Υπό πίεση για σκληρά μέτρα κι ο Θαπατέρο

Υπό πίεση από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, τους πιστωτές, τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πάσης φύσεως ανευθυ-υπεύθυνους δεν βρίσκεται μόνον η χώρα μας!

Στην ίδια «μοίρα», ίσως και με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, κινούνται τουλάχιστον άλλες τρεις χώρες της Ευρωζώνης, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Με τους Ίβηρες όμως να βρίσκονται «πιο κοντά» στην ελληνική πλευρά, να έχουν κι αυτοί το ... μαχαίρι στο λαιμό και να επιζητούν άμεση λύση στα αδιέξοδά τους.

Ο ίδιος ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο οποίος εκτός των άλλων ασκεί αυτό το εξάμηνο την Προεδρία της Ένωσης και συνεπώς «πρέπει» να επιδείξει πυγμή και αποφασιστικότητα στην διαχείριση των πιεστικών οικονομικών προβλημάτων της χώρας του και για την έξωθεν «καλή μαρτυρία», μοιάζει να έχει μπλέξει στα πλοκάμια της κρίσης, η οποία έχει ανεβάσει ήδη στα 4,5 εκατομμύρια τον αριθμών των ανέργων.

Μιας κρίσης και πολιτικής, αφού ο προκάτοχός του Χοσέ Μαρία Αθνάρ, μόλις προχθές δήλωσε ότι «έχει καταφέρει το ακατόρθωτο, να μην κάνει απολύτως τίποτε»...

Από το Νταβός ο κύριος Θαπατέρο έριξε στο τραπέζι πρόταση για την επιβολή κυρώσεων (!) σε όσες χώρες μέλη της ΟΝΕ «ολισθαίνουν του κοινοτικού κεκτημένου» και «αδυνατούν να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις τους».

Και μπορεί η πρόταση αυτή να συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση Γερμανών και Γάλλων, όμως αυτό δεν εμπόδισε τον κύριο Θαπατέρο να δηλώσει, από το Νταβός της Ελβετίας, προς πάσα κατεύθυνση και ενδιαφερόμενο πως η Ισπανία είναι μια «πολύ σοβαρή χώρα και θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της».

“Δεν θα γίνουμε Ελλάδα”!

Στο περιθώριο του Φόρουμ του Νταβός μάλιστα τα στελέχη της ισπανικής αποστολής διαβεβαίωναν πως «δεν πρόκειται η Ισπανία να γίνει μια νέα Ελλάδα».

Επιπρόσθετα οι υπουργοί Εργασίας Celestino Corbacho και Οικονομίας Elena Salgado, πάντα από τους διαδρόμους του Νταβός, ανακοίνωσαν έκτακτα μέτρα που εν πολλοίς συνόψισαν στην αύξηση κατά δύο έτη του ορίου συνταξιοδότησης των Ισπανών εργαζομένων και την άμεση επιβολή νέων φόρων με παράλληλη περικοπή σε δαπάνες του Δημοσίου.

Δυστυχώς για αυτούς όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Η κυβέρνηση Θαπατέρο βρίσκεται αντιμέτωπη με μια υφέρπουσα κοινωνική αναταραχή. Τα εργατικά συνδικάτα φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν ευθύς εξαρχής ότι δεν προτίθενται να παραδώσουν τα κεκτημένα τους αμαχητί. Προειδοποίησαν λοιπόν την υπουργό Οικονομίας ότι η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με πρωτοφανείς σε όγκο και παλμό απεργιακές κινητοποιήσεις. Προφανώς η προειδοποίηση ήταν ... σαφής και ελήφθη σοβαρά υπόψιν.

Κάτι που περνάει στα πρωτοσέλιδα των σημερινών ισπανικών εφημερίδων, με την El País να γράφει πως η κυβέρνηση προσανατολίζεται τώρα στην υιοθέτηση ενός πιο «ευέλικτου» συνταξιοδοτικού, όπου θα πριμοδοτείται η οικειοθελής παραμονή στην εργασία κατά δύο έτη πέραν του 65ου έτους της ηλικίας. Για φόρους και κατάργηση επιδομάτων το θέμα μάλλον πρέπει να θεωρείται λήξαν, τουλάχιστον προς ώρας.

Σε ανάλογους τόνους και το πρωτοσέλιδο της Público που κάνει λόγο για «σθεναρή στάση των συνδικάτων που έκαμψε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης», της IU που λέει πως επίκειται γενική απεργία εάν «περάσουν» τα μέτρα Θαπατέρο, της ABC που γράφει πως συνδικάτα και λαός υποχρέωσαν την κυβέρνηση να «ρίξει τους τόνους» και της La Razón που λέει πως η κυβέρνηση θα επιμείνει στους σχεδιασμούς της για το συνταξιοδοτικό παρά τις αντιδράσεις.

Σε κάθε περίπτωση εκείνο που μένει από όλες αυτές τις παλλινωδίες είναι το σημερινό δημοσίευμα της αμερικανικής Wall Street Journal που λέει πως η Ισπανία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει ...