Οι τρεις λόγοι που δεν επενδύουν οι Ελληνες εφοπλιστές στην Ελλάδα

Η ελληνική ναυτιλιακή βιομηχανία αποτελεί έναν από τους δύο πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Σε αυτούς τους τραγικούς οικονομικά καιρούς οι συζητήσεις στράφηκαν στη ναυτιλία και κατά πόσο θα έπρεπε οι Ελληνες εφοπλιστές με μεγάλη οικονομική επιφάνεια να συνδράμουν στον αγώνα επιβίωσης της χώρας.

Μόλις την περασμένη Πέμπτη ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, στη διάρκεια της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με όσους δεν βοηθούν την εθνική προσπάθεια και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν γίνεται Ελληνες επιχειρηματίες να βγάζουν τα λεφτά τους έξω αντί να τα επενδύουν στη χώρα και να ζητούν από εμάς να επενδύουμε στην Ελλάδα. Πρέπει να δείξουν το παράδειγμα κι εμείς είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε».

Επιπροσθέτως ακόμα ηχούν… περίεργα στα αφτιά όσων παροικούν στην Ακτή Μιαούλη οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος αναφερόμενος στις κατηγορίες εκείνων των Ελλήνων που δεν έχουν συμμετάσχει όσο θα έπρεπε στην προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης συμπεριέλαβε και τους Ελληνες εφοπλιστές. Η πρόθεση του υπουργού Οικονομικών είναι να καλέσει τον ελληνικό εφοπλισμό να συζητήσουν παραμένει… πρόθεση.

Ωστόσο, εφοπλιστικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι για να μπουν χρήματα στην Ελλάδα και να γίνουν επενδύσεις, θα πρέπει πρώτα να υπάρξουν οι κατάλληλες δομές. Δεν είναι τυχαίο ότι το 50% του ναυτιλιακού συναλλάγματος που εισέρχεται στην Ελλάδα φεύγει και πάλι έξω, αφού οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και η έλλειψη σταθερών για επενδύσεις δημιουργεί κλίμα αβεβαιότητας στους επενδυτές. Μόνο την τελευταία δεκαετία εισήλθαν 140 δισ. ευρώ από ναυτιλιακό συνάλλαγμα.

Οι αιτίες

«Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι που αυτή την περίοδο δεν υφίσταται επενδυτική προθυμία από την πλευρά των εφοπλιστών», επεσήμανε στο «ΘΕΜΑ» κορυφαίο οικονομικό στέλεχος της ελληνικής ναυτιλίας:
 

«Ο πρώτος είναι ότι παρατηρείται γενικότερα διστακτικότητα στη δέσμευση επενδυτικών κεφαλαίων σε επενδύσεις σε περιόδους διεθνούς οικονομικής αστάθειας κατά την οποία το κίνητρο προφύλαξης οδηγεί τους επενδυτές σε διατήρηση υψηλότερων ποσοστών ρευστού από το σύνηθες. Αυτό δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα, αλλά γενικότερα τις οικονομίες του κόσμου.

Ο δεύτερος έχει σχέση με την από όλους τους επενδυτές απαιτούμενη απλοποίηση των διαδικασιών έγκρισης και αδειοδοσίας στην Ελλάδα, όπου με την ενεργό σύμπραξη πολιτικών και δημόσιων υπάλληλων το πράγμα έχει παραγίνει. Ο αείμνηστος καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος χρειάστηκε δεκαοκτώ χρόνια για να μπορέσει να ολοκληρώσει την επένδυσή του στη Μεσσηνία. Και αυτή η γιγάντια καθυστέρηση έγινε απόλυτα καταληπτή από τον εφοπλιστικό κόσμο και έχει οδηγήσει στην πιο πρόσφατη απαίτηση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών να ισχύσει για κεφάλαια από τη θάλασσα η διαδικασία fast track. Οσο οι αγκυλώσεις σε αυτόν τον τομέα παραμένουν τόσο οι επενδύσεις θα καθυστερούν. Κανείς δεν θέλει να μπλέξει σε περιπέτειες σε τέτοια περίοδο.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι κανείς δεν επενδύει σε μια αγορά όσο οι τιμές πέφτουν. Πίσω από αυτό το αίτιο υπάρχει η λογική ότι αν περιμένουν θα μπορούν να αποκτήσουν επιχειρήσεις, ακίνητα, εκτάσεις κ.ά. σε χαμηλότερες τιμές. Με την προϊούσα πτώση στις αμοιβές των εργαζόμενων, το κόστος εργασίας σε νέες κατασκευές θα είναι επίσης χαμηλότερο χωρίς να ξεχνά κανείς ότι ένας μεγάλος αριθμός σπιτιών και διαμερισμάτων θα εκπλειστηριάσει λόγω αδυναμίας των ιδιοκτητών τους να συνεχίσουν την εξυπηρέτηση των δανείων που έλαβαν σε χρόνο που είχαν απασχόληση και τώρα δεν έχουν» και προσθέτει:

«Καθ’ όλες τις ενδείξεις, αυτό είναι που περιμένουν και οι Γερμανοί για να αρχίσουν να επενδύουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η General Motors αγόρασε την κορεατική Daewoo πριν από 12 χρόνια σε μια εξευτελιστική τιμή όταν αποφασίστηκε τότε να “πνιγούν” οι λεγόμενες “ασιατικές τίγρεις” με τη δικαιολογία ότι είχαν παραδανειστεί. Η ιστορία όπως ξέρουμε επαναλαμβάνεται, απλώς τώρα -για διαφορετικούς λόγους- ήρθε η σειρά μας» και καταλήγει:

«Αλλά βέβαια υπάρχει και το Ελληνικό Χρηματιστήριο όπου οι μετοχές κάποιων άλλοτε σπουδαίων τραπεζών κοστίζουν μερικές δεκάρες, κατασκευαστικών εταιρειών σχεδόν δωρεάν κ.ο.κ. Με το που αρχίσει πάντως η ανάκαμψη, αυτό το ταλαιπωρημένο σήμερα Χ.Α. θα ανεβαίνει με δεκάδες επενδυτές να διαγκωνίζονται ποιος θα πρωτοπάρει φτηνές μετοχές για να τις ξαναπουλήσει με κέρδος όσο περισσότερες φορές μπορεί κάνοντας χρήση των μηχανισμών που ενθαρρύνουν τις διάφορες μορφές κερδοσκοπίας».