Απόλυτη ισοτιμία ευρώ-δολαρίου και «κόψιμο» χρήματος;

Η κατάσταση στην Ευρωζώνη είναι πλέον τόσο θολή και συγκεχυμένη και οι προβλέψεις των περισσοτέρων αναλυτών τόσο ζοφερές, ώστε να δίνουν τροφή και χώρο για τα πιο ευφάνταστα ή έστω «τολμηρά» σενάρια.

Με τη διαφορά πως όσο βαθαίνει η πολιτική κρίση στην Ελλάδα, τόσο λιγότερο «τολμηρά» φαντάζουν τα καταστροφολογικά σενάρια. Ακόμα και το πιο ακραίο, αυτό που φαίνεται πως επεξεργάζονται εδώ και καιρό αρκετοί τραπεζίτες, διαχειριστές κεφαλαίων και κορυφαίων hedge fund και αναλυτές οίκων. Το σενάριο που θέλει το ευρώ, μέσα στους επόμενους μήνες – και με δεδομένη την κατάρρευση όχι μόνο των «σημερινών χωρών του Μνημονίου» αλλά και της Ισπανίας – θα διολισθήσει στα επίπεδα της απόλυτης ισοτιμίας (ένα προς ένα) με το δολάριο, στο λεγόμενο parity δηλαδή, θα «συνδεθεί» ουσιαστικά με το αμερικανικό νόμισμα και θα «επιτρέψει» στην ΕΚΤ και στους Ευρωπαίους να … κόψουν δισεκατομμύρια ευρώ για να αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη του χρέους.

Ακριβώς όπως έκανε – και κάνει ακόμα – η αμερικανική κυβέρνηση και η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ.

Το σενάριο αυτό είχε πρωτοδεί το φως της δημοσιότητας μέσω ενός άρθρου στους Financial Times ήδη από τον Μάιο του 2010 (!), όταν η κρίση βρισκόταν στα … σπάργανα και ακόμα και η Ελλάδα αισιοδοξούσε…

Τώρα όμως, δύο χρόνια μετά, φαίνεται πως όχι μόνο επανέρχεται, αλλά προβάλλεται και ως η μόνη (;) εφικτή λύση εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα. Το επαναφέρουν οι Financial Times και το προβάλλει πια και το κορυφαίο αμερικανικό οικονομικό δίκτυο CNBC (δείτε εδώ: http://www.cnbc.com/id/47396554), που μάλιστα προσθέτει και μια νέα «δυναμική» στη λύση αυτή: την αποδυνάμωση της Κίνας (!!!) που μέχρι σήμερα μπορεί άνετα να «μετακινεί» τα κολοσσιαία συναλλαγματικά της αποθέματα μεταξύ δολαρίου και ευρώ και να επωφελείται, αν όχι να ποδηγετεί τις εξελίξεις σε νομισματικό επίπεδο. Με τα δύο νομίσματα όμως «κλειδωμένα» σε απόλυτη ισοτιμία, χάνει το πλεονέκτημα αυτό.

Το ρεπορτάζ βέβαια σημειώνει πως για να «πέσει» το ευρώ στο ένα προς ένα με το δολάριο θα πρέπει να κατρακυλήσει από το 1,30 που διαπραγματεύεται σήμερα, με δραματικές συνέπειες για την οικονομική βάση ΟΛΩΝ των ευρωπαϊκών – και όχι μόνο – χρηματοπιστωτικών οίκων.

Όμως από την άλλη τονίζει πως αυτή η λύση δίνει διέξοδο στο διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα κρίσης και ρευστότητας στην Ευρωζώνη, «σώζει» κράτη, και κυρίως δίνει τεράστια πλεονεκτήματα στις εξαγωγικές επιχειρήσεις της Ευρώπης, «αφαιρώντας» παράλληλα το πλεονέκτημα αυτό από Κινέζους και γενικότερα Ασιάτες που σήμερα εξάγουν το 18% έως 20% της παραγωγής τους στη Γηραιά Ήπειρο.

Και καταλήγει στο ότι σίγουρα η λήψη μιας τέτοιας νομισματικής απόφασης συνιστά κολοσσιαίο εγχείρημα και προϋποθέτει τεράστιο κόστος για τους πολιτικούς που θα τη λάβουν, αλλά από την άλλη οι περισσότεροι ειδικοί δεν βλέπουν πια μιαν άλλη, αποτελεσματικότερη λύση, στον κατήφορο του ευρώ και της ευρωοικονομίας…