Δεσμεύτηκαν τα περιουσιακά στοιχεία των πρώην προστατευόμενων μαρτύρων της Novartis, «Μάξιμου Σαράφη» και «Αικατερίνης Κελέση»

Ο επικεφαλής της Αρχής για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος, πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης δέσμευσε όλα τα περιουσιακά στοιχεία εντός Ελλάδος, αλλά και σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετίας, που έχουν οι δύο πρώην προστατευόμενοι μάρτυρες Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης (με κωδική ονομασία «Μάξιμος Σαράφης») και Μαρία Μαραγγέλη (με κωδική ονομασία «Αικατερίνη Κελέση») κρίνοντας ότι πως τα χρήματα που έλαβαν από τις αμερικανικές αρχές για την υπόθεση της Novartis σχετίζονται με τις καταθέσεις που έδωσαν στην ελληνική Δικαιοσύνη και ότι όταν τέθηκαν στο καθεστώς του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, καθώς είχαν οικονομικό κίνητρο.

Υπενθυμίζεται ότι οι δυο πρώην προστατευόμενοι μάρτυρες στην υπόθεση της Novartis, οι οποίοι αυτό τον διάστημα δικάζονται σε δεύτερο βαθμό για ψευδείς καταθέσεις, για τις οποίες σε πρώτο βαθμό έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης από 25 έως 33 μήνες με αναστολή.

Η σχετική εντολή δέσμευσης έχει διαβιβαστεί ήδη στις Ελληνικές και Ελβετικές Τράπεζες και με βάση αυτή τα περιουσιακά στοιχεία (τραπεζικοί, θυρίδες, μετοχές, ακίνητα, κ.λπ.) λογαριασμοί, των δύο συγκεκριμένων προσώπων παραμένουν προσωρινά «παγωμένα».

Παράλληλα, η ενέργεια του κ. Βουρλιώτη σηματοδοτεί νέα ποινική έρευνα για τους δύο κατηγορούμενους καθώς ο κ. Βουρλιώτης συνέταξε, πόρισμα το οποίο διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας προκειμένου να διενεργηθεί έρευνα για το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα (ξέπλυμα μαύρου χρήματος ) σε βάρος των δύο πρώην προστατευομένων μαρτύρων με βάση τις καταθέσεις των οποίων είχαν εμπλακεί στην υπόθεση της Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα.

Την ίδια στιγμή, η Αρχή δέσμευσε τα περιουσιακά στοιχεία και άλλων 12 φυσικών προσώπων σε λογαριασμούς των οποίων φέρονται να πιστώνονται χρήματα από την αμοιβή που έλαβαν οι δύο συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι χωρίς κάποια αιτιολογία, για τους οποίος μάλιστα η Αρχή ζητά να ελεγχθούν με τη σειρά τους από την αρμόδια Εισαγγελία για το αδίκημα της κακουργηματικής συνέργειας σε ξέπλυμα.

Η Αρχή εκτίμησε ότι οι καταθέσεις των δυο εντός Ελλάδος και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είχαν κοινό παρονομαστή το οικονομικό κίνητρο και αναζητήθηκαν στοιχεία και στο επόμενο στάδιο χαρτογραφήθηκε η διαδρομή των χρημάτων, που κατά την Αρχή αποτελεί προϊόν εγκληματικής ενέργειας.

Και εντοπίστηκε ότι τα χρήματα που εισπράχθηκαν μεταφέρονται σε Τράπεζα της Ελβετίας. Για τον έναν, το ύποπτο ποσό που εντοπίστηκε ανέρχεται σε περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ και για τη δεύτερη σε περίπου 17 εκατομμύρια ευρώ.

Αντίστοιχα από ίχνη της διαδρομής των χρημάτων εντοπίστηκαν και άλλα 12 πρόσωπα στα οποία μεταφέρονται διάφορα χρηματικά ποσά από 30.000 έως 500.000 ευρώ χωρίς όμως να προκύπτει η αιτία της κατάθεσης στους λογαριασμούς τους.

Έτσι, η Δικαιοσύνη καλείται να ερευνήσει την υπόθεση με βάση και το πόρισμα του κ. Βουρλιώτη και αν κριθεί ότι στοιχειοθετείται η αξιόποινη πράξη να προχωρήσει στην άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον των εμπλεκομένων προσώπων.

Η αντίδραση Δεστεμπασίδη

Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προαναγγέλλει - μέσω του δικηγόρου του - ο Φιλίστωρ Δεστεμπασίδης, που είχε τον κωδικό «Μάξιμος Σαράφης» όσο ήταν προστατευόμενος μάρτυρας στο σκάνδαλο Novartis. Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε, αναφέρεται μεταξύ άλλων:  Δημοσιοποιήθηκε ότι η Αρχή Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες προέβη στον δήθεν εντοπισμό του βραβείου του προστατευόμενου μάρτυρα με τον κωδικό «Μάξιμος Σαράφης», από τις Η.Π.Α., και στη δέσμευση αυτού.

 Ως αιτιολογία της δέσμευσης, αφενός αναφέρεται η δήθεν τέλεση φορολογικού αδικήματος, πράγμα αβάσιμο και ψευδές, αφετέρου η δήθεν τέλεση της αξιόποινης πράξης της ψευδούς κατάθεσης, ενώ το βραβείο φέρεται να αφορά σε όσα κατατέθηκαν σε άλλη έννομη τάξη, ήτοι στις Η.Π.Α., όπου η εταιρεία Novartis αναγκάστηκε να ομολογήσει όλες τις αξιόποινες και αθέμιτες πρακτικές της, που επιβεβαιώθηκαν από την ενδελεχή έρευνα, και κατέληξαν στην υπογραφή συμβιβασμού με το αμερικανικό δημόσιο, όταν στην Ελλάδα η αγωγή του ελληνικού δημοσίου συντάχθηκε δολίως ως αόριστη και γι’ αυτό απορρίφθηκε.