Πρώην διοικητής Νοσοκομείου Ρίου: «Κομματική καμαρίλα» και «παρεάκια του ΣΥΡΙΖΑ»

«Προσωπικές στρατηγικές και ωφελιμότητες αριστερού περιεχομένου», «κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο συνδιοικητή», «κομματική καμαρίλα» και «παρεάκια του ΣΥΡΙΖΑ», αποκάλυψε μετά την αποπομπή του ο διοικητής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, κ. Θεόδωρου Πισιμίση. Ο πανεπιστημιακός που ηταν επικεφαλής του μεγάλου νοσοκομείου της Δυτικής Ελλάδας τα τελευταία δύο χρόνια, παραιτήθηκε την περασμένη Δευτέρα μετά από σχετική απαίτηση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, κ. Παύλου Πολάκη.

Οι λόγοι της παραίτησης του αποτυπώθηκαν σε μια μακροσκελή επιστολή προς την ηγεσία του υπουργείου Υγείας οπου μεταξύ άλλων ο πρώην διοικητής καταλογίζει στον Π. Πολάκη ότι «δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει το αμπέχονο του συνδικαλιστή και να φορέσει το σακάκι του υπουργού». «Eίναι επικίνδυνο πράγμα να έχεις δίκιο όταν η εξουσία έχει άδικο» αναφέρει με νόημα.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο πρώην διοικητής, μια ομάδα 6-7 ατόμων του ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγούμενη από προσωπικές στρατηγικές και ωφελιμότητες, παρεμπόδισε εξαρχής το έργο του και επιπλέον άσκησε πιέσεις για την απομάκρυνση του. Ο καθηγητής υπεραμύνεται της μη κομματικής του αλλα της αριστερής ταυτότητας καθώς και του έργου που υλοποίησε, «έργο που ήταν σύμφωνο με την πολιτική της κυβέρνησης» όπως τονίζει.

Στην επιστολή του ο κ. Πισιμίσης κάνει λόγο για μεταφορά των κομματικών προβλημάτων στο μηχανισμό διοίκησης του νοσοκομείου, επιτρέποντας σε άτομα που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρούν να συνδιοικήσουν και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και να διοικήσουν.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:

Κύριοι υπουργοί,
Μου ζητήσατε την παραίτησή μου και με την επιστολή αυτή την υποβάλλω. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την επιλογή που κάνατε 2 χρόνια πριν στο πρόσωπό μου. Γνωρίζατε ότι δεν είμαι κομματικό μέλος και με επιλέξατε βάσει του βιογραφικού μου. Πολύ τιμητικό για μένα, αλλά πιο τιμητικό για σας. Αυτό είναι αριστερό ήθος.
Σας επιστρέφω λοιπόν τη θέση που εσείς μου δώσατε. Αυτό που δεν επιστρέφω σε κανέναν και θα το έχω για πάντα είναι η αριστερή μου συνείδηση. Αυτή δεν έχει σχέση με την κομματική καμαρίλα, αλλά αφορά στην κοινωνική μου ευαισθησία για τον αδύνατο, τον ασθενή, τον αναξιοπαθούντα. Βλέπετε εγώ μια ζωή ήμουν, είμαι και θα παραμείνω αριστερός.
Διότι δεν είμαι εγώ αυτός που είναι ο χαϊδεμένος της οργάνωσης του Σύριζα, όντας κομματικό μέλος άλλου κόμματος και έχοντας πιάσει στασίδι από τώρα στην επερχόμενη δεξιά. Ψάξτε αλλού για τέτοιους.
