Θλίψη, αβεβαιότητα και αγανάκτηση στα σκαλιά του ΟΑΕΔ …

Στη μικροσκοπική οδό Μάνου στο Παγκράτι, ελάχιστοι πλέον περαστικοί ρίχνουν μια δεύτερη ματιά σε ένα σχεδόν ερειπωμένο σπίτι, κάποτε παλιό αρχοντικό της περιοχής, με σπασμένα παραθυρόφυλλα και κουρελούδες στις τζαμαρίες, λίγο πριν τη λεωφόρο Υμηττού. Όσοι τύχει να κοιτάξουν την μαρμάρινη πλάκα στην βρώμικη είσοδο θα διαβάσουν τη φράση «Κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή. Οδός Ονείρων», καθώς στην «οικία αυτή έζησε από το 1936 ως το 1962 ο Μάνος Χατζιδάκις».

Βλέποντας λοιπόν κάποιος - και μάλιστα κάτοικος της περιοχής - μια ατελείωτη ουρά ανθρώπων να σχηματίζεται επί της οδού Δαμάρεως νωρίς το πρωί, τρεις μόλις δρόμους πιο κάτω, συνειδητοποιεί πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για «αστικούς τουρίστες» που ψάχνουν το σπίτι του μεγάλου μουσικού. Ψάχνουν πάρα ταύτα τη δική τους «οδό Ονείρων». Η οποία εν έτει 2011 ακούει στο όνομα της οδού Άκρωνος. Εκεί που στεγάζονται τα γραφεία του ΟΑΕΔ Παγκρατίου.

Η εικόνα είναι πραγματικά πρωτοφανής και σοκαριστική. Άνεργοι κάθε ηλικίας περιμένουν υπομονετικά στη σειρά για να εξυπηρετηθούν από τον ΟΑΕΔ. Ξεκινώντας από τον δεύτερο όροφο των γραφείων του Οργανισμού, αυτή η τεράστια «πορεία», κατεβαίνει τις σκάλες του κτηρίου, διασχίζει ολόκληρη την Άκρωνος και φθάνει μέχρι την οδό Ιφικράτους. Λίγο ακόμα και θα καλύψει κάποια οικοδομικά τετράγωνα μέχρι και την οδό Φιλολάου.

Με την ανεργία στην Ελλάδα να αγγίζει το 16,5% σε εθνικό επίπεδο και το 19% σε περιοχές της περιφέρειας και με την ανεργία των νέων κάτω των 35 χρόνων να ξεπερνά το 60% (!), η εικόνα στον ΟΑΕΔ του Παγκρατίου περιέγραφε πραγματικά με «χίλιες λέξεις» την τραγική κατάσταση στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.

Νέοι, μεσήλικες, μακροχρόνια άνεργοι και άνθρωποι που βρέθηκαν σε μια νύχτα στην αβεβαιότητα και το άγχος της ανεργίας, προχωρούσαν βήμα –βήμα και σκαλοπάτι-σκαλοπάτι προς τα γκισέ του Οργανισμού για να λάβουν τα 461,5 ευρώ που αντιστοιχούν στο επίδομα ανεργίας. Η ζοφερή εικόνα της ελληνικής οικονομίας που καταγράφει ποσοστά ανεργίας ΙΔΙΑ με αυτά του 1960, συμπληρώθηκε και από τις απεργίες της ΑΔΕΔΥ που είχαν ως συνέπεια να κατεβούν για μέρες τα  «ρολά» των υποκαταστημάτων του ΟΑΕΔ οδηγώντας χιλιάδες ανέργων στις ατελείωτες ουρές.

Κάτι το οποίο αποτελούσε την μία μόνο όψη της εικόνας. Καθώς εκτός από την αβεβαιότητα για το εργασιακό τους μέλλον και το άγχος της επιβίωσης, οι άνεργοι που περίμεναν ώρες επί ωρών βίωναν και την απαξίωση και την ταπείνωση της αναγκαστικής παραμονής τους στις ουρές για το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Με κατεβασμένα κεφάλια, σιωπηροί και ανέκφραστοι, οι άνεργοι στέκονταν υπομονετικά στην ουρά, προχωρώντας μερικά βήματα μόλις κάποιος έβγαινε από το υποκατάστημα του ΟΑΕΔ για να στρίψει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κάποιος «τυχερός» που έλαβε τα 461,5 ευρώ για να περάσει το μήνα. Και ο οποίος έβγαινε από τον ΟΑΕΔ με το ίδιο ανέκφραστο πρόσωπο και με το κεφάλι επίσης σκυφτό.