμενη φωτορεπόρτερ, τον γνωστό για τα επιθετικά άρθρα του 28χρονο δημοσιογράφο, ο οποίος ταξίδεψε στο Νησί των Ανέμων έχοντας στις βαλίτσες του τη ρητή εντολή: «Βρες έναν Ελληνα εφοπλιστή που να πίνει σαμπάνιες στο νησί και να σου πει ότι είναι μαγκιά του που δεν πληρώνει φόρους». Και έτσι έγινε. Η κυρία Μιζάρα απαθανάτισε το νεανικό ξέφρενο κέφι στην Ψαρού και τις συνομιλίες του δημοσιογράφου με εμβληματικές φιγούρες του νησιού, ενώ οι φωτογραφίες της πλαισίωσαν το σχετικό δημοσίευμα της «Bild» με τίτλο: «Ο κόσμος λιμοκτονεί και οι πλούσιοι Ελληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους».



«Ο Σπύρος εξελέγη. Είμαι αντίθετη με την απόφασή του, αλλά τον υποστήριξα. Αλλωστε είναι η επιλογή του». Η φωτογραφία με το κρεμασμένο ατσαλάκωτο πουκάμισο του συντρόφου της μέσα στο βουλευτικό αυτοκίνητο σηματοδοτεί και οπτικά τη στροφή στη ζωή του

Η ίδια η κυρία Μιζάρα περιγράφει στο «Democracy Game Over» την περιπέτειά της στη διάρκεια του συγκεκριμένου ρεπορτάζ, παραθέτοντας τα σχετικά φωτογραφικά ντοκουμέντα, αφού, όπως σημειώνει, ταξίδεψε στη Μύκονο για λογαριασμό της εφημερίδας με σκοπό να φωτογραφίσει Ελληνες πλούσιους να πίνουν σαμπάνιες στο νησί. «Μετά από 20 λεπτά στην παραλία με εκατοντάδες μισόγυμνους να χορεύουν και να πίνουν, άρχισα να νιώθω νοσταλγία για τις μάχες στα οδοφράγματα της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Μισομεθυσμένοι που έχουν έρθει στη Μύκονο με την πρόθεση να περάσουν καλά αποδείχτηκιε ότι ήταν περισσότερο επικίνδυνοι για μένα από τους διαδηλωτές στις πορείες. Σχεδόν σπρώχτηκα στο νερό, άμμος εκτοξεύτηκε στη μηχανή μου. Ασχημη μουσική ακουγόταν στην ατμόσφαιρα και ακριβή σαμπάνια γέμιζε τα ποτήρια σε μια απελπισμένη καρικατούρα διασκέδασης».



«Μετά από 20 λεπτά στην παραλία με εκατοντάδες μισόγυμνους να χορεύουν και να πίνουν, άρχισα να νιώθω νοσταλγία για τις μάχες στα οδοφράγματα της πλατείας Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης»