Οι γυναίκες του «Αγία Όλγα» που επισκίασε ο Άδωνις

Ως παραγωγός ταινιών η κυρία Θεοδώρα Βαλέντη είναι απόλυτα εξοικειωμένη με τα σκηνικά, τις ατάκες, τις ανατροπές, τους προϋπολογισμούς, τα απρόοπτα. Το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης η επίσκεψή της στο Κωνσταντοπούλειο νοσοκομείο της Νέας Ιωνίας, στο πλευρό της γιαγιάς της, της κυρίας Αλίκης Περρωτή, με δωρεά της οποίας ύψους  5 δισ. δραχμών ανεγέρθηκε το νοσοκομείο, συμπύκνωσε πολλά στοιχεία της επαγγελματικής της δραστηριότητας.

Τα πλακάτ, τα πανό, τα συνθήματα (που δεν άργησαν να εξελιχθούν σε γιουχαΐσματα) για τον υπουργό Υγείας και την πολιτική που ασκεί, έγιναν το ανατρεπτικό σκηνικό στο οποίο βρέθηκε να «πρωταγωνιστεί» ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Κι αν ο υπουργός Υγείας έμοιαζε απόλυτα εξοικειωμένος με τέτοιες ακραίες αντιδράσεις διαμαρτυρίας, δεν συνέβη  το ίδιο για τις δύο γυναίκες που «εγκλωβίστηκαν» δίπλα του σε…δεύτερους ρόλους, παρότι επρόκειτο για τα τιμώμενα πρόσωπα της εκδήλωσης.
 
Για την κυρία Αλίκη Περρωτή το νοσοκομείο Κωνσταντοπούλειο είναι κάτι περισσότερο από μια τυπική, επιβεβλημένη από τη μεγάλη οικονομική επιφάνεια της οικογένειας Κωνσταντόπουλου πράξη φιλανθρωπίας, σύμφωνα με τον κ. Σπύρο Ζήκο, τον άνθρωπο που λειτουργεί ως... τοποτηρητής της οικογένειας στο νοσηλευτικό ίδρυμα. Το νοσοκομείο θεμελιώθηκε με δωρεά της κυρίας Περρωτή το 1980 και παραδόθηκε μια δεκαετία αργότερα εις μνήμην των γονέων της, Μαρουλιώ και Θεόδωρου Κωνσταντόπουλου. Η κυρία Περρωτή βρισκόταν τότε στην πιο ώριμη ηλικία της αλλά αγωνιούσε, όπως περιγράφει ο κ. Ζήκος, να εκπληρώσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα της προτού αυτός πεθάνει: να επιστρέψει μέρος της σημαντικής οικογενειακής περιουσίας –ο αχαιός Κωνσταντόπουλος είχε αναπτύξει μεγάλο κατασκευαστικό δίκτυο εταιριών στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή-  στους Έλληνες και να φροντίζει για την ανακούφιση των συνανθρώπων της. Με την ανέγερση του νοσοκομείου υλοποιούσε την πατρική επιθυμία. Μάλιστα, η αδελφή της, Πόπη, διέθεσε από το δικό της μερίδιο για την ανέγερση ενός γηροκομείου στην Πάτρα, τόπο καταγωγής τους. 
 
Το 1991 το νοσοκομείο παραδόθηκε στην ελληνική πολιτεία, αλλά οι δωρεές της κυρίας Περρωτή συνεχίστηκαν χωρίς τυμπανοκρουσίες. Όπως και οι τακτικές επισκέψεις της στο νοσηλευτικό ίδρυμα κατά τη λειτουργία του – χωρίς όμως αυτές να αποτυπωθούν σε φωτογραφικά ενσταντανέ παρά μόνο στις... ανάγκες του ιδρύματος. Κάθε επίσκεψη της κυρίας Περρωτή, θυμούνται οι παλαιοί διοικητές, σηματοδοτούσε την ανέγερση μιας νέας πτέρυγας, την αγορά ενός νέου μηχανήματος, συχνά δε κάλυπτε και τις ανάγκες των εργαζομένων τις οποίες έσπευδε να καλύψει διακριτικά και αθόρυβα.
 
---------
 
Την τελευταία δεκαετία η κυρία Αλίκη, όπως είναι γνωστή στο προσωπικό του νοσοκομείου, δεν πήγαινε μόνη στο Κωνσταντοπούλειο. Τη συνόδευε μια νεαρή γυναίκα, την οποία σύστηνε με καμάρι. Είναι η εγγονή μου, η Θεοδώρα, έλεγε, και την ξεναγούσε στους χώρους του νοσοκομείου ενώ της θύμιζε την υπόσχεση που είχε δώσει όντας στην ηλικία της στον πατέρα της και αγαπημένο παππού της Θεοδώρας να μην ξεχάσει να δείχνει την ανθρωπιά της.
 

