Μικρό ποσοστό ασθενών πεθαίνει από καρκίνο του προστάτη

Ακόμα και χωρίς να κάνουν καμία θεραπεία, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των ανδρών που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη σε πρώιμο στάδιο, τελικά πεθαίνουν από την πάθηση, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα, που εκτιμά ότι, έπειτα από δέκα χρόνια, η ασθένεια σκοτώνει λιγότερο από το 3% των πασχόντων, συνεπώς δεν δικαιολογεί πανικό, καθώς δεν είναι κατ' ανάγκην μια μοιραία πάθηση. Εξάλλου, μια άλλη γαλλική μελέτη διαπίστωσε ότι οι σκύλοι μπορούν να μυρίσουν την ασθένεια στα ούρα των καρκινοπαθών!

Η σουηδική μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, συνέκρινε τους θανάτους μεταξύ 6.800 ανδρών που είχαν καρκίνο του προστάτη και έκαναν άμεση θεραπεία -χειρουργική επέμβαση ή ακτινοβολίες- σε σύγκριση με αυτούς που απλώς παρακολουθούνταν από τους γιατρούς, χωρίς να κάνουν καμιά θεραπεία. Όταν ακολουθείται αυτή η τακτική του "βλέπουμε και κάνουμε", οι ασθενείς δεν προχωρούν σε θεραπεία εξαρχής, αλλά μόνο όταν ο καρκίνος εξελιχθεί.

Οι άνδρες κάτω των 70 ετών είχαν χαμηλού ή μεσαίου κινδύνου καρκίνο του προστάτη. Μετά από οκτώ χρόνια παρακολούθησης, ένας στους πέντε άνδρες (20%) από την ομάδα όσων δεν είχαν κάνει θεραπεία, είχαν πεθάνει, περίπου διπλάσιο ποσοστό σε σχέση με όσους είχαν πεθάνει από την ομάδα που είχαν κάνει θεραπεία. Όμως, ο αριθμός των θανάτων στην πρώτη ομάδα, ουσιαστικά, δεν διέφερε από τον αριθμό των θανάτων στο γενικό πληθυσμό. Λιγότερο από το 3% είχαν στην πραγματικότητα πεθάνει, εξαιτίας του καρκίνου του προστάτη και τα μέλη των πασχόντων της πρώτης ομάδας (που δεν είχαν κάνει θεραπεία) βρέθηκαν να έχουν εξ αρχής χειρότερη υγεία κατά μέσο όρο.

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι μεταξύ των ανδρών με διαγνωσμένο χαμηλού κινδύνου καρκίνο του προστάτη, μόνο το 2,4% θα πεθάνει από την ασθένεια μετά από μια δεκαετία, αν δεν έχει κάνει καμία θεραπεία. Αν και αυτός ο αριθμός είναι περίπου τριπλάσιος σε σχέση με τον αριθμό θανάτων όσων πάσχουν από καρκίνο του προστάτη αλλά έχουν εξ αρχής κάνει κάποια θεραπεία (συχνά όμως με ενοχλητικές παρενέργειες, όπως ακράτεια ούρων και προβλήματα στο σεξ), δεν είναι σαφές, σύμφωνα με τους επιστήμονες, σε ποιο βαθμό αυτή η διαφορά του αριθμού θανάτων στην πραγματικότητα δεν αντανακλά παρά το χειρότερο γενικά επίπεδο υγείας αυτών που δεν είχαν κάνει θεραπεία.

Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο το χαμηλό ποσοστό θανάτων, οι Σουηδοί ερευνητές, όπως και άλλοι επιστήμονες πρόσφατα, δήλωσαν ότι η τακτική αναμονής εκ μέρους του ασθενούς και του γιατρού του (δηλαδή η αναβολή οποιασδήποτε θεραπείας) "φαίνεται να είναι κατάλληλη" για πολλούς άνδρες με καρκίνο του προστάτη χαμηλού κινδύνου. Πρόσθεσαν ότι, μάλιστα, η διάγνωση μπορεί να λειτουργήσει και ως "καμπανάκι κινδύνου" για τη γενικότερη βελτίωση της υγείας του ασθενούς μέσα από σωματική άσκηση και υγιεινή διατροφή.

    

Οι σκύλοι ως μικροβιολόγοι!

    

Εξάλλου, μια άλλη γαλλική μελέτη, από ερευνητές του νοσοκομείου Τενόν του Παρισιού, υπό τον Ζαν-Νικολά Κορνού, η οποία παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Ουρολογικής Εταιρίας, έκανε την μάλλον απρόσμενη ανακάλυψη, ότι μια ράτσα σκύλων, οι βελγικοί ποιμενικοί "μαλινουά", μπορούν να εκπαιδευθούν να ανιχνεύουν τον καρκίνο του προστάτη, διακρίνοντας την οσμή της ασθένειας στα ούρα των ασθενών.

Τα πειράματα, στα οποία οι σκύλοι κλήθηκαν να μυρίσουν ούρα υγιών και καρκινοπαθών, έδειξαν μεγάλα ποσοστά επιτυχίας (τα ζώα "διέγνωσαν" σωστά 63 στις 66 περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη). Οι σκύλοι είναι γνωστοί για τις οσφρητικές ικανότητές τους, γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποιούνται από τις αστυνομικές υπηρεσίες για να εντοπίζουν εκρηκτικά, ναρκωτικά, δραπέτες κ.α.

Η οσμή των σκύλων θεωρείται μέχρι και 100.000 φορές πιο ακριβής σε σχέση με την ανθρώπινη. Με δεδομένο ότι τα καρκινικά κύτταρα απελευθερώνουν χημικές ουσίες που μπορεί να ανιχνευθούν στον αέρα από την οσμή τους, δεν είναι παράξενο, κατά τους γάλλους ερευνητές.

 Άλλοι επιστήμονες εμφανίζονται, πάντως, επιφυλακτικοί και προτείνουν νέες μεγαλύτερες έρευνες για να επιβεβαιωθεί ότι όντως οι σκύλοι έχουν αυτήν την ικανότητα. Αν πάντως αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αυτό συμβαίνει, τότε στο μέλλον στα μικροβιολογικά τμήματα μπορεί να τριγυρνούν σκύλοι που θα μυρίζουν ούρα ασθενών!