Στο προσκήνιο πάλι η εκτροπή του Αώου

Δεν μας έφτανε η εκτροπή του Αχελώου, για την οποία έχει εκδώσει έξι ακυρωτικές αποφάσεις το ΣτΕ, κάποιοι έχουν ξεκινήσει να σχεδιάζουν και την εκτροπή του Αώου.

Το σχέδιο που δειλά επανέρχεται στο προσκήνιο προβλέπει την ετήσια μεταφορά νερού 70 εκατ. κυβικών μέτρων από την περιοχή του Εθνικού Πάρκου Πίνδου και το πανέμορφο οικοσύστημα της Βάλια Κάλντα, με σκοπό τον εμπλουτισμό της λίμνης Παμβώτιδας στα Γιάννενα, μιας περιοχής με τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα λόγω της εκτεταμένης ρύπανσης, της άναρχης οικιστικής και τουριστικής ανάπτυξης αλλά και της διοχέτευσης αποβλήτων.

Η ιδέα της μεταφοράς νερού δεν είναι καινούρια. Είχε ξαναπέσει στο τραπέζι πριν από περίπου 30 χρόνια και η συζήτηση άνοιξε πολύ πρόσφατα, όταν το θέμα τέθηκε στο διοικητικό συμβούλιο του Φορέας Διαχείρισης του εθνικού πάρκου.

Σύμφωνα με την κυρία Ιόλη Χριστοπούλου, υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον στη WWF Hellas, η κατασκευή του έργου είναι ενάντια στην κοινοτική οδηγία που προβλέπει ότι η διαχείριση υδάτων πρέπει να γίνεται εντός της λεκάνης απορροής, αναγνωρίζοντας την ανάγκη προστασίας των υδάτινων και χερσαίων οικοσυστημάτων που βρίσκονται σε αυτή. Οπως αναφέρει, το έργο «είναι διπλά καταστροφικό, καθώς εκτός από την προφανή οικολογική καταστροφή στο υδάτινο σύστημα του Αώου, απειλεί να “ξεπλύνει” το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στα Γιάννενα και καθημερινά υποβαθμίζει το οικοσύστημα της Παμβώτιδας».

Σύμφωνα με το νομικό καθεστώς του Εθνικού Πάρκου Β. Πίνδου, η ζώνη ΙΙ, όπου προβλέπεται να γίνει η κατασκευή του αγωγού για μεταφορά του νερού και η διάνοιξη οδού, ορίζεται ως ζώνη διατήρησης οικοτόπων και ειδών στην οποία απαγορεύονται τέτοιου είδους δραστηριότητες.

«Παλιά υπόθεση, με νέες παραλλαγές και με αλόγιστη εκμετάλλευση του νερού και υποβάθμιση της οικολογικής ισορροπίας της περιοχής» χαρακτηρίζουν το προτεινόμενο έργο οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που μετέχουν στον Φορέα Διαχείρισης του εθνικού πάρκου.

Μια θετική γνωμοδότηση από τον Φορέα Διαχείρισης, σκοπός του οποίου είναι η προστασία των πολύτιμων φυσικών χαρακτηριστικών του εθνικού πάρκου, θα ανοίξει τον δρόμο για την υλοποίηση του έργου, ενώ μια αρνητική γνωμοδότηση θα μπορούσε να δώσει ένα οριστικό τέλος σε μια ιστορία που με διάφορες μορφές έρχεται και επανέρχεται τα τελευταία τριάντα χρόνια.