Ο παρωχημένος μακροχρόνιος εγκλεισμός των ατόμων που έχουν ποινική εμπλοκή και αντιμετωπίζουν ψυχικές και διανοητικές διαταραχές σε κλειστές (ασυλικές) μονάδες καταργείται και στη θέση του θεσπίζονται σύγχρονα μέτρα, που εγγυώνται το θεραπευτικό αποτέλεσμα, επισημαίνει ο υπουργός Δικαιοσύνης
Σταύρος Κοντονής σε ανακοίνωσή του με αφορμή την ανάρτηση σε δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου για τα «μέτρα θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής».
Με το επίμαχο νομοσχέδιο τροποποιείται το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ποινικής μεταχείρισης των αδικοπραγούντων ψυχικά ασθενών ατόμων (άρθρα 38 - 41 και 69 - 70 του Ποινικού Κώδικα).
Έτσι σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό η ελληνική πολιτεία προσαρμόζεται στις εξελίξεις, σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, στην ψυχιατρική και το Ποινικό Δίκαιο, όπως αποτυπώνονται σε θεμελιώδη κείμενα προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ, Σύμβαση ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ).
Παράλληλα, ενσωματώνονται επισημάνσεις της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Συνηγόρου του Πολίτη αλλά και της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Όπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης «τα προτεινόμενα μέτρα έχουν ως βασικό άξονα την εξασφάλιση θεραπείας και επιβάλλονται μόνο για σοβαρά αδικήματα».
Στο πλαίσιο αυτό «ο παρωχημένος μακροχρόνιος εγκλεισμός σε κλειστές (ασυλικές) μονάδες καταργείται και στη θέση του θεσπίζονται σύγχρονα μέτρα, που εγγυώνται το θεραπευτικό αποτέλεσμα, ταυτόχρονα με την ασφάλεια του ίδιων των ψυχικά ασθενών δραστών αξιόποινων πράξεων αλλά και των τρίτω».
Με το ίδιο νομοσχέδιο καλύπτεται το υπάρχον νομοθετικό κενό (από το 1950) για τον τρόπο εκτέλεσης των μέτρων ασφαλείας των άρθρων 69 και 70Α Ποινικού Κώδικα.
Ακόμη, υιοθετούνται ως «μέτρα θεραπείας», όπως η τοποθέτηση σε ειδικό ψυχιατρικό τμήμα ή η θεραπεία και ψυχιατρική παρακολούθηση σε εξωνοσοκομειακή Μονάδα Ψυχικής Υγείας (δηλαδή Κέντρο Ψυχικής Υγείας ή Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας) ή εξωτερικά ιατρεία δημόσιου ψυχιατρικού ή γενικού νοσοκομείου.
Επίσης, προβλέπεται ότι αρμόδιο για την επιβολή του μέτρου ασφαλείας καθίσταται πλέον αποκλειστικά το δικαστήριο, ενώ ορίζεται η μέγιστη διάρκεια του θεραπείας η οποία θα είναι έως δύο χρόνια σε περίπτωση διάπραξης πλημμελήματος και έως πέντε χρόνια στην περίπτωση διάπραξης κακουργήματος, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, ενώ το δικαστήριο θα μπορεί να παρατείνει τη θεραπεία.
Τέλος, παρέχεται στον κατηγορούμενο δικαίωμα άσκησης έφεσης, δίδεται η δυνατότητα αδειών, εξόδων ή διαμονής σε εποπτευόμενους χώρους στους θεραπευόμενους, και ορίζονται εισαγγελέας επόπτης και ανεξάρτητα όργανα ελέγχου.
