«Ενας πολιτισμός σε κρίση»: Το κείμενο-απάντηση του Νάσου Βαγενά στον Προκόπη Παυλόπουλο

Στο δοκίμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας «Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού» με υπότιτλο «Οι συμβολισμοί της "Σκεπτομένης Αθηνάς"», στο οποίο ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος αναλύει τους τρεις πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού δηλαδή την Αρχαία Ελλάδα, την Αρχαία Ρώμη και την Χριστιανική Διδασκαλία, αναφέρεται ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νάσος Βαγενάς.

Πρόκειται για το κείμενο της ομιλίας της Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά την έναρξη του 5ου ετήσιου «Athens Democracy Forum» (13 Σεπτεμβρίου 2017), το οποίο τυπώθηκε ταυτόχρονα (μαζί με τη γαλλική και την αγγλική μετάφρασή του) σε τομίδιο από τις εκδόσεις Gutenberg.

Ακολουθεί το κείμενο του Νάσου Βαγενά "Ενας πολιτισμός σε κρίση"

«Ένας τίτλος κειμένου όπως «Στο λίκνο του ευρωπαϊκού πολιτισμού» με υπότιτλο «Οι συμβολισμοί της "Σκεπτομένης Αθηνάς"» (δηλαδή του φερώνυμου αγάλματος που βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης) θα μπορούσε να κάνει να σηκωθεί η τρίχα των διανοουμένων μας, της μεταμοντέρνας Αριστεράς, που στο άκουσμα των λέξεων «Αθηνά» (σύμβολο της αρχαίας ελληνικής σκέψης) και «ευρωπαϊκός πολιτισμός» εκκρίνουν αυτομάτως τεράστιες ποσότητες ορθοπολιτικού σιέλου.

Απορεί κανείς πως δεν έχουν ακόμη αρχίσει να μιλούν για ευρωκεντρισμό και ελληνοκεντρισμό (τον οποίο έφτασαν να ανακαλύψουν ακόμη και στον Σβορώνο) και για «ιδεολογική χρήση της αρχαιότητας ως βιοπολιτικού εργαλείου, δηλαδή μηχανισμού οργάνωσης ομάδων και συλλογικοτήτων γύρω από ορισμένες ιδεολογικές ατζέντες, με πρόσχημα ένα καταστατικό αρχαιολατρικό ήθος».

Αναφέρομαι στο κείμενο (που αποτελεί ανεπτυγμένη μορφή) της ομιλίας του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου κατά την έναρξη του 5ου ετήσιου «Athens Democracy Forum» (13 Σεπτεμβρίου 2017), το οποίο τυπώθηκε ταυτόχρονα (μαζί με τη γαλλική και την αγγλική μετάφρασή του) σε τυπογραφικά θαυμάσιο τομίδιο από τις εκδόσεις Gutenberg.

Είμαι βέβαιος ότι αν δεν το είχε γράψει Έλληνας αλλά κάποιος άλλος (ο Μαρλώ, λ.χ., που με τη γνωστή ομιλία του - «Αφιέρωμα στην Ελλάδα»- χαρακτήριζε την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα σύμβολο της αφετηρίας και αναντικατάστατο δείκτη της πορείας του Ευρωπαϊκού πολιτισμού), το κείμενο αυτό θα άφηνε τους εν λόγω διανοουμένους μας αδιάφορους.

Η ανάδειξη στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας επιβάλλει στον αναδεικνυόμενο την έξοδο από τις αντιπαραθέσεις του πολιτικού παιχνιδιού και τον οδηγεί σε τοποθετήσεις που υπερβαίνουν τις θέσεις της παράταξης από την οποία προέρχεται.

Το θέμα του κειμένου αναδύεται μέσα από την περιγραφή της διαμόρφωσης και της ανάλυσης των τριών πυλώνων του ευρωπαϊκού πολιτισμού: του αρχαίου ελληνικού πνεύματος με την δημιουργία της έννοιας της δημοκρατίας* της θεσμικής κληρονομιάς της αρχαίας Ρώμης* και του νοήματος της χριστιανικής αλληλεγγύης.

Και δεν είναι άλλο από την ανάγκη υπεράσπισης αυτού του πολιτισμού, που κλυδωνίζεται στις μέρες μας εξαιτίας των κραδασμών που έχουν προκαλέσει στα εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης η άκριτη εφαρμογή του οικονομικού μοντέλου της παγκοσμιοποίησης, αφενός, και η Σύγκρουση Πολιτισμών, αφετέρου.

Η ανάδειξη στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας επιβάλλει στον αναδεικνυόμενο την έξοδο από τις αντιπαραθέσεις του πολιτικού παιχνιδιού και τον οδηγεί σε τοποθετήσεις που υπερβαίνουν τις θέσεις της παράταξης από την οποία προέρχεται.

Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση θα επικροτήσει, βέβαια, τον προφανή παραλληλισμό που περιέχεται στο εν λόγω κείμενο ανάμεσα στους αρχαίους ελληνοπερσικούς πολέμους, που έληξαν με την νίκη της δημοκρατίας επί του δεσποτισμού, και στην σημερινή σύγκρουση της ισλαμικής τρομοκρατίας με τη Δύση.

Ωστόσο είναι εξίσου αναμενόμενο ότι θα νιώσει αμήχανη με την ανάλυσή του της έννοιας της χριστιανικής δικαιοσύνης. Γιατί η δικαιοσύνη αυτή υπερβαίνει τα όρια της απλής συμμόρφωσης προς το θεσμικό καθήκον με το αίτημα και ενός καθήκοντος ηθικού, που σε συνέργεια με την προτροπή της αλληλεγγύης (θεμελιώδους αρχής του ευρωπαϊκού πολιτισμού θεσπιζόμενης σε όλα τα προοίμια των Ευρωπαϊκών Συνθηκών), μετατρέπει την απλή κοινωνική συνύπαρξη σε κοινωνία όχι μόνο πολιτών αλλά και σε κοινωνία προσώπων - έννοιες που στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής πολιτείας παραπέμπουν και στην οικονομική παράμετρο.

Αλλά αμήχανοι θα παραμείνουν και κάποιοι ορθόδοξοι ιεράρχες μας, που επιμένουν να συγχέουν την απόδοση των του Θεού με εκείνη των του Καίσαρος».