Εμένα η διοικητική μου καριέρα τελειώνει σήμερα. Επιστρέφω στο αμφιθέατρο με τους φοιτητές μου και σε ένα χρόνο παίρνω σύνταξη. Εγώ δεν ζητώ τίποτα, απλά επισημαίνω ότι η ιδιοκτησιακή σχέση με την εξουσία, που τόσο γρήγορα έχει αναπτυχθεί, (πότε πρόλαβαν κιόλας;) από κάποια ασήμαντα μέλη σας θα φέρει την Αριστερά 50 χρόνια πίσω. Αυτό με πληγώνει. Οχι για μένα. Εγώ τελείωσα. Αυτός ο τόπος όμως έχει μέλλον. Αλλά «όχι με αυτούς Θεέ μου. Ας γίνει αλλιώς το θέλημα σου» λέει ο Σεφέρης
Στο Ρίο έγινε έργο. Εργο σύμφωνο με την πολιτική της Κυβέρνησης. Αυτά που έκανε η διοίκηση με το ΔΣ ήταν η υλοποίηση της δικής σας πολιτικής. Ποτέ δεν το εκμεταλλευτήκατε πολιτικά γιατί δε συνέφερε τα ιδιοτελή συμφέροντα της «ομαδούλας». Θα ήταν εύκολο για μένα και «πιασάρικο» για τα ΜΜΕ και την αντιπολίτευση να το καταγγείλω και να με αγκαλιάσουν και να με προβάλουν. Μακριά από μένα τέτοιες ανηθικότητες. Είστε κατά τη γνώμη μου οι πιο έντιμοι υπουργοί Υγείας που είχε ποτέ ο τόπος (χωρίς να καταλογίζω κατ’ ανάγκην ανεντιμότητα σε όλους τους προηγούμενους). Εχετε ακόμη το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Και οι πολιτικές σας σωστές και ηθικές. Αλλά δε μπορέσατε, ειδικά ο αναπληρωτής υπουργός, να βγάλετε το αμπέχονο του συνδικαλιστή και να βάλετε το σακάκι του υπουργού. Είναι το μόνο που σας καταλογίζω. Επιτρέψατε να μεταφερθούν τα κομματικά προβλήματα στον μηχανισμό διοίκησης του Νοσοκομείου. Τεράστιο σφάλμα. Δε θέλετε να αναγνωρίσετε τη λαθεμένη επιλογή σας στην ΥΠΕ, που είναι η κύρια αιτία του φαινομένου αυτού, και να διορθώσετε την κατάσταση. Βλέπεις είναι και τα χρόνια φιλίας που σας συνδέουν μαζί τους.
Γνωρίζω ότι δεν με διώχνετε ως αποτυχημένο. Πώς θα μπορούσατε άραγε, αφού το έργο μου έχει αναγνωριστεί από τη συντριπτική πλειονότητα της Αχαΐας και συνάμα υλοποιούσα απόλυτα την πολιτική σας. Η κατηγορία εναντίον μου είναι ότι διαίρεσα την κομματική οργάνωση του Σύριζα στην Πάτρα. Δεν έχω όμως κύριοι υπουργοί τέτοια δύναμη. Μπερδέψατε το αίτιο με το αιτιατό. Η οργάνωση αυτή είναι βαθιά διχασμένη από τη φύση της. Εκδηλώθηκε ο διχασμός αυτός στο πρόσωπό μου. Το αίτιο είναι άλλο. Εγώ ήμουν το αποτέλεσμα. Υπάρχουν δύο ομάδες. Η μία, η μεγάλη, αποτελείται από στελέχη πραγματικά αριστερά, παντελώς ανιδιοτελή, οι οποίοι το μόνο που επιζητούν είναι η επιτυχία της Κυβέρνησης στον χώρο της υγείας. Τα στελέχη αυτά δεν τα γνώριζα (κανέναν δεν γνώριζα) και στην αρχή ήταν από επιφυλακτικοί έως εχθρικοί απέναντι μου. Βλέποντας όμως τον τρόπο της διοίκησής μου με υποστήριξαν και είμαι περήφανος για αυτό. Βεβαίως έκαναν το αυτονόητο, υποστηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την Κυβέρνηση και όχι εμένα, αλλά εγώ δεν παύω να νιώθω μια βαθιά ευγνωμοσύνη για όλους αυτούς.

