Ο 17χρονος Αφγανός πρόσφυγας που θέλει να γίνει πληροφορικάριος

Τη θετική διάσταση της ημιαυτόνομης διαβίωσης ασυνόδευτων ανηλίκων άνω των 16 ετών στην χώρα μας μέσω της ιστορίας ενός 17χρονου Αφγανού πρόσφυγα, που ζει σε μισθωμένο διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, παρουσιάζει ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης λίγες μέρες μετά τον καθορισμό του νομοθετικού πλαισίου του συγκεκριμένου προγράμματος. Βασικός στόχος της ημιαυτόνομης διαβίωσης είναι η ομαλή μετάβαση της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας στην ενήλικη ζωή και η ένταξή της στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.

Ο M.S. βρίσκεται στην Ελλάδα τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Του έχει χορηγηθεί άσυλο και αυτό το διάστημα μένει σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, μαζί με τρεις φίλους του, που επίσης έφτασαν στην Ελλάδα μόνοι τους, ως ασυνόδευτοι ανήλικοι. Οι δυο κατάγονται από το Αφγανιστάν, ένας από το Πακιστάν και ένας ακόμη από την Αίγυπτο. «Όταν πήγαινα σχολείο στην Καμπούλ, θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ το μάθημα της βιολογίας. Βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τις εικόνες του ανθρώπινου σώματος. Τώρα, στο νέο μου σχολείο στην Αθήνα, που βρίσκεται κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, θα ήθελα να επικεντρωθώ στον κλάδο της πληροφορικής. Αυτό θα ήθελα να ακολουθήσω και επαγγελματικά», λέει ο ίδιος κρατώντας στα χέρια του ένα βιβλίο Γεωμετρίας στα ελληνικά.

Εμφανώς χαλαρός περιγράφει την περιπέτεια του: «Το να φύγω από το Αφγανιστάν δεν ήταν εύκολο. Η οικογένειά μου δεχόταν συνεχώς απειλές, και έτσι αποφάσισα να κάνω το βήμα και να διεκδικήσω μια πιο ασφαλή ζωή. Ταξιδεύοντας για να φτάσω στην Ελλάδα αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Από το Αφγανιστάν, πήγα στο Πακιστάν και από εκεί στο Ιράν, ώσπου κατέληξα στην Κωνσταντινούπολη. Έμεινα εκεί για 25 ημέρες. Ο τελευταίος μου σταθμός ήταν η Μόρια, όπου έμεινα για τέσσερις μήνες προτού μεταφερθώ στην Αθήνα. Τελικά, η Αθήνα είναι μια πόλη, όπου μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου».

Ο 17χρονος Αφγανός δηλώνει ενθουσιασμένος για την καθημερινότητά του στην Αθήνα. «Μας αρέσει να μαγειρεύουμε καθημερινά. Αν με ρωτήσει κανείς τι προτιμώ, ανάμεσα σε σοκολάτα και μακαρόνια, θα πω σίγουρα το δεύτερο! Τους συγκατοίκους μου τους γνώρισα προτού ξεκινήσουμε να μένουμε μαζί. Έμενα τότε σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας, για περίπου ενάμιση χρόνο. Εκεί είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω και να γνωρίσω ένα μεγάλο μέρος της πόλης. Μου αρέσει πολύ η Αθήνα, οι άνθρωποι της και οι καθημερινές συνήθειες της πόλης. Στον ελεύθερό μου χρόνο πηγαίνω και στο γυμναστήριο. Λατρεύω την άσκηση, αφού μου δίνει δύναμη για να αντεπεξέρχομαι στις καθημερινές μου υποχρεώσεις, όπως είναι και το σχολείο».

Εχοντας κάνει μαθήματα Αγγλικών, Γερμανικών αλλά και Ελληνικών στο ξενοδοχείο, που φιλοξενήθηκε, επικεντρώνεται πλέον στον κόσμο της πληροφορικής ανυπομονώντας να ολοκληρωθεί η σύνδεση ίντερνετ στο νέο του σπίτι, για να απολαύσει ταινίες και βιντεοπαιχνίδια με τους φίλους του, λέγοντας: «Με ενδιαφέρει η επιστήμη της πληροφορικής, αλλά ως εναλλακτική έχω και το επάγγελμα του ράφτη. Βρίσκω αυτή τη δουλειά πολύ δημιουργική».