Η λεπτοκαμωμένη κοπέλα κατέγραφε τα πάντα με το βλέμμα της. Οι ιστορίες αλλοτινών χρόνων που της διηγούνταν η γιαγιά της αποκτούσαν αρχή, μέση και τέλος, με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο, τον καθημερινό, σκληρά δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Ευαίσθητη και καλλιτεχνική φύση, η Θεοδώρα, παιδί της μοναχοκόρης του ζεύγους Περρωτή, Μαρίας Λουίζ και του σκηνοθέτη Νίκου Νικολαίδη, βρήκε διέξοδο μέσα από την προσφορά. Εκτός από το Κωνσταντοπούλειο, έχει συνοδέψει αρκετές φορές την γιαγιά της και στο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης. 

Μετά τον θάνατο του πατέρα της η Θεοδώρα άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την παραγωγή ταινιών – σύστησε την ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής Marni Films με άλλες δυο συνεταίρους και στοχεύοντας σε ταινίες και ντοκιμαντέρ από νέους δημιουργούς. Έχοντας ζήσει ως μαθήτρια στο εξωτερικό, επέλεξε να έχει τη βάση της στην Ελλάδα – ζει στην Κηφισιά με τον εφοπλιστή σύζυγό της ενώ η εταιρία βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη. Η γιαγιά της πάλι ακολουθεί την αντίστροφη διαδρομή, καθώς μετά από πολυετή παραμονή στην Ελλάδα τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχει ως βάση της τη Νέα Υόρκη.
 
-------------
Την περασμένη Τρίτη γιαγιά κι εγγονή μοιράστηκαν την συνήθη επίσκεψη στο Κωνσταντοπούλειο νοσοκομείο χωρίς κάμερες και συνοδεία. Είχαν πάει από νωρίς, για να υποδεχτούν τον υπουργό Υγείας με την ευκαιρία και της τοποθέτησης νέου διοικητή. Όπως κι έπραξαν, αιφνιδιάζοντας ευχάριστα τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη, που παρότι πήγε νωρίς στο νοσοκομείο για να τις υποδεχτεί ο ίδιος, βρέθηκε στη θέση του φιλοξενούμενου από τις δύο κυρίες.
 
Η συγκέντρωση μερικών δεκάδων εργαζομένων και άλλων διαμαρτυρόμενων δεν τις προβλημάτισε. Τα γιουχαΐσματα και τα συνθήματα όμως τις έκαναν να νιώσουν άβολα. Όχι γιατί τις αφορούσαν αλλά γιατί πρόσβαλαν έναν επισκέπτη τους. «Άδωνι είσαι φασίστας» και «Κάτω τα χέρια από την υγεία και τα νοσοκομεία» ήταν τα πιο… κόσμια που ακούγονταν στον προαύλιο χώρο. «Σας παρακαλώ, αφήστε τους να μιλήσουν. Μην στενοχωριέστε, το μόνο που θέλουν είναι να εκφραστούν, να εκτονωθούν, έχουν κι αυτοί τα προβλήματά τους» συμβούλευσε  τον υπουργό Υγείας η κυρία Περρωτή.
 
Στο κατάμεστο από το προσωπικό του νοσοκομείου αμφιθέατρο ο διοικητής του νοσοκομείου κ. Περικλής Λύγκος ευχαρίστησε την κυρία Περρωτή για την προσφορά της και έδωσε το λόγο στον υπουργό. Όταν ανέβηκε στο βήμα ο κ. Γεωργιάδης έκανε αναφορά στο δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος που... επιτρέπει τις διαμαρτυρίες, ενώ συνέστησε στους παρευρισκόμενους να σταματήσουν την οχλαγωγία. Είναι ενδεικτικό ότι ακούστηκε να επαναλαμβάνουν «Άδωνι, είναι μετρημένες οι ώρες σου» για να λάβουν την απάντηση του υπουργού Υγείας «αφού λοιπόν είναι μετρημένες οι ώρες μου, αφήστε με να πω τις τελευταίες μου κουβέντες και μην με διακόπτετε» -απάντηση που προκάλεσε μειδιάματα αλλά και χειροκροτήματα. Ωστόσο, ο κ. Γεωργιάδης ήταν σύντομος – το κλίμα ήταν φορτισμένο και δεν επέτρεπε σε κανέναν να μακρηγορήσει. Αρκέστηκε να ευχαριστήσει την οικογένεια της κυρίας Περρωτή για την προσφορά τους στο σύστημα υγείας και αποχώρησε. Το ίδιο έπραξε και η δωρήτρια με την εγγονή της, μετά από μια σύντομη αλλά καθόλου τυπική ευχαριστία στο προσωπικό για όσα προσφέρουν στους ασθενείς του νοσοκομείου. Αυτοί ήξεραν άλλωστε ότι η επόμενη συνάντηση δεν θα αργήσει…