Υπάρχει και μία ομάδα 6-7 ατόμων (εκ των οποίων τα 4-5 υπηρετούν στο Νοσοκομείο), που εξυπηρετούν προσωπικές στρατηγικές και ωφελιμότητες. Μου τραβούσαν το χαλί καθημερινά κάτω από τα πόδια. Ατομα που χωρίς κανένα προσόν κατέλαβαν υψηλότατες θέσεις επί δεξιάς διακυβέρνησης, άτομα τα οποία οργανώθηκαν στο κόμμα πριν από 15 μήνες και βιάζονται να εξαργυρώσουν τις κομματικές τους ταυτότητες και άλλοι που με τη δική μου υπογραφή θέλησαν να διοικήσουν το Νοσοκομείο. Οχι απλά να συνδιοικήσουν. Να διοικήσουν ήθελαν. Εντολές έδιναν. Αυτοί που έρχονταν στο γραφείο μου και σε έξαλλη κατάσταση μου κουνούσαν το δάκτυλό τους στο πρόσωπό μου, επειδή «δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις». Τέλος αυτοί που περίμεναν τον διορισμό μου για να εκδικηθούν άλλους συναδέλφους τους, με τους οποίους είχαν προηγούμενα, αυτοί που ήθελαν να συνεχίσουν την πρότερη νοσηρή κατάσταση (κατάντια) κατέχοντας όμως αυτή τη φορά οι ίδιοι το ρόλο του χαλίφη. (Ηταν αυτοί που δεν ντρέπονταν να απειλούν δημόσια και εις επήκοον 15 ατόμων με αισχρή φρασεολογία συναδέλφους τους άμα τη αφίξει μου).
Κυκλοφορούσαν ανακοινώσεις, e-mail και αναρτήσεις στο διαδίκτυο με υβριστικό φρασεολόγιο και συκοφαντίες για μένα, πριν και μετά τις εκλογές για τον εκπρόσωπο εργαζομένων στο ΔΣ του Νοσοκομείου, που καθόλου δεν τιμούν, μάλλον κάνουν κακό στον Σύριζα, παρόμοιες στο ύφος με αυτές που διαδίδονταν συνεχώς , διώχνοντάς με κάθε 15 ημέρες. Επί ενάμιση χρόνο τώρα το προσωπικό του νοσοκομείου αναρωτιέται αν φεύγω ή μένω.
Αυτοί είναι μια μικρή συντονισμένη ομάδα. Στηρίζοντάς τους χάνει η Αριστερά το ηθικό πλεονέκτημα που είχε. Διότι στο Νοσοκομείο τα άτομα αυτά δεν έχουν έρεισμα.
Αυτό δεν είναι υποκειμενική εκτίμηση δική μου. Τα αποτελέσματα των προχθεσινών εκλογών για αντιπροσώπους των εργαζομένων στο ΔΣ το αποδεικνύουν. Οι επίσημοι υποψήφιοι του Σύριζα καταποντίστηκαν. Η ανεξάρτητη υποψηφιότητα της κ. Β. Φιλτισένιου πήρε 411(!!!) ψήφους, 3,5 φορές περισσότερες ψήφους από την επίσημη υποψήφια του Σύριζα, η οποία πήρε 114 ψήφους. Η κ. Φιλτισένιου στις προηγούμενες εκλογές, που ήταν πάλι υποψήφια, στηρίχτηκε από το Σύριζα με διθυραμβικές ανακοινώσεις αναφορικά με το ήθος της, την εντιμότητά της κ.ά. Τότε η νυν υποψήφια του Σύριζα δεν ήταν καν μέλος του. Πώς να ήταν αφού είχε ανελιχθεί χωρίς προσόντα επί Δεξιάς; Η κ. Φιλτισένιου έβαλε ξανά υποψηφιότητα, όπως και την πρώτη φορά. Θα έπρεπε ο Σύριζα να αγκαλιάσει την υποψηφιότητα, όχι μόνο γιατί άξιζε, αλλά και θα διεκδικούσε τα επινίκια σε ένα χώρο που ποτέ δεν έχει εκλέξει άτομο. Το τυφλό μένος της «παρεούλας» στέρησε από τον Σύριζα μια πολιτική νίκη. Με ένα άτομο που παρακολουθούσε εκ του σύνεγγυς τις λειτουργίες της οργάνωσης, ως φίλος, όταν οι σημερινοί διώκτες της περί άλλα τύρβαζαν. (Η δικαιολογία ότι η κ. Φιλτισένιου είναι διευθύντρια είναι προσχηματική, αφού η υποψήφια της «ομαδούλας» δεν είναι απλά τομεάρχης, αλλά αναπληρώτρια διευθύντρια).
Στους γιατρούς η ίδια κατάσταση. Ο υποψήφιος της «ομαδούλας» έλαβε 57 ψήφους και την τελευταία θέση. Ο ανεξάρτητος αριστερός υποψήφιος έλαβε 159 (!!!).
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε εκλεγεί αριστερός υποψήφιος ως εκπρόσωπος του λοιπού προσωπικού. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν προκύψει τέτοιες τεράστιες διαφορές μεταξύ των υποψηφίων. Μην βαυκαλίζεστε ότι ήταν δικοί μου υποψήφιοι. Δεν πήρα εγώ από το αφτί εκατοντάδες άτομα να ψηφίσουν και μάλιστα τον κ. Τερζή που δεν τον γνωρίζω. Μου τους «χρέωσαν» για να τους φθείρουν. Αλλά και έτσι να ήταν, που δεν ήταν, αυτό δείχνει ίσως και τη δική μου αποδοχή από το προσωπικό. Οι εργαζόμενοι έφτυσαν τους εγκάθετους της «ομαδούλας» και αυτοί μιλάνε για ψιχάλες. Αυτά όμως είναι γεγονότα. Και «τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα» έλεγε ο Μιτεράν. Δεν αλλάζουν γνώμη.
Δεν είναι στραβός ο γιαλός κύριοι υπουργοί. Η «ομαδούλα» δεν διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία. «Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε, τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε» έχει πει ο Ζ.Π. Σαρτρ. Με τη διαφορά ότι εσείς δεν βλέπετε, αλλά εμείς θα κλάψουμε.
Και μη μου πείτε ότι δε με αφορά. Η Αριστερά δεν είναι προσωπική σας υπόθεση. Ανήκει σε όλους εμάς. Και σε όλο τον λαό που θα πληρώσει τις αμαρτίες των ολίγων ολίγιστων.
Ας μην τολμήσει κανείς να πει ότι τα λέω τώρα που φεύγω. Πάντα τα έλεγα και για αυτό δεν ήμουν αρεστός. Απλά τα έλεγα εκεί που πρέπει: θεσμικά. Δεν έκανα εγώ προσωπική πολιτική στα Μέσα. Ας μου βρει κάποιος δήλωση ενάντια στους υπουργούς. Ποτέ. Οχι γιατί φοβόμουν. Αυτό το έχω αποδείξει. Αλλά γιατί συμφωνούσα με τις πολιτικές που ακολουθούσαν. Είχα επιπλέον απόψεις για πράγματα που δεν έκαναν. Και τα έλεγα. Βεβαίως γινόμουν δυσάρεστος στους αυλοκόλακες της εξουσίας. Τι να κάνω; Ή έπρεπε να εκφραστώ ή να φύγω. Προτίμησα το πρώτο: Να μείνω και να παλέψω. Με προσωπικό κόστος τεράστιο.
«Είναι επικίνδυνο πράγμα να έχεις δίκιο όταν η εξουσία έχει άδικο» έλεγε ο Βολτέρος.
Είναι ακόμη πιο επικίνδυνο όταν στην εξουσία βρίσκονται άτομα ατάλαντα, χωρίς εμπειρία στη διοίκηση, με μόνο προσόν τη φιλική σχέση με υπουργούς και κομματικούς μηχανισμούς.
