«Δολάριο πάνω, πετρέλαιο κάτω», η νέα εξίσωση και τι σημαίνει για μας…

Ίσως θα πρέπει να συνηθίσουμε στη νέα εξίσωση που μας φέρνουν οι αγορές και που δεν είναι άλλη από το «δολάριο πάνω-πετρέλαιο κάτω». Μια εξίσωση που αποδεικνύει περίτρανα ότι τα αντανακλαστικά του καπιταλισμού λειτουργούν στην εντέλεια και επιτρέπουν στο σύστημα, ακόμη και εν μέσω κρίσης, να βρίσκει διαδοχικά επενδυτικά καταφύγια για αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν χρήμα.

Το αμερικανικό νόμισμα έκανε χθες νέο ρεκόρ έτους - για την ακρίβεια από τις 18 Σεπτεμβρίου του 2007 – καθώς η ισοτιμία ευρώ/δολαρίου διαμορφώθηκε και κάτω από τα 1,40 δολάρια, συγκεκριμένα στα 1,3933. Οι αγορές προφανώς βλέπουν ότι η ευρωπαϊκή οικονομία επιβραδύνεται, θεωρούν ως ιδιαίτερα ψηλά τα επιτόκια του ευρώ – άρα δύσκολα θα ανέβουν κι άλλο, παρά τα όσα λέει κατά καιρούς ο Τρισέ για τον πληθωρισμό – και ίσως θεωρούν πιο πιθανή την αύξηση των επιτοκίων του αμερικανικού νομίσματος.

Στον αντίποδα, και παρά την απόφαση του ΟΠΕΚ για μείωση της παραγωγής κατά 520.000 βαρέλια ημερησίως – μια … Ελλάδα και κάτι, δηλαδή – ο «μαύρος χρυσός» δείχνει στην καλύτερη περίπτωση να σταθεροποιείται λίγο πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι. Αν και χθες το brent έγραψε 99,40 δολάρια, με φόντος τις εκτιμήσεις του International Energy Agency (IEA) για μείωση της ζήτησης πετρελαίου και φέτος αλλά και του χρόνου.

Στα καθ΄ημάς, όλα αυτά μπορεί να σημαίνουν ανατιμήσεις για προϊόντα με προέλευση την Αμερική – έχουν γίνει πολύ της μόδας τα αμερικανικά τζιπ – καθώς και μία πρώτης τάξεως δικαιολογία για να μην μειώνουν οι κερδοσκόποι τις τιμές των καυσίμων, στο βαθμό που θα δικαιολογείτο από την υποχώρηση των διεθνών τιμών.

Από την άλλη, η οικονομία μας, όπως και όλες οικονομίες της Ευρωζώνης, θα δουν τα προϊόντα τους να κερδίζουν πόντους στον διεθνή στίβο της ανταγωνιστικότητας και τις εξαγωγές τους προς τρίτες χώρες να ευνοούνται, ενώ επιχειρήσεις που έχουν μεγάλο κομμάτι του τζίρου τους σε δολάρια ή και πληρώνονται σε δολάρια είναι οι κερδισμένοι της περιόδου.

Για μία χώρα, πάντως, με τόσο μεγάλο δανεισμό, όσο η δική μας και σε φάση υποχώρησης των ρυθμών ανάπτυξης, οι απώλειες του νομίσματος προφανώς καθιστούν δυσχερέστερη την εξυπηρέτηση του χρέους. Σε σχέση δε με το χρηματιστήριο, από την μια γίνεται πιο εύκολη η απόκτηση μετοχών από αμερικανικά κεφάλαια, από την άλλη όμως τα τελευταία δεν έχουν πια το δέλεαρ του κέρδους από την ισοτιμία που άμβλυνε, σε ένα βαθμό, τις απώλειες από την κακή πορεία της αγοράς.

Τέλος, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε σιγά-σιγά να δούμε από τις τράπεζες μεγαλύτερη έμφαση σε δολαριακά προϊόντα, είτε επενδυτικά είτε και δανειακά, ειδικά στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανεβάσει τα επιτόκια του ευρώ για να προστατεύσει την οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου από τον πληθωρισμό.