Καθηγήτρια ζητάει να ακυρωθεί η απόλυσή της, καταγγέλλοντας μπούλινγκ από τον διευθυντή

Καθηγήτρια φιλόλογος απολύθηκε λόγω σταδιακών αδικαιολόγητων απουσιών και προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας να ακυρωθεί η απόλυσή της, καθώς απουσίαζε από την εργασία της μετά το μπούλινγκ που δεχόταν από τον διευθυντή του σχολείου, κάτι το οποίο της δημιούργησε τεράστια ψυχολογικά προβλήματα που την έφτασαν μέχρι του σημείου να σκέπτεται να αυτοκτονήσει.

Η φιλόλογος εργαζόταν σε νυκτερινό Γυμνάσιο-Λύκειο νησιού και είχε συγκρούσεις με τον διευθυντή του σχολείου, καθώς, όπως ισχυρίζεται αρνιόταν να συμμορφωθεί στις μη νόμιμες εντολές του.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η φιλόλογος δεν δέχθηκε τις υποδείξεις του διευθυντή να είναι οι καθηγητές ελαστικοί στις απουσίες των μαθητών, καθώς ήταν νυκτερινό το σχολείο. Στην μη συμμόρφωσή της προς τις υποδείξεις του διευθυντή εκείνος άρχισε να αφήνει χαρτάκια στα οποία υποδείκνυες στους καθηγητές να μην βάζουν απουσίες σε κάποιους συγκεκριμένους μαθητές.

Παράλληλα, σύμφωνα με την καθηγήτρια ο διευθυντής επέτρεψε την εγγραφή ενός μαθητή στην Α' Λυκείου χωρίς να έχει απολυτήριο Γυμνασίου και μετά από δική της αντίδραση τον ενέγραψε στην Α' Γυμνασίου, ενώ αρνήθηκε να δεχθεί την υπόδειξη του διευθυντή της να δεχθεί την ώρα του μαθήματος δίχρονο παιδί συγγενικού προσώπου μαθητή της.

Έτσι, ξεκίνησε ένας πόλεμος ψυχολογικός και λεκτικός μεταξύ διευθυντή και εκείνης. Παρουσία των συναδέλφων της, όπως υποστηρίζει, την προσέβαλε και της φώναζε, ενώ δεν επέτρεψε να παρακολουθήσει ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο του υπουργείου Παιδείας, λέγοντας της ότι εάν πάει θα την έβγαζε «αδικαιολογήτως απούσα». Μάλιστα υποστηρίζει ότι εκείνη την ημέρα ο διευθυντής της είπε: «Ήρθες με τσαμπουκά από την Αθήνα και δεν θα τα πάμε καλά». Επισημαίνει ακόμη ότι ο διευθυντής της είπε ότι ο ήταν του λιμανιού και θα την έσπαγε στο ξύλο.

Από τότε αντιμετώπιζε ένα ανηλεές μπούλινγκ ψυχολογικού βιασμού που θα μπορούσε να την είχε οδηγήσει σε αυτοκτονικές τάσεις εάν δεν υπήρχε η οικογένεια της να την στηρίζει, επισημαίνει στην αίτηση ακύρωσης ενώπιον της Δικαιοσύνης. Αντιμετώπισε συμπτώματα πανικού, κατάθλιψης, νευρώσεων, ιλίγγους, αστάθεια και ναυτία, όπως υποστηρίζει.

Κατόπιν αυτών υπέβαλε αίτηση και αποσπάστηκε στο νομό Αττικής, ενώ όλο αυτό το διάστημα ελάμβανε αναρρωτικές άδειες λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης που είχε περιέλθει.

Ερχόμενη στην Αττική αντιμετώπισε προβλήματα σχετικά με την χορήγηση κανονικών και αναρρωτικών αδειών αλλά και με υγειονομικές επιτροπές, καθώς και με μια εμπαθή και εκδικητική σε βάρος της συμπεριφορά εκ μέρους της διευθύντριας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Έτσι, ζητούσε αναρρωτικές άδειες και άλλες τις ελάμβανε, άλλες όχι ενώ άλλες τις ελάμβανε μειωμένες, με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπη με 6 αδικαιολόγητες αποχές από τα καθήκοντά της, κάτι που την οδήγησε στο πειθαρχικό συμβούλιο και στην οριστική της παύση απόλυση.

Υποστηρίζει ότι η πειθαρχική απόφαση της απόλυσης δεν έχει επαρκεί αιτιολογία και παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, ενώ παράλληλα με την απόλυσή της, χάνει και το συνταξιοδοτικό της δικαίωμα μετά από 22 χρόνια υπηρεσία.