Δε μπορεί κάποιος να κατέχει θέση πρώτου όταν έχει ψυχολογία δεύτερου, ικανότητες τρίτου και ήθος έσχατου. Και αυτό είναι μια γενική αλήθεια.
Ζητούσα να δω τη διοίκηση της ΥΠε και δεν με δεχόταν. Ποτέ δεν με έχει δεχθεί κατ’ ιδίαν παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μου. Ούτε όταν ζητούσα να χειριστούμε ευαίσθητα θέματα, για τα οποία είχα συζητήσει ακόμη και με τους δύο σας, με την πρύτανη, με τους καθηγητές. Με όλους πλην της ΥΠε.
Υλοποιώντας την πολιτική σας για ηθικοποίηση του συστήματος ξεσκέπασα τις κλοπές που έκαναν οι λούμπεν συνδικαλιστές του Σωματείου και τους έστειλα στον εισαγγελέα. Συγκλονίστηκε ολόκληρη η Αχαΐα, εκτός βεβαίως από την ΥΠε. Ούτε ένα τηλέφωνο για να τους ενημερώσω. Σαν να μην έγινε τίποτα. Γιατί άραγε; Ρωτήστε τους. Ηταν ασήμαντο το θέμα; Ή μήπως φοβόντουσαν ότι οι αποκαλύψεις δεν θα σταματούσαν στα λούμπεν στοιχεία της Δεξιάς; «Ισως το φως θάναι μια νέα τυραννία / Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει» λέει ο Μεγάλος Αλεξανδρινός. Ελπίζω οι ορκωτοί λογιστές να ρίξουν φως στα διαπραχθέντα και όχι μόνο να «κρεμάσουν» αυτούς που ήδη τους κρέμασαν οι εργαζόμενοι με διαγραφές και καταγγελίες.
Γιατί όταν οι υπόλοιποι συνδικαλιστές (έντιμοι κατά τεκμήριο – αυτοί που ουσιαστικά με ενημέρωσαν για το σκάνδαλο) έθεσαν θέμα μήνυσης για πλαστογραφίες και αλλοίωση πρακτικών από τους φερόμενους ως δράστες της κλοπής, οι συνδικαλίστριες του ΑΡΜΑΤΟΣ, δηλαδή της ομαδούλας, εψήφισαν εναντίον της μήνυσης. Αυτοί υλοποιούν τη πολιτική της ηθικοποίησης του συστήματος; Εψήφισαν όμως να μου γίνει μήνυση γιατί σε συνέντευξη είπα ότι κάποιοι συνδικαλιστές -όχι όλοι- είναι απατεώνες. Να τις χαίρεστε τις «συντρόφισσες»
Γιατί όταν κλήθηκε η ηγεσία της ΥΠε σε σύσκεψη με το ΔΣ και τους χειρουργούς του Νοσοκομείου για να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τη λειτουργία των χειρουργείων δεν ήλθε κανένας; Γιατί όταν τον καλούσα στο τηλέφωνο 5-6 φορές έκανε απόρριψη της κλήσης, εις επήκοον όλων των παρευρισκομένων. Τι αλαζονεία εξουσίας είναι αυτή; Πότε κιόλας την απέκτησαν; Να τους χαίρεστε και αυτούς.
Με ποιο δικαίωμα δεν επέτρεπε να υλοποιηθούν αποφάσεις του ΔΣ; Δεν επέτρεψε να κάνουμε διαγωνισμό για τις τηλεοράσεις στους θαλάμους με δικαιολογία ότι θα βγάλει πλαίσιο για το θέμα η ΥΠε. Αναβάλαμε τον διαγωνισμό και περιμένουμε για 8-9 μήνες για το πλαίσιο που δεν θα βγει ποτέ. Εν τω μεταξύ οι τηλεοράσεις και τα καλώδια δεν αφήνουν το προσωπικό να εργαστεί. Μου έδωσε εντολή να ξηλώσω τις κάμερες από τους εξωτερικούς χώρους, παρά το γεγονός ότι είχα άδεια από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και το ότι η παραβατικότητα στο Ρίο έχει μειωθεί κατά 65%. Ποτέ το Νοσοκομείο δεν έλαβε ενοίκιο από τα ΕΛΤΑ για το γραφείο που έχουν μπροστά στο Νοσοκομείο. Οταν το ΔΣ συμφώνησε μαζί τους την καταβολή ενοικίου ο ΔΥΠε είπε ότι θα πρέπει να γίνει διαγωνισμός. Το ΔΣ διαφώνησε επειδή με τον διαγωνισμό μάλλον θα ερχόταν courier, που δεν παρέχει ταχυδρομικές υπηρεσίες. Τα ΕΛΤΑ εξακολουθούν να μην πληρώνουν ενοίκιο.
Ρωτήστε τους ποια είναι η θέση τους για την καρδιοχειρουργική. Δεν λέω τίποτα εγώ.
Ρωτήστε τους γιατί δεν προώθησαν απόφαση του ΔΣ στο υπουργείο για έγκριση σκοπιμότητας για την ανέγερση Ξενώνα συγγενών χρονίως πασχόντων. Το έχουν σταματήσει για πάνω από 6 μήνες. Η επένδυση είναι περίπου 1.000.000 €. Τους είπα και το χορηγό που δεν έχει καμία σχέση με το σύστημα υγείας. Τίποτα. Με ποιο δικαίωμα στερούν τέτοια επένδυση από το Νοσοκομείο και την πόλη;
Εάν τα παραπάνω δεν αποτελούν τον ορισμό αυτού που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν «γραφειοκρατικό προφυλακτικό» (bureaucrative contraceptive) χαρακτηρίστε τα εσείς.
Είναι πολλά που θα μπορούσα να αναφέρω. Ρουσφέτια που εκθέτουν την Κυβέρνηση. (Μετακίνηση οδοντιάτρου στο νοσοκομείο που δεν έχει οδοντιατρικό μηχάνημα. Μετακινήσεις νοσηλευτριών που ανακαλούνταν την επόμενη ακριβώς ημέρα κα). Δεν έχουν σημασία όμως. Λεπτομέρειες. Η περίπτωση γενικά ανάγεται στη ρήση του Καραγκιόζη του Σπαθάρη «έχουν υπουργό μαζί τους και το κράτος μαγαζί τους». Σταματήστε τη στήριξη και σταματήστε τους. Για το καλό του συστήματος υγείας.
Παρά το γεγονός ότι για κομματικούς λόγους με αδικήσατε, εξακολουθώ να πιστεύω ότι εργάζεστε για το καλό του συστήματος. Και μη νομίσετε ότι τα λέω αυτά γιατί προσδοκώ κάτι. Δεν περιμένω τίποτα προσωπικό. Είμαι ελεύθερος πλέον να λέω αυτό που πιστεύω. Ποτέ δεν περίμενα κάποιο όφελος. Το μόνο που ήθελα ήταν να εφαρμόσω κάποια από αυτά που ονειρευόμουνα 30 χρόνια για το Σύστημα Υγείας. Μερικά τα πρόλαβα. Αλλα τα ξεκίνησα αλλά δεν τα τελείωσα.
Τέλος, ειλικρινά εύχομαι να επιτύχετε στο έργο σας. Αυτό αφορά τονελληνικό λαό και όχι τα «παρεάκια» του Σύριζα. Θέλω να πιστεύω ότι οι αγαθές προθέσεις θα υπερτερήσουν. Αλλιώς η ιστορία θα καταδικάσει όχι μόνο εσάς, αλλά την Αριστερά γενικότερα. Και το δεύτερο με στεναχωρεί πολύ.
Σας ευχαριστώ και θέλω να εκλάβετε την επιστολή μου αυτή ως συμβολή για τη βελτίωση λειτουργίας του συστήματος και όχι απλά ως έκφραση παραπόνων.
Πάτρα 14 Μαΐου 2018
Με εκτίμηση
Θεόδωρος Πισιμίσης BSC, MPhil, PhD (